του Θανάση Αθανασίου
Η θεία μου η Μαρία, μια απλή γυναίκα, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, εξέφρασε τη χαρά της για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και μου είπε χαρακτηριστικά: «Πού είναι ο Λυκούργος (σύζυγός της και μπάρμπας μου) ο Γιάννης ( πατέρας μου), ο Χρίστος (αδερφός τους) – όλοι ‘απόντες’, τώρα, από τη ζωή – να χαρούν και να αισθανθούν δικαιωμένοι από μια αριστερή κυβέρνηση για πρώτη φορά στην Ελλάδα…
Άνθρωποι της εθνικής αντίστασης, Μακρονήσια, κάθε είδους διώξεις, τα πάντα με ανιδιοτέλεια, μέχρι την τελευταία τους πνοή, το μόνο που πήραν μαζί τους ήταν η αξιοπρέπειά τους, η ανθρωπιά τους, οι πίκρες και τα βάσανά τους…
Με συγκίνηση, λοιπόν, συμμερίζομαι τη σκέψη και τα συναισθήματα της θείας μου, ανεξάρτητα από όποιες επιφυλάξεις και ερωτηματικά που μόνο στην πορεία του χρόνου θα αποσαφηνιστούν. Προς το παρόν, έχουμε δικαίωμα να χαιρόμαστε και να συγκινούμαστε, έστω και ουτοπικά!
