του Σάκη Παπαθανασίου
Η χώρα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προκλήσεις. Δεν έχουν εξαλειφτεί οι κίνδυνοι του Grexit ή του Grimbo. Για να αποτραπούν χρειάζεται:
Διεκδίκηση νέων ρυθμίσεων στα θέματα του χρέους και της αναπτυξιακής ενίσχυσης με ρεαλιστικές θέσεις.
Αξιόπιστη υλοποίηση της συμφωνίας με το μέγιστο δυνατό πολλαπλασιασμό επενεργειών των θετικών στοιχείων και τη δημιουργία οικονομικών – κοινωνικών αντιρροπήσεων στα αρνητικά μέτρα.
Ζητούμενο είναι η προώθηση ενός συνεκτικού προγράμματος σαρωτικών μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμών σε όλους τους τομείς και όχι απλώς η διαχείριση της συμφωνίας.
α) Παραμένει αναγκαία η προοδευτική διακυβέρνηση
Το πρόγραμμα εξόδου από την κρίση πρέπει να υπερβαίνει τις πολιτικές Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ που διαχειρίστηκαν τα θέματα, εντός και εκτός μνημονίου, με τρόπο που διατήρησε τις κατεστημένες παθογένειες και αύξησε τις ανισότητες.
Ταυτόχρονα πρέπει να υπερβεί τα χαρακτηριστικά που έκαναν μη επιτυχημένη την 7μηνη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όπως η παράβλεψη της δημοσιονομικής παραμέτρου, η αμφιταλάντευση σε ό,τι αφορά στην ευρωπαϊκή πορεία, τα κρατικίστικα στερεότυπα και η υποτίμηση των αρνητικών επιπτώσεων πολιτικών χειρισμών στην οικονομία (βλέπε δημοψήφισμα).
Η συναίνεση όλων των δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού είναι απολύτως απαραίτητη για την προώθηση των αυτονόητων αλλαγών. Στο σύνολό του όμως το πρόγραμμα εξόδου από την κρίση έχει εξ αντικειμένου πολιτικό πρόσημο. Για αυτό η αντίθεση δεξιάς και αριστεράς διατηρείται εντός του πλαισίου των ευρωπαϊκών δυνάμεων.
β) Ευρύ μπλοκ δυνάμεων για την προοδευτική διακυβέρνηση
Η προώθηση προοδευτικών λύσεων στο μέτρο του εφικτού προϋποθέτει στη διακυβέρνηση της χώρας να βρίσκονται δυνάμεις που δεσμεύονται σε αυτή την κατεύθυνση. Απαιτείται μάλιστα η μέγιστη δυνατή συσπείρωση τέτοιων δυνάμεων, καθώς η υπόθεση της εξόδου από την κρίση αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία και πρέπει να στηρίζεται σε μια μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία με ορίζοντα τριετίας στη Βουλή και στον λαό.
Οι εκλογές δημιουργούν την ευκαιρία να αντιστοιχηθεί ο πολιτικός χάρτης της χώρας σε αυτήν την αναγκαιότητα.
Η αναγνώριση από τον ΣΥΡΙΖΑ των δεσμεύσεων και των αντικειμενικών παραμέτρων είναι το βήμα για να γίνει εφικτή μια βιώσιμη διακυβέρνηση με την πρωτοκαθεδρία του.
Η αναγνώριση από το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ, (που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές δυνάμεις αλλά λειτουργούν συχνά περισσότερο σαν συνεργάτες της Ν.Δ παρά ως φορείς αλλαγής), των λαθών του παρελθόντος, ο τερματισμός της συλλήβδην αντιαριστερής ρητορείας και η απαλλαγή από συντηρητικές λογικές είναι το βήμα που πρέπει να κάνουν.
γ) Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί υπό προϋποθέσεις να ηγηθεί της προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας
Μια τέτοια προοδευτική διακυβέρνηση προϋποθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα δεσμευόμενος σε ένα σύγχρονο και ρεαλιστικό πρόγραμμα προοδευτικής ανασυγκρότησης.
Η συμφωνία με τους δανειστές και η αποχώρηση της μερίδας που διακατεχόταν από αντιευρωπαϊκές και παλαιο-αριστερές θέσεις δημιουργεί βάσιμες προσδοκίες ότι θα κινηθεί σε μια τέτοια κατεύθυνση. Εξάλλου αν θέλει να πετύχει αυτός είναι ο μόνος δρόμος που έχει μπροστά του.
Όσοι κραδαίνουν τα αρνητικά σημεία που επέδειξε το διάστημα της 7μηνης διακυβέρνησής του και κλείνουν τα μάτια στις συντελούμενες διαδικασίες μετασχηματισμού του, απλώς αποφαίνονται δογματικά. Βεβαίως δεν έφυγαν όλα τα εμπόδια αλλά έχει γίνει το μεγάλο βήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αποσαφηνίσει πλήρως προεκλογικά τη νέα αφήγηση του με ευρωπαϊκό και αναπτυξιακό προσανατολισμό, η οποία να είναι κάθετα αντίθετη όχι μόνο στον νεοφιλελευθερισμό αλλά και στον καταστροφικό αριστερό λαϊκισμό και αντιευρωπαϊσμό της Λαϊκής Ενότητας του Π. Λαφαζάνη. Οφείλει ταυτόχρονα να δραστηριοποιηθεί για την πολιτική συνάντηση – χωρίς λογικές ανταλλαγμάτων – με ευρύτερες δυνάμεις που μπορούν να συνεισφέρουν στη νέα πολιτική πρόταση.
Η προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας όμως δεν αποτελεί υπόθεση μόνο ενός κόμματος. Είναι απαραίτητη μια ευρύτατη συνάντηση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο που θα κινητοποιήσει το καλύτερο προοδευτικό δυναμικό της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό – μεταξύ άλλων – προϋποθέτει άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των ενδεχόμενων μελλοντικών κυβερνητικών συνεργασιών.
Δεν γίνεται χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνεται μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ
δ) Η ΔΗΜΑΡ έπρεπε να σταθεί ενάντια στη συντηρητική παλινόρθωση και υπέρ της προοδευτικής ανασυγκρότησης
Σε αυτές τις μεταβατικές συνθήκες η ΔΗΜΑΡ σεβόμενη τη διαδρομή της και κρατώντας τις πολιτικές αξίες και τις προγραμματικές θέσεις της έπρεπε να λειτουργήσει ως θετική δύναμη για την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας και την ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.
Οφείλαμε να ενδιαφερόμαστε για την ολοκλήρωση της προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως σωστά και κόντρα στο ρεύμα προειδοποιήσαμε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ότι υπάρχουν κίνδυνοι από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ (ζητώντας τη συμμετοχή μας στη Βουλή για να επηρεάσουμε τη διακυβέρνηση), έτσι και τώρα έπρεπε να υποστηρίξουμε τη δημιουργία προϋποθέσεων για την επίτευξη μιας σύγχρονης πολιτικής προοδευτικής ανασυγκρότησης με αποτροπή της συντηρητικής παλινόρθωσης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα οφείλαμε να ενδιαφερόμαστε για την απαλλαγή των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού κέντρου από τη σύμπλευση με τη συντηρητική Ν.Δ.
Ο μόνος αξιοπρεπής δρόμος -εφόσον δεν μπορούσαμε να συμμετάσχουμε αυτόνομα στις εκλογές- ήταν να διατυπώσουμε σαφείς, ρηξικέλευθες και καινοτόμες προτάσεις για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προωθηθούν μέσω της προοδευτικής διακυβέρνησης και ταυτόχρονα να εργασθούμε για να αποκτηθεί «συνδεσιμότητα» μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων, ώστε να συγκροτηθεί το μπλοκ μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας από τη ριζοσπαστική αριστερά μέχρι το δημοκρατικό κέντρο που εκ των πραγμάτων θα έχει ως κύριο συντελεστή τον νέο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό σημαίνει ότι θα καλούσαμε τα μέλη και τους φίλους μας να ψηφίσουν κατά συνείδηση με κριτήριο το τι υπηρετεί την προοδευτική διακυβέρνηση.
Με μια τέτοια στάση θα λειτουργούσαμε υπέρ της υπέρβασης της αντίθεσης μνημόνιο – αντιμνημόνιο και της δημιουργίας προϋποθέσεων για μια προοδευτική διακυβέρνηση ασφαλή, με σταθερή ευρωπαϊκή πορεία και επαρκή κυβερνητική διαχειριστική ικανότητα. Ταυτόχρονα θα είχαμε αξιόπιστο ρόλο μετεκλογικά στις διαδικασίες ανασυγκρότησης του προοδευτικού χώρου, που πλέον περιλαμβάνουν και τον ΣΥΡΙΖΑ.
ε) Η επιλογή της εκλογικής σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ μεταλλάσει τη ΔΗΜΑΡ και την μετατρέπει σε συντηρητική δύναμη
Η σημερινή ηγεσία της ΔΗΜΑΡ απέρριψε την προαναφερόμενη προσέγγιση και ακολούθησε τη λογική της πάση θυσία και άνευ αρχών συμμετοχής στις εκλογές. Δυστυχώς μετέπεσε σε μια λειτουργία «να τρουπώσουμε κάπου» παραβλέποντας τις πολιτικές συντεταγμένες. Με δεδομένο ότι δεν είχε πρόταση συνεργασίας από τον ΣΥΡΙΖΑ , την οποία απ΄ ότι δημοσίως λέει ότι θα προτιμούσε (!) , προχώρησε σε εκλογική σύμπραξη με το διαθέσιμο ΠΑΣΟΚ εξασφαλίζοντας κάποιες τυπικές προϋποθέσεις (αναφορά τίτλου, επικεφαλής στο Επικρατείας ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Θεοχαρόπουλος, ποσοστό επί μελλοντικής κρατικής επιχορήγησης). Προσδοκά βεβαίως να έχει ρόλο σε μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού, είτε με πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με πρώτο κόμμα τη ΝΔ.
Η συγκεκριμένη επιλογή μεταλλάσει τη Δημοκρατική Αριστερά αφού:
– αντίκειται στην ιδρυτική στόχευση και όσα κατέθεσε στη διαδρομή της
– την ενσωματώνει στο παλιό πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας
– ακυρώνει τη μέχρι τώρα στάση αντίθεσης της σε μια “κεντροαριστερά” ΠΑΣΟΚ plus παραδομένη σε στρατηγική συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία,
– παραβλέπει ότι το ΠΑΣΟΚ σε δικτύωση με συγκεκριμένα ΜΜΕ πρωταγωνίστησε στην επιχείρηση συκοφάντησης και στρέβλωσης της εικόνας της ΔΗΜΑΡ με τη χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων
– έρχεται σε αντίφαση με ότι έκανε τα τελευταία χρόνια σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ (έξοδος από την κυβέρνηση, μη συμβολή στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, προβολή της ανάγκης για προοδευτική διακυβέρνηση σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που ήθελε συνέχιση της συνεργασίας με τη Ν.Δ)
– παραβιάζει την απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου της (την οποία η σημερινή ηγεσία ψήφισε παραπλανητικά κρατώντας κρυφή την ατζέντα της που ρητά αναφέρει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να συναινέσει σε συνεργασίες με δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ που η στάση τους ορίζεται από το παλιό πλαίσιο συντηρητικών πολιτικών και αναλώνεται στην υπεράσπιση ενός πολιτικού παρελθόντος που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Η επιλογή αυτή της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ δε βοηθάει ούτε στη στροφή του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά αφού μένει άθικτη η έως σήμερα στάση του. Έτσι δεν πρόκειται για μια επανεκκίνηση του ενδιάμεσου χώρου αλλά μόνο για ΠΑΣΟΚ plus όπως και όλες οι προηγούμενες προσπάθειες που φάνηκαν αναξιόπιστες και αναποτελεσματικές. Με αυτόν τον τρόπο όμως δε δημιουργείται ούτε Τρίτος Πόλος ούτε μια Συμπαράταξη που αντιπαρατίθεται πραγματικά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Αντιθέτως μέσω αυτής της επιλογής η ΔΗΜΑΡ γίνεται παρακολουθηματική δύναμη του ΠΑΣΟΚ που διατηρεί την πολεμική τύπου Βενιζέλου και την αντιαριστερή στάση, εντάσσεται σε ένα πλαίσιο συντηρητικών πολιτικών και τοποθετείται επί της ουσίας υπέρ της παλινόρθωσης της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, την περίοδο μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει στροφή στο ρεαλισμό.
