του Σταύρου Μπούρπουλα *
Πρίν πέντε χρόνια εμείς που είμαστε και σήμερα πολιτικά εδώ καθώς και αυτοί που δεν είναι , συνιδρύσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά , την άλλη Αριστερά όπως τότε λέγαμε. Εναποθέσαμε ελπίδες για ένα διαφορετικό κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς , ένα κόμμα των μελών , δημοκρατικό , ανοιχτό στη λήψη των αποφάσεων και με διαφάνεια στη λειτουργία του μακριά από μηχανισμούς. Προσήλθαμε οι περισσότεροι και οι περισσότερες με ανιδιοτέλεια συνεισφέροντας με τη φυσική και πολιτική παρουσία στην προσπάθεια αυτή.
Όπως αποδείχτηκε , στην πρώτο κρίσιμο σταυροδρόμι και δη τη συμμετοχή ή όχι στην κυβέρνηση τον Ιούνιο 2012 , δεν είχαμε όλοι τις ίδιες επιδιώξεις και δεν εννοούσαμε το ίδιο πράγμα όταν μιλάγαμε για κυβερνώσα αριστερά. Όπως σωστά ειπώθηκε αργότερα , η ΔΗΜΑΡ ήταν ένα κόμμα προγραμματικής συμφωνίας , δίχως κοινή ιδεολογική βάση και συνοχή.
Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα , εντός ενός μικρού κόμματος να υπάρξουν δυσανάλογα με το μέγεθός του πολλές «φυλές» που διεκδικούσαν την ηγεμονία στους μηχανισμούς προκειμένου να μετέχουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας , ανεξάρτητα από την ύπαρξη προγραμματικών συγκλίσεων και ασκούμενων πολιτικών. Για το «καλό της χώρας». Κάποιοι έβλεπαν τους συμμάχους στη Ν.Δ και το Πασόκ και σε άλλες ..εφευρέσεις τύπου ελιάς και άλλοι αργότερα προς το Σύριζα. Και τι δεν ακούσαμε , νέα κεντροαριστερά , προοδευτική κεντροαριστερά , αλλά για αριστερά και δη ανανεωτική ούτε λέξη. Όσο για την οικολογία μας έμεινε μόνο το σύνθημα για ..”οικολογική εγρήγορση” καθώς όπως φάνηκε μετά τις εκλογές , η σύμπλευσή μας με τους πράσινους ήταν στη λογική της πολιτικής επιβίωσης.
Ελάχιστοι ασχοληθήκαμε από το καλοκαίρι του 2012 με την ανάγκη το κόμμα να αποκτήσει σαφή αριστερό πολιτικό στίγμα , να μην ετεροκαθορίζεται και να είναι χρήσιμο για την κοινωνία και όχι για τις πολιτικές βλέψεις ή την πολιτική επιβίωση των στελεχών του. Να είναι το κόμμα της σύγχρονής Ανανεωτικής και Οικολογικής Αριστεράς και όχι μπαλαντέρ κυβερνητικών συνεργασιών.
Με αυτά και τα άλλα φτάσαμε στο σήμερα , όπου καλούμαστε να αποφασίσουμε για την επόμενη μέρα. Ακόμη και τώρα που μείναμε λίγοι , που τα φώτα της δημοσιότητας σχεδόν έσβησαν , προσυνεδριακά αυτό που προβλήθηκε από τον κομματικό μηχανισμό ήταν ότι το συνέδριο γίνεται για να εκλέξει πρόεδρο καθότι στις εκλογές ηττήθηκε το κόμμα αλλά όχι οι πολιτικές του και οι θέσεις οι οποίες παραμένουν επίκαιρες. Αυτό , ότι δηλαδή ηττήθηκε μόνο το κόμμα το λάνσαρε ο απερχόμενος πρόεδρος και υιοθετήθηκε στη συνέχεια και από άλλους εντός των κομματικών τειχών. Κατά αυτή την εκδοχή δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε επί της ουσίας πολιτικά γιατί η εκλογή προέδρου και του αντίστοιχου κομματικού μηχανισμού πέριξ αυτού/ής , είναι ικανή συνθήκη για να επανέλθει η ΔΗΜΑΡ στο πολιτικό σκηνικό. Επομένως προκρίνεται η λογική της στοίχισης πίσω από τους υποψήφιους δίχως να συζητάμε πολιτικά.
Όμως έχουμε πολλά να συζητήσουμε. Ήτοι ενδεικτικά , τι κόμμα θέλουμε , ποιον πολιτικό χώρο και ποιες κοινωνικές ομάδες θα εκφράσει , θα είναι παντός καιρού ή με βάση τις θέσεις του και δίχως ετεροκαθορισμούς θα συνάπτει συμμαχίες στην κατεύθυνση της ωφέλειας των πολιτών και μόνο ;
Αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς και της πολιτικής Οικολογίας , μέλη και στελέχη της ΔΗΜΑΡ απαντούμε θετικά βλέποντας την επόμενη μέρα. Προτείνουμε και επιδιώκουμε η Δημοκρατική Αριστερά να διαθέσει τις δυνάμεις της αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία για ανασυγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς και οικολογίας.
Το υπάρχον κόμμα δεν κατάφερε υπό πολύ καλύτερες πολιτικές συνθήκες να εκφράσει το ιστορικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς και έχοντας απαξιωθεί στη συνείδηση των πολιτών δεν θα το καταφέρει ούτε στο μέλλον.
Το 4ο συνέδριο μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την ανασυγκρότηση του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς , επιλέγοντας την προωθητική μετεξέλιξη του απαξιωμένου στη συνείδηση των πολιτών κόμματος μας , αναλαμβάνοντας συντεταγμένα πρωτοβουλίες για συνάντηση με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας, με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου φορέα που θα εκφράσει πολιτικά αυτό το χώρο.
Ενός φορέα που με ανιδιοτέλεια θα προτάσσει το συμφέρον των πολιτών και όχι την εξυπηρέτηση αναγκών του πολιτικού του προσωπικού .
Που θα μπορέσει να μιλήσει στην κοινωνία για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που θα βασίζεται στην κοινωνική οικονομία, με άλλες μορφές οργάνωσης, που θα ξαναθυμηθεί την πρωτογενή παραγωγή η οποία από τα «εκσυγχρονιστικά» χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη διαλύθηκε.
Που θα θέσει ως στόχο την αποκέντρωση του κράτους και της εξουσίας , την μεταρρύθμιση και αναδιάρθρωσή του με διαρκές μέτωπο απέναντι στη γραφειοκρατία , τον παρασιτισμό , τις συντεχνιακές και πελατειακές λογικές.
Που θα διεκδικήσει τον εκδημοκρατισμό και την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος , ενάντια στη λογική της κατάληψης του κράτους από τα κόμματα , τη διαφάνεια στη χρηματοδότηση και τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων καθώς και των δημόσιων οικονομικών.
Που θα αρθρώσει λόγο για μια άλλη ενεργειακή πολιτική που θα σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Που θα σταθεί δίπλα και θα υποστηρίξει τα δικαιώματα των ανθρώπων της εργασίας, τους άνεργους , τον μικρό επιχειρηματία που είτε είναι σήμερα στα όρια της καταστροφής είτε προσπαθεί να δημιουργήσει μια καινοτόμα επιχείρηση αλλά προσκρούει στη γραφειοκρατία, στο ασταθές φορολογικό περιβάλλον , την υπερφορολόγηση και την υποχρέωση καταβολής υψηλών μη ανταποδοτικών πλέον εισφορών στο ασφαλιστικό ταμείο.
Στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του πολιτικού μας χώρου , αξίζει τον κόπο να συναντηθούμε και να ξαναπροσπαθήσουμε .Να συνεισφέρουμε με τις όποιες δυνάμεις και δυνατότητες όσες και όσοι θέλουμε και μπορούμε να μιλήσουμε με ανιδιοτέλεια με τους πολίτες και την κοινωνία.
*Ο Σταύρος Μπούρπουλας είναι μέλος της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ
