Συνέντευξη παραχώρησε ο υποψήφιος για την Προεδρία της ΔΗΜΑΡ, κ Θ.Θεοχαρόπουλος στο presspublica
Eίστε υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου της ΔΗΜΑΡ. Πως θεωρείτε ότι μπορεί να ανακάμψει ο χώρος σας μετά το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα;
Με την επανασύνδεση μας με τις ιδρυτικές μας αρχές ώστε να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία. Η ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς προσπάθησε να εκφράσει τους πολίτες, που αναζητούσαν ένα κόμμα σύγχρονο στη δράση του, τολμηρό στις επιλογές του, ανανεωτικό στην πολιτική του, που πιστεύει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και χωρίς αμφισημίες στον πολιτικό του λόγο απαντάει στις προκλήσεις της εποχής, αγνοώντας τις βεβαιότητες του παρελθόντος. Με τα στοιχεία αυτά πρέπει να ξανασυναντηθούμε σήμερα. Η πορεία των πολιτικών εξελίξεων δείχνει ότι αξίζει η Δημοκρατική Αριστερά να ξαναπροσπαθήσει. Να είναι συστατικό στοιχείο νέων πολιτικών λύσεων. Αρκεί να πορευτούμε συλλογικά. Να ενισχύσουμε την ιδρυτική ταυτότητα μας ως δύναμη της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Ποια στρατηγική προτείνετε για την ανασύνθεση της Δημοκρατικής Αριστεράς, στις σημερινές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες;
Αρχικά η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να αποκτήσει ξανά το διακριτό της πολιτικό πλαίσιο. Η ύπαρξη αυτού του διακριτού στίγματος είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε ανασύνθεση. Το πλαίσιο περιλαμβάνει την επαναφορά του ανανεωτικού και μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα του κόμματος. Οι καθημερινές παρεμβάσεις και οι συστηματικές δράσεις θα βοηθήσουν στην κατεύθυνση αυτή. Απαιτείται η ενίσχυση της ιδρυτικής μας ταυτότητας, της ανανεωτικής οικολογικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Με το τολμηρό βήμα προς μία προοδευτική πολιτική και όχι προς την συντήρηση κατεστημένων δομών. Σε αυτή την πρόκληση πρέπει να απαντήσουμε θετικά με στόχο να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία. Η προηγούμενη κυβέρνηση προχώρησε σε απορυθμίσεις, η νέα κυβέρνηση έχει πολλά αντιμεταρυθμιστικά στοιχεία στην πολιτική της. Εδώ ακριβώς είναι ο ρόλος της Δημοκρατικής Αριστεράς, ως μεταρρυθμιστική δύναμη της αριστεράς.
Υπάρχει ζωτικός πολιτικός χώρος για έναν αμιγώς σοσιαλδημοκρατικό πόλο, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι πολιτικοί συσχετισμοί; Και αν ναι, με ποιούς θα πάτε και ποιους θα αφήσετε; Χωράνε όλοι στη νέα προσπάθεια;
Υπάρχει ζωτικός χώρος για την ανανεωτική αριστερά και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Πρώτα από όλα όμως πρέπει να ανασυντάξουμε τον χώρο μας, τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Στη νέα προσπάθεια δεν χωράνε όσοι δεν διαφοροποιούνται από τις συντηρητικές πολιτικές. Το περιθώριο των ευρύτερρων συνεργασιών μας συναρτάται με το βαθμό που θα διαφοροποιηθούν άλλες δυνάμεις από τις συντηρητικές πολιτικές και θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό. Απαιτείται ρήξη του ευρύτερου χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού με τον νεοφιλελευθερισμό και με τις συντηρητικές πολιτικές. Η διάκριση μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών πολιτικών είναι βασική για την πορεία του κόμματος. Αρκεί να συμφωνήσουμε στο τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν δέχεται την άσκηση μίας αδιέξοδης και νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Δεν έχει θέση ένα πρόγραμμα συντηρητικών λύσεων που μετακυλύει το βάρος της προσαρμογής στους αδύναμους. Αλλά είναι βαθιά συντηρητικός και καθόλου προοδευτικός και ο λαϊκισμός, δεξιός και αριστερός, που καλλιέργησε και καλλιεργεί αυταπάτες για επαναφορά χωρίς αλλαγές και δημιουργεί διακινδύνευση για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Προοδευτική πολιτική είναι αυτή που δεν δέχεται νέες μειώσεις μισθών. Συντηρητική πολιτική είναι να προσπαθείς με πόλωση να συσπειρώσεις κομματικά ακροατήρια. Δεν αξίζει στην Ελλάδα και στους Έλληνες μία συντηρητική πολιτική που εγκλωβίζει δυνάμεις και κρατά δέσμια τη χώρα. Δεν φτάνει η καταδίκη του πολιτικού συστήματος που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Το ζητούμενο είναι η θετική πρόταση αλλαγής του. Προοδευτικό είναι να επιδιώκεις ευρύτερες συναινέσεις, να διεκδικείς την ύπαρξη ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και ενός υγιούς παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης. Προοδευτικό είναι να κρατήσεις την χώρα εντός Ε.Ε. και ευρωζώνης. Συντηρητικό είναι να προτάσσεις τον κρατισμό, να υιοθετείς όλα ανεξαιρέτως τα αιτήματα ακόμη και αν είναι απλώς συντεχνιακά και όχι κοινωνικά δίκαια. Σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να ξεφύγουμε οριστικά από αυτές τις παθογένειες του ελληνικού πολιτικού και κομματικού συστήματος, γιατί σε αντίθετη περίπτωση η κρίση δεν θα ξεπεραστεί. Όσοι συμφωνούν με το παραπάνω πλαίσιο χωρούν στη νέα προσπάθεια
Για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κεντροαριστερά
Ποιες σχέσεις θέλετε να έχετε με τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει αποκτήσει την πολιτική ηγεμονία και δείχνει ότι θέλει να κάνει βήματα-ανοίγματα προς την κεντρο-αριστερά;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει ακόμη να έχει αποφασίσει ποια πολιτική τελικά θα ακολουθήσει. Υπάρχουν παλινδρομήσεις και μπρος-πίσω στην πολιτική του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εναλλασσόμενες δηλώσεις για ρήξη και συμφωνία με τους εταίρους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρήσει σε οριστική συμφωνία με τους εταίρους, σε ρήξη με τον αριστερισμό και τον εθνικολαϊκισμό, τότε μπορεί να εκφράσει και την ευρύτερη κεντροαριστερά. Αλλά αυτό δεν διαφαίνεται έως σήμερα. Αν αντίθετα ενταθούν τα αντιμεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά της νέας κυβέρνησης με νέες ζημιές στην πραγματική οικονομία και με “περιπέτειες” εντός ή εκτός ευρωζώνης, τότε εμείς, η ανανεωτική και μεταρρυθμιστική αριστερά, δεν μπορεί παρά να διαφωνούμε με αυτή την πολιτική. Μέχρι στιγμής, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά φαινόμενα η συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, τα εθνικολαϊκιστικά φαινόμενα στη νέα κυβερνητική πολιτική, οι αντιφάσεις στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και οι παλινδρομήσεις στη διαπραγμάτευση που οδηγούν σε χειροτέρευση της πραγματικής οικονομίας και ενισχύουν την αβεβαιότητα και την έλλειψη εμπιστοσύνης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Ως Δημοκρατική Αριστερά είχαμε αρκετές διαφορές με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε και σήμερα διαφορές. Πρέπει να διατυπώνουμε αντιρρήσεις, διαφορετικές προτάσεις, επισημάνσεις, υπό την οπτική της επιτυχίας της διαπραγμάτευσης. Επιδιώκουμε μια νέα συμφωνία εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.
Έχετε κάνει αυτοκριτική για την προηγούμενη πορεία σας; Τι κάνατε λάθος; Τι έφταιξε για το απογοητευτικό εκλογικό αποτέλεσμα; Τι δεν θα επαναλάβετε;
Έχουμε προχωρήσει ως κόμμα σε γενναία αυτοκριτική σε 3 προηγούμενα συνέδρια από τον Δεκέμβριο του 2013 έως και τον Ιανουάριο του 2015. Το ίδιο πράττουμε και στο επερχόμενο Συνέδριο. Αλλά θα ήθελα να επισημάνω κάτι. Αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Λέμε ναι στην αυτοκριτική αλλά όχι στο αυτομαστίγωμα. Γιατί αλλιώς θα συζητάμε και το 2018 γιατί μπήκαμε το 2012 στην τρικομματική τότε κυβέρνηση και γιατί βγήκαμε το 2013. Με ρωτάτε τι έγινε λάθος. Κοιτάξτε, από τον Ιούνιο του 2012 έως και τις ευρωεκλογές του Μαϊου του 2014 έγιναν πολλά λάθη, με αποτέλεσμα το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, το οποίο ήταν πλέον μη αναστρέψιμο. Η Δημοκρατική Αριστερά αρχικά επεδίωκε την επαναδιαπραγμάτευση δυσμενών όρων των μνημονίων. Παρά την παραμονή στο ευρώ και την αποφυγή της χρεοκοπίας το 2012, δεν επιτεύχθηκε στη συνέχεια η ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση. Ο σχεδιασμός δε της αποχώρησης από την κυβέρνηση ήταν ανύπαρκτος. Με την είσοδο στην κυβέρνηση χάθηκε δυστυχώς το μισό ακροατήριο και με την έξοδο το υπόλοιπο. Με ρωτάτε τι δεν θα επαναλαμβάναμε. Πολλά. Αν και δεν ήμουν Γραμματέας σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, θα σας έλεγα: διαφορετικός τρόπος συμμετοχής στην κυβέρνηση, επιτακτική διεκδίκηση της επαναδιαπραγμάτευσης, αποχώρηση με προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα προβλήματα διακυβέρνησης καθώς και για λόγους που τους αντιλαμβάνεται η κοινωνία όπως η άδικη φορολόγηση. Έλειψε και η αποφασιστική αντιμετώπιση συνεχιζόμενων δημόσιων διαφοροποιήσεων στελεχών του κόμματος. Το αποτέλεσμα ήταν να θολώνει το στίγμα μας.
Για τη συμφωνία και το εθνικό σχέδιο
Πως βλέπετε τη προοπτική των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων κυβέρνησης-«θεσμών»; Είστε υπέρ μιάς συμφωνίας και με ποιους όρους;
Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε μία οριστική και έντιμη συμφωνία με τους εταίρους εντός του μηνός. Το αδιέξοδο πρέπει να αποφευχθεί. Η αβεβαιότητα πρέπει να τελειώσει. Η κυβέρνηση πήρε εντολή για λύση με πιο αποτελεσματική διαπραγμάτευση και όχι για ρήξη. Ιδεολογικές εμμονές των εταίρων και παλινδρομήσεις της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει σε αβεβαιότητα και χειροτέρευση της πραγματικής οικονομίας. Η αδιάλλακτη στάση των εταίρων και το διαπραγματευτικό λάθος της κυβέρνησης να μην εξασφαλίσει χρηματοδότηση για το τετράμηνο οδήγησε σε ασφυκτικές συνθήκες έλλειψης ρευστότητας. Η συμφωνία που είχε επιτευχθεί στις 20 Φεβρουαρίου ήταν προς θετική κατεύθυνση αλλά μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την υλοποιεί. Ορθά η κυβέρνηση δεν δέχεται μειώσεις μισθών και άρση του περιορισμού των ομαδικών απολύσεων. Αλλά δεν τολμά να εφαρμόσει ούτε καν αυτά που έχει υπογράψει η ίδια στην συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου όπως η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και η κατάργηση των υπερβολικών κινήτρων για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Χαρακηριστικό παράδειγμα είναι ο ΕΝΦΙΑ που είναι ένας άδικος φόρος. Πρέπει να υπάρχει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με προοδευτική κλίμακα. Αυτούς τους τρεις μήνες έπρεπε να υπάρχει ήδη μία κοστολογημένη μεταρρύθμιση του φορολογικού για να αντικαταστήσει τον ΕΝΦΙΑ. Δεν αντέχει η ελληνική οικονομία και κοινωνία τον ΕΝΦΙΑ, αλλά επειδή δεν μπορεί να υπάρξει πλήρη κατάργησή του, λόγω των 2,65 δις που φέρνει ετησίως, θα πρέπει άμεσα να υπάρχει αυτό το δίκαιο φορολογικό σύστημα, που θα τον αντικαταστήσει. Οι αυταπάτες περί πλήρους κατάργησης όμως χωρίς αντικατάσταση μπορεί να οδηγήσουν στην διατήρηση του. Απαιτείται μία τολμηρή απόφαση για να υπάρξει διέξοδος από το αδιέξοδο. Μία απόφαση που μακροπρόθεσμα θα είναι προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας.
Μπορεί να συνεχισθούν επ’ αόριστον οι πολιτικές λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης; Έχουμε ολοκληρωμένο σχέδιο να αντιτείνουμε;
Όχι δεν γίνεται να συνεχιστούν. Για δύο λόγους. Πρώτον δεν τις αντέχει η ελληνική κοινωνία. Έχει ήδη φτωχοποιηθεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Δεύτερον είναι οικονομικά αναποτελεσματικές, δημιουργούν φαύλο κύκλο ύφεσης, μειώνουν την αγοραστική δύναμη, στεγνώνουν την αγορά. Για να σταματήσουν όμως, πράγματι απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εξειδικευμένων κοστολογημένων μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς, για το οποίο μέχρι στιγμής δεν ενδιαφέρονται οι εταίροι αλλά κυρίως δεν παρουσιάζεται από την ελληνική κυβέρνηση. Μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό, στους τομείς υγείας και παιδείας, στη λειτουργία του κράτους, στο αναπτυξιακό σχέδιο και στην ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης, στον τουρισμό, στην αγροτική οικονομία. Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν παρουσίασε ποτέ ένα τέτοιο σχέδιο, με αποτέλεσμα η κοινωνία να απαιτήσει πολιτική αλλαγή στις προηγούμενες εκλογές. Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται ανέτοιμη. Όμως αν δεν υπάρξει άμεσα ένα τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο η κρίση μακροπρόθεσμα δεν θα ξεπεραστεί.
Via : www.paraskhnio.gr
