του Στάθη Λουκά *
H επερώτηση βουλευτών της Δημ.Αριστεράς για απώλεια 1 δισεκ. ευρώ από το λαθρεμπόριο πετρελαίου μου δημιουργεί πολλά και διάφορα ερωτηματικά και για συγκεκριμένους λόγους
Πρώτον, ότι οδεύουμε σε ένα συνέδριο, που αντί να αναζητήσει τους λόγους της συντριβής στις ευρωεκλογές, κινδυνεύει να καταντήσει παρωδία, και για αποφυγή αυτού του κινδύνου η συζήτηση πρέπει να είναι σκέτη, αδρής και ειλικρινής.
Δεύτερον, η ετήσια φοροφυδιαφυγή είναι πολύ μεγαλύτερη από το οικονομικό μέγεθος των πιθανών 3 εκατομ. βαρελίων του κοιτάσματος στο Κατάκολο δηλ. κοντά στην Ολυμπία και πολάκις από το πιθανό κρατικό έσοδο.
Τρίτον, οι γεωτρήσεις στον Πατραϊκό κόλπο και στο Κατάκολο έπρεπε να έχουν δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά στην ηγεσία ενός αριστερού κόμματος που προσπαθεί να συγκεράσει την πολιτική του με την οικολογική αντίθεση καθώς και στην βουλευτική εκπροσώπηση της περιοχής:
-α. είναι το λιγώτερο προσβλητικό, γελοίο κοντά στην αέναη οικονομική πηγή που είναι η Ολυμπία να γίνεται γεώτρηση για πετρέλαιο και μαλιστα σε ένα κοίτασμα που θα αποδώσει το πολύ 400.000 τονους πετρελαίου, με οικονομικό όφελος για το ελληνικό κράτος που θα είναι – μια για πάντα- μόνο το ένα δέκατο μιας μόνον ετήσιας φορογιαφυγής.
-β. σύμφωνα με την ανακοίνωση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (Ιpcc) του OHΕ οι αλλαγές του παραγωγικού συστήματος ξεκινόντας βασικά από το νέο ενεργειακό μοντέλλο, πρέπει να επιταχυνθούν και να έχουν διαμορφωθούν στις βασικές επιλογές τους μέχρι το 2030.
-γ.σύμφωνα με τελευταίες επιστημονικές μελέτες – ξεκινόντας από τους περισινούς σεισμούς της ιταλικής περιφέρειας Εμιλια-Ρωμάνια (όπου αντλούνταν φυσικό αέριο) – συσχετίζονται οι σεισμοί, και πολλοί περισσότερο σε σεισμογενείς περιοχές με την εκδήξλωση σεισμών.
-δ. οι δε γεωτρήσεις στο εσωτερικό του Πατραϊκού Κόλπου είναι προβληματικές: για τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες που θα έχουν σημείο αναφοράς το λιμάνι της Πάτρας, καθώς και για την έλλειψη “λογικών» αποστάσεων σύμφωνα με την καλύτερη διεθνή πρακτική από τις ακτές τριων νομών με βιότοπους σημαντικού κάλους και παραγωγικής ικανότητας.
Κατά συνέπεια όταν μιλάμε και γράφουμε για την έλλειψη στίγματος, πρέπει να ξεκινάμε από την παραγωγική πραγματικότητα, από τη σχέση της με το περιβάλλον και την κοινωνία, και για μιά άλλη ανάπτυξη. Και πολύ περισσότερον για όσους εκπροσωπούν κόμματα, κοινωνία και περιοχές σε θεσμικές λειτουργίες, διαφορετικά πρόκειται για «γραπτές» ή μή « λέξεις» κενές περιεχομένου για την έλλειψη στίγματος, που είναι πεισσότερο μιά επιλογή..
* Ο Στάθης Λουκάς είναι μέλος της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ
