του Κώστα Γιαννακίδη

Κώστας Γιαννακίδης

Δεν ξέρω αν το δεύτερο γκολ του Μέσι είναι το ωραιότερο που έχει πετύχει στην καριέρα του. Μάλλον δεν είναι. Τρεις άνθρωποι να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι, θα θυμηθούμε ομορφότερα γκολ. Δεν είναι ούτε το καλύτερο γκολ που έχει μπει σε τελική φάση Champions Leauge -δύσκολα θα ξεπεραστεί το γκολ του Ζιντάν στη Λεβερκούζεν, στον τελικό του 2002. Όμως το γκολ του Μέσι βγήκε από gourmet ποδοσφαιρική συνταγή. Ημιτελικός, απέναντι στη Μπάγερν, μέσα από σοβαρή άμυνα, μπροστά στον καλύτερο τερματοφύλακα του κόσμου. Η περιστροφή που κάνει ο Μπόατεγκ προσδίδει κυριολεξία στη μεταφορά: τον βίδωσε. Το κυριότερο: αν του ζητήσεις να το επαναλάβει, θα το ξανακάνει. Ίσως και καλύτερα.

Έβλεπα το γκολ στο replay και από το ανοιχτό μου στόμα έμπαιναν και έβγαιναν λόγια και σκέψεις. Για άλλη μία φορά αναρωτήθηκα γιατί μόνο στην Ελλάδα η αυθόρμητη έκφραση φίλαθλου θαυμασμού περιέχει απαξιωτικό χαρακτηρισμό σεξιστικής διάκρισης. Δηλαδή γιατί αναφωνούμε «κοίτα τι έκανε ο πούστης»; Και αλήθεια, πόσοι Έλληνες γύρισαν προς τον διπλανό τους και ρώτησαν: «μαλάκα, τον είδες τον πούστη;». Δεν βγαίνει άκρη. Υποθέτω ότι η χρήση της συγκεκριμένης λέξης υποδηλώνει τον φθόνο μας προς τις επιδόσεις και τις δυνατότητες του αθλητή. Αν έχετε άλλη εξήγηση θα με ενδιέφερε να τη διαβάσω στο πεδίο των σχολίων.

Αφού παρέκαμψα τους στοχασμούς για τη φύση της γλώσσας και την εννοιολογική δομή των λέξεων, έμεινα να στέκομαι με δέος μπροστά στο ανεξήγητο θαύμα του ταλέντου. Πάρε τον καλύτερο αθλητή του κόσμου. Δίδαξέ τον ποδόσφαιρο. Μπορεί να κατεβαίνει πάνω-κάτω το γήπεδο. Ίσως να κόβει καλά τη μπάλα. Όμως δεν θα γίνει Μέσι. Δεν θα έχει το ταλέντο. Όμως τι στο διάολο είναι το ταλέντο; Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τόσα για το ανθρώπινο σώμα, αλλά τίποτα για το ταλέντο; Ποιος είναι ο μηχανισμός που κάνει το κορμί να χορεύει με τη μπάλα; Τι είναι εκείνο που σε κάνει ξεχωριστό; Γιατί κάποιοι άνθρωποι φτάνουν εκεί που εμείς δεν μπορούμε να πλησιάσουμε; Από τον Μέσι μέχρι τον Μπετόβεν υπάρχουν πνεύματα και σώματα που σου ψιθυρίζουν ότι δεν μπορεί να είναι όλα χημεία και συνάψεις νευρώνων. Ίσως για τους εκλεκτούς τα πράγματα να γίνονται όπως τα διηγείται η Βίβλος. Μία πνοή να τους αγγίζει μαζί με το πρώτο φως της ζωής τους.