Γράφει : Κέζα Λώρη
Κάπου έχουµε µπερδευτεί µε τα ισοδύναµα. Ο όρος χρησιμοποιείται εσφαλμένα όταν η κυβέρνηση αναφέρεται στην εξεύρεση χρημάτων. Καταργεί τον έναν φόρο και επινοεί τον άλλον με το σκεπτικό ότι θα εισπράξει το ίδιο ποσό. Αρα αναφέρεται σε ισόποσα μέτρα και όχι σε ισοδύναμα.
Κάπου έχουμε μπερδευτεί και με τα μέτρα. Μιλώντας για «ισοδύναμα μέτρα» ή «ισόποσα μέτρα» η κυβέρνηση αναφέρεται σε ισόποσους φόρους. Τεράστια ανάλυση, επιπέδου «θα τα πάρουμε από τα μοσχάρια ή από τα μοσχαναθρεμμένα;», από τις μπριζόλες ή από την εκπαίδευση;
Η είσπραξη από τον αυξημένο φόρο προστιθέμενης αξίας στο μοσχάρι είναι ίσως ισόποση με αυτήν των σχολείων, όμως δεν έχει την ίδια δυναμική στην αγορά. Αν γινόταν πιο ακριβό το εισαγόμενο μοσχαρίσιο κρέας, οι καταναλωτές πιθανώς να στρέφονταν στα ντόπια κοτόπουλα. Αρα θα αυξανόταν η εγχώρια παραγωγή, και πάει λέγοντας.
Κάπου έχουμε μπερδευτεί με όλες αυτές τις εισπρακτικές ιδέες. Η λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα έχει δύο σκέλη και έχουμε κολλήσει στο ένα, στα έσοδα. Το άλλο το ξεχάσαμε. Οι κρατικές δαπάνες έχουν απίστευτα περιθώρια εξοικονόμησης. Ας μην ισχυριστεί κανείς ότι ψηφίστηκαν τόσα και τόσα μέτρα, ας μην πει ότι οι μισθοί μειώθηκαν στο κατώτατο όριο. Οι μισθοί δεν είναι το πρόβλημα.
Κατά την τελευταία πενταετία έχουν διατυπωθεί περί τις 50 προτάσεις για μείωση των δημοσίων δαπανών. Εχουν διατυπωθεί, δεν έχουν υλοποιηθεί. Σπατάλες γίνονται ακόμη, για τραπεζώματα, για προσωπική προβολή, για άσκοπες μετακινήσεις. Σπατάλες γίνονται με κατατμήσεις έργων ώστε να αποφεύγονται οι διαγωνισμοί. Σπατάλες γίνονται με παράνομες προσλήψεις και καταχρηστικά επιδόματα. Σπατάλες γίνονται με νεανικές συντάξεις.
Υπάρχουν, λοιπόν, ισόποσα ισοδύναμα στην καθημερινότητα της δημόσιας διοίκησης. Το παράδειγμα με τις σφραγίδες είναι ενδεικτικό. Το υπουργείο Παιδείας άλλαξε όνομα δύο φορές εφέτος. Τον Ιανουάριο ονομάστηκε «Παιδείας, Πολιτισμού και Θρησκευμάτων», τον Σεπτέμβριο μετονομάστηκε σε «Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων». Υπολογίστηκε ότι για να αλλάξουν τα λογότυπα, τα τυπωμένα έγγραφα και οι σφραγίδες χρειάστηκε τεράστιο κονδύλι. Η κυβέρνηση θεώρησε το τεράστιο κονδύλι κανονικό, αλλά σύνολο δαπανών δεν παρουσίασε.
Ολα τούτα είναι χιλιοειπωμένα. Οπως και για τον στρατό. Τι είναι ο στρατός; Ενα κλειστό σύστημα όπου ο ένας μαζεύει τις γόπες, ο άλλος καθαρίζει τουαλέτες και όλοι μαζί παχαίνουν τρώγοντας κρουασάν στο καψιμί. Πριν από λίγα χρόνια είχε προταθεί να κλείσουν 30 στρατόπεδα ώστε να εξοικονομηθούν περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Θα αποκαλύψουμε σήμερα, αποκλειστικά βεβαίως, τους στρατηγικούς, γεωπολιτικούς λόγους που απέκλεισαν το ενδεχόμενο. Ο σουβλατζής που έχει μαγαζί απέναντι από το στρατόπεδο πήγε στον βουλευτή του νομού και είπε ότι τα φανταράκια κάνουν κατανάλωση σε γύρο.
Κι άλλα χιλιοειπωµένα. Για τα ενοίκια που πληρώνει το κράτος ενώ τα κρατικά ακίνητα σαπίζουν ή χαρίζονται. Το παράδειγμα του καπνεργοστασίου Κεράνη στον Πειραιά είναι το πιο χαρακτηριστικό.
Δαπανήθηκαν χρήματα για να ανακαινιστεί και να εγκατασταθεί στον Κεράνη το υπουργείο Οικονομικών. Οι υπάλληλοι είπαν ότι είναι μακριά από το κέντρο και δεν διαθέτει χώρο στάθμευσης. Κατόπιν σχεδιάστηκε να πάει εκεί το υπουργείο Πολιτισμού. Οι υπάλληλοι είπαν ότι το κτίριο έχει αμίαντο, κάτι που αποδείχθηκε ανυπόστατο. Κατόπιν προτάθηκε να πάνε εκεί τα δικαστήρια του Πειραιά. Αντέδρασαν τοπικοί παράγοντες που θέλουν τα δικαστήρια στο κέντρο της πόλης.
Οσα περιγράφουμε στην άνωθεν παράγραφο, δηλαδή τα τσαλίμια των υπαλλήλων και η ατολμία των υπουργών, χρέωσαν τους φορολογούμενους με περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Τι περιμένουμε από την κυβέρνηση σε περίπτωση που όλα αυτά ακουστούν σε συζήτηση για τα «ισοδύναμα»; Θα πει ο ένας «Τι κάνουμε με τον Κεράνη;». Θα πει ο άλλος «Ασε το κτίριο και τις μετακομίσεις. Βάλε κι άλλον φόρο στον καπνό». Τα εύκολα δηλαδή. * Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015
Via : www.tovima.gr
