του Στάθη Λουκά
Τις αρχές του Ιούλη έγιναν στην Τεργέστη σημαντικές εκδηλώσεις για την ελληνική κρίση, υποστήριξης των εργαζομένων, του ελληνικού λαού και της ελληνικής κυβέρνησης. Όλα άρχισαν τις 4 Ιούλη με διαδήλωση που έγινε μπροστά στην έδρα και εκκλησία – στην προκυμαία – της Ιστορικής Κοινότητας της Τεργέστης και που διοργάνωσαν η Altra Europa (΄Αλλη Ευρώπη), και τα κόμματα Rifondazione Comunista) Κομμουνιστική Επανίδρυση), S.E.L (Αριστερά Οικολογία Ελευθερία) P.K.I (Κόμμα Ιταλών και Σλοβένων Κομμουνιστών) με σημαντική συμμετοχή κόσμου. Τις 5 Ιούλη συζητήθηκε το θέμα και στη Γενική Συνέλευση της Κοινότητας και η απόφασής της για την Ελληνική κρίση μεταδόθηκε – πλήρως – από τη RAI 3 (Περιφερειακό Δίκτυο Κρατικής Τηλεόρασης), τοπικές τηλεοράσεις και τοπικούς ραδιοσταθμούς και δημοσιεύτηκε στη μεγάλη εφημερίδα της πόλης και σε άλλη μικρή. Σαν αποτέλεσμα είχαμε την πρωτοβουλία της Νεολαίας του Δημοκρατικού Κόμματος, που ζήτησε την αίθουσα εκδηλώσεων και εκθέσων της Κοινότητας. Εκεί, τις 17 Ιούλη, έγινε μια συζήτηση – που κράτησε πάνω από τρεις ώρες – με ομιλητές τον Πρόεδρο της Κοινότητας Giorgio Contento (επιχειρηματίας), τον Fabio Spitaleri (Πανεπιστημιακός) και Francesco Russo (γερουσιαστής του Δημ. Κόμματος) και τη συμμετοχή στη συζήτηση του S.E.L. και ελλήνων, όχι μόνο από την Τεργέστη αλλά κα από την Ούντινε. Η συνάντηση είχε σαν τίτλο «Στρογγυλό τραπέζι για το ρόλο και την ιδέα της Ευρώπης κάτω από το φως του Ελληνικού δημοψηφίσματος και την κρίση ταυτότητας της Σοσιαλδημοκρατίας». Eκείνο που προέκυψε σαν καταστάλαγμα – με σημαντική τη συμβολή, πέρα από τους/τις έλληνες/ελληνίδες, της ιταλικής νεολαίας – ήταν:
-α. Έντονη Κριτική στην παρεμβατικότητα των εκπροσώπων των θεσμών, όπως ο Πρόεδρος του Ευρωπαίου Κοινοβουλίου Schulz – που έπρεπε να κρατήσει μια αυστρή ουδετερότητα – κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος
-β.Η πλήρης καταδίκη της λιτότητας και η αναγκαιότητα πολιτικής ολοκλήρωσης της Ε.Ε., με ισχυρή πολιτική διακυβέρνηση – δημοκρατικά εκλεγμένη – και η δημιουργία του χώρου της Ευροζώνης με παραμετρική αρμονιοποίηση φορολογικής, οικολογικής και κοινωνικής πολιτικής, και επενδύσεις σε έρευνα και δημιουργία μηχανισμών μεταφοράς πλούτου από τις πλούσιες περιοχές στις πιό πτωχές.
-γ. Η αναγκαιότητα επανάκτησης στις καινούργιες συνθήκες και αντιθέσεις της σοσιαλδημοκρατικής-σοσιαλιστικής ταυτότητας.
