του Παντελή Μπουκάλα
Εκλογές με καθαρά αυτοδιοικητικό χαρακτήρα δεν έχουν γίνει ποτέ. Στην ανέκαθεν υπερπολιτικοποιημένη χώρα μας (η υπερπολιτικοποίηση, το ξέρουμε, δεν είναι ταυτόσημη της βαθιάς πολιτικοποίησης), η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση επιχειρούσε να προσδώσει δημοψηφισματικό τόνο στις εκλογές για την επιλογή δημάρχων (και αργότερα περιφερειαρχών). Από την πλευρά της η εκάστοτε κυβέρνηση, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία και τις εκλογικές δυσκολίες της υποκρισία, επέλεγε το ρόλο του νηφάλιου θεράποντος του αυτοδιοικητικού θεσμού· αποκορύφωμα η φράση-σλόγκαν «νίκησε η Τοπική Αυτοδιοίκηση», με την οποία ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αποπειραθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις μετά την ήττα του κόμματός του στις δημοτικές εκλογές του 1986.
Οσα επιτελεία, λοιπόν, επικαλούνται εκ των υστέρων τα αυτοδιοικητικά κριτήρια για να εξουδετερώσουν το μήνυμα της κάλπης ή έστω να σχετικοποιήσουν τη σημασία του, δεν έχουν παρά να αναζητήσουν στα αρχεία του κόμματός τους τις ενθουσιώδεις ανακοινώσεις με τις οποίες είχαν υποδεχτεί σε παλαιότερες αναμετρήσεις τα ευνοϊκά γι’ αυτά αποτελέσματα. Αλλά η τεχνική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών, όσο παλιά κι αν είναι, παραμένει δημοφιλής. Και κάπως έτσι, αφού κάθε κόμμα αλλάζει ή πειράζει τη ζυγαριά του καταπώς το συμφέρει, εκτός από την (παπανδρεϊκώς νικήσασα) Τοπική Αυτοδιοίκηση, νίκησαν και όλοι οι υπόλοιποι.
Το μήνυμα της χθεσινής κάλπης έχει τα καθαρά του στοιχεία, έχει όμως και αρκετά που η ασάφειά τους δυσχεραίνει την αποτίμηση του αποτελέσματος, και πάντως απαγορεύει τους βιαστικούς διθυράμβους. Είναι καθαρό, λ.χ., ότι το κέντρο, η Αθήνα και η Αττική (περίπου η μισή Ελλάδα), νικώντας συν τοις άλλοις τις δημοσκοπήσεις και τις όποιες προθέσεις χειραγώγησης, έδωσαν ένα πλεονέκτημα στον ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι των (αρχικών τουλάχιστον) εντυπώσεων. Καθαρό είναι επίσης ότι η «Χ.Α.», απεχθής για τους δημοκράτες του τόπου, παραμένει ελκυστική για έναν στους δέκα Ελληνες (και για ενάμιση στους δέκα Αθηναίους), παρά το φονικό της μητρώο, τη μαρτυρημένη εγκληματική της δράση και τα ναζιστικά γνωρίσματά της. Ο εμπράγματος μπαλτακισμός και η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ατζέντας ακόμα και από τον νεοδημοκρατικό υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας ωφέλησαν τον χρυσαυγίτικο εσμό. Καθαρό είναι τέλος ότι ο καθ’ ημάς μπερλουσκονισμός (άλλως πως ποδοσφαιρικός λαϊκισμός) απέδειξε με την πρώτη, σε δύο πόλεις, την εκπορθητική του ισχύ.
Η χθεσινή κάλπη γέννησε ένα μήνυμα ημιτελές, σαν ένα σύμβολο κομμένο στα δύο, όπως ακριβώς εννοούσαν το σύμβολο οι αρχαίοι. Θα ακεραιωθεί την επόμενη Κυριακή, κυρίως με τις ευρωεκλογές, η πολιτική σαφήνεια των οποίων είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί. Αν και δεν είναι απίθανο να επινοήσουν τότε οι ηττημένοι τη φόρμουλα «νίκησε η Ευρωπαϊκή Ενωση».
Via : www.kathimerini.gr