στ) Ενός λεπτού σιγή για τη ΔΗΜΑΡ
Τη διαδρομή της ΔΗΜΑΡ την υπερασπίζεσαι όταν έχεις λογική συνέχεια και αλληλουχία στις πράξεις σου. Η σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ όπως προέκυψε αποτελεί μια προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης άνευ αρχών της ηγεσίας της με τρόπο που καταργεί την πολιτική αυτονομία αφού επί της ουσίας αλλοιώνεται πλήρως η φυσιογνωμία της.
Τα ανταλλάγματα που θα λάβει (εάν τα λάβει) η ΔΗΜΑΡ είναι εφήμερα, η λησμονιά όμως που θα την ακολουθεί θα είναι παντοτινή.
Η επιβολή αυτής της εκλογικής τακτικής στην ουσία διασπά τη ΔΗΜΑΡ. Το γεγονός και μόνο ότι ήμασταν μοιρασμένοι έναντι αυτής της επιλογής δημιουργούσε την υποχρέωση να μην χρησιμοποιηθεί ο τίτλος της ΔΗΜΑΡ από οποιαδήποτε οριακή πλειοψηφία και μάλιστα οριακή πλειοψηφία από το σώμα της Κ.Ε και όχι από το σώμα του Διαρκούς Συνεδρίου της, το οποίο και ήταν το μόνο αρμόδιο όργανο για να αποφασίσει για την εκλογική της τακτική σύμφωνα με το καταστατικό της. Η ΔΗΜΑΡ πήγε στο ΠΑΣΟΚ με την ψήφο 36 στελεχών της.
Σήμερα δεν φεύγουν «κάποιοι» από τη ΔΗΜΑΡ, όπως οι ανακοινώσεις της αναφέρουν. Δεν φεύγουν «κάποιοι» που ακολουθούν «ατομικές πορείες» τις οποίες δήθεν δεν έχουν (!!) εκείνοι που συμφωνούν με την συμπόρευση της ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα έχει διαλυθεί η ΔΗΜΑΡ , αποχωρούν τα περισσότερα στελέχη και μέλη που ήταν παρόντες και παρούσες από την ίδρυσή της. Σήμερα νεκρώνει η ψυχή της ΔΗΜΑΡ και κρατείται η διαχείριση του τίτλου της αλλά και το μη ευκαταφρόνητο ποσό μερικών εκατοντάδων χιλιάδων κρατικής χρηματοδότησης για το 2015 που απορρέει από τα εκλογικά ποσοστά που πέτυχε το 2012.
Ακόμη και αν η ΔΗΜΑΡ «είχε τελειώσει» της άξιζε τουλάχιστον ο σεβασμός που αρμόζει στο κοινό μας σπίτι σημαντικών χρόνων της ζωής μας. Δυστυχώς τελειώνει με τον χειρότερο τρόπο και σε αναντιστοιχία με τις ανιδιοτελείς προσπάθειες που κατέβαλλαν πολλά μέλη της. Ενός λεπτού σιγή για τη ΔΗΜΑΡ που ιδρύσαμε, για τη ΔΗΜΑΡ που αγαπήσαμε, για τη ΔΗΜΑΡ που δεν τα κατάφερε. Τέτοιες στιγμές δεν μπορεί παρά να σου έρχονται στο νου οι στοίχοι του Κ. Καβάφη » Και αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις , τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς : μην την εξευτελίζεις».
* Ο Σάκης Παπαθανασίου είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ από την ίδρυση της έως το πρόσφατο συνέδριο. Υπεύθυνος για την εκπόνηση της πολιτικής πρότασης και των προγραμματικών προτάσεων της ΔΗΜΑΡ στις εκλογές του 2012. Συντάκτης και επικεφαλής της Επιτροπής Θέσεων στο 2ο και στο πρόσφατο 4ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ.
Via : http://tvxs.gr
