Η κατάσταση είναι πραγματικά σοβαρή σε σχέση με την Ουκρανία και τη Ρωσία, αλλά όχι απελπιστική. Η Κριμαία, κατά παραβίαση του διεθνούς δικαίου, γίνεται μέρος της Ρωσίας.
Όπως προβλέψαμε, ο Πούτιν για αυτή την κίνησή του επικαλέστηκε το Κόσοβο, η απόσχιση του οποίου, όπως εξακολουθώ να υποστηρίζω, ήταν μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Όσα ευγενή κίνητρα κι αν επικαλείστε, στρατιώτες δεν πήγαν μόνο στην Κριμαία, πήγαν και στο Κόσοβο. Παρεμπιπτόντως δημοψήφισμα έγινε μόνο στην Κριμαία και όχι στο Κόσοβο.
Αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του Κοσόβου ήθελε την απόσχιση. Όπως δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού στην Κριμαία ήθελε την απόσχιση. Αλλά για μένα αυτός δεν ήταν λόγος να γίνει.
Ένα πράγμα θα ήθελα να επισημάνω: Η παραβίαση του διεθνούς δικαίου μπορεί τελικά να γίνει συνήθεια, εθιμικό δίκαιο, κι αυτό είναι επικίνδυνο. Γι αυτό σας προειδοποιούσε τότε με το Κόσοβο.
Ένα καταπιεσμένο τμήμα του πληθυσμού πρέπει να έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει τη χώρα του, αλλά όχι παίρνοντας το έδαφός της. Αυτό επιτρέπεται μόνο με τη συγκατάθεση του κράτους στο οποίο το έδαφος ανήκει. Η αρχή αυτή παραβιάστηκε με το Κόσοβο και γι αυτό πληρώνουμε τώρα.
Στο Κόσοβο, όπως και στην Κριμαία παραβιάστηκε διεθνές δίκαιο.
Η μόνιμη αναφορά σας στο ουκρανικό σύνταγμα δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη. Λέτε από τη μία πλευρά ότι αυτό απαγορεύει ένα ξεχωριστό δημοψήφισμα στην Κριμαία χωρίς τη συγκατάθεση της κεντρικής κυβέρνησης. Αλλά δε σας ενδιαφέρει, ότι το ίδιο σύνταγμα ορίζει ότι ο πρόεδρος για να καθαιρεθεί πρέπει να καταψηφιστεί από το 75% των βουλευτών- που δεν έγινε.
Αποφασίστε, είτε το σύνταγμα ισχύει είτε δεν ισχύει.
Το αποτέλεσμα είναι ένα: η μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν είναι νόμιμη. Δεν αρνούμαι ότι μπορεί κανείς να διαπραγματευτεί μαζί της- αλλά εν επιγνώσει ότι δεν είναι νόμιμη.
Τι θα γίνει από δω και πέρα;
Θα σας πω. Τελικά, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, όλες οι κυβερνήσεις θα αποδεχτούν ότι η Κριμαία ανήκει στη Ρωσία.
Τώρα λέτε: πρέπει να αποφασίσουμε την επιβολή κυρώσεων, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα είναι σα να ανεχόμαστε μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αλήθεια; Θα σας θυμίσω ένα παράδειγμα: Το 1974 τα τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Αυτό ήταν αδιαμφισβήτητα παράνομο. Αλλά τότε δεν επιβάλλατε καμία κύρωση σε βάρος της Τουρκίας. Γιατί όχι; Μήπως επειδή η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ σε αντίθεση με τη Ρωσία; Γιατί ισχύουν πάντα δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δεν μπορούμε επιτέλους να θέσουμε και να εφαρμόσουμε ενιαίους κανόνες;
Παρεμπιπτόντως, η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη μέχρι τώρα.
Οι κυρώσεις δεν είναι πολιτική, είναι υποκατάστατό της. Οι ΗΠΑ πιέζουν για κυρώσεις, επειδή ξέρουν ότι η όποια απάντηση της Ρωσίας, δε θα πλήξει τις ΗΠΑ, αλλά τους Ευρωπαίους και κυρίως τους Γερμανούς. Κυρία Μέρκελ, υποτάσσεστε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
…
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έχει πλέον απαγορεύσει την εξαγωγή όπλων προς τη Ρωσία. Κατ εξαίρεση λέμε ότι αυτό είναι σωστό. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τις κυρώσεις, αλλά με το γεγονός ότι κατά τη γνώμη μας οι εξαγωγές όπλων πρέπει να απαγορεύονται. Η απαγόρευση αυτή, ωστόσο, δεν θα εντυπωσιάσει ιδιαίτερα το ρωσικό στρατό.
Σας ερωτώ, πώς θα βγούμε κάποια στιγμή από τις κυρώσεις; Όταν η Κριμαία θα επιστρέψει στην Ουκρανία; Κι αν αυτό δεν συμβεί, θα διατηρηθούν οι κυρώσεις εσαεί;
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, να επισημάνετε την παραβίαση του διεθνούς δικαίου εκεί; Ναι, υπάρχει! Να αντιστρέψουμε την προσέγγιση, να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις με τη ρωσική κυβέρνηση: Να παραδεχτούμε εμείς τα λάθη μας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να πούμε στους Ρώσους ότι έκαναν κι αυτοί λάθη. Και να τους δείξουμε πώς θα έμοιαζε μια προοπτική για καλές σχέσεις της Ρωσίας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η οποία θα λάμβανε υπόψη και τα δικά τους συμφέροντα στον τομέα της ασφάλειας.
Εγώ λέω: Πρέπει να το πάμε αλλιώς. Και να θέσουμε ως όρο στη Ρωσία ότι θα σταματήσει με αυτό το είδος της πολιτικής, να αναζητά «ρωσικά νησιά» μέσα σε άλλες χώρες τα οποία θέλει να ενσωματώσει στη Ρωσία. Η μόνη θετική προοπτική θα είναι μια Ευρώπη όχι χωρίς και όχι εναντίον της Ρωσίας, αλλά μια Ευρώπη με τη Ρωσία. Μόνο τότε θα είμαστε όλοι ασφαλείς.
Τώρα θέλετε να υπογράψετε με τη μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας, το πολιτικό μέρος της συμφωνίας σύνδεσης, με μια κυβέρνηση που δεν προέκυψε από δημοκρατικές εκλογές και στην οποία συμμετέχουν και φασίστες . Αν δε θέλετε να ακούσετε εμάς, τότε ακούστε τουλάχιστον τον πρώην επίτροπο Γκίντερ Φερχόιγκεν του SPD. Λέει ότι στην ουκρανική κυβέρνηση υπάρχουν πραγματικοί φασίστες και όχι μόνο κάποιοι εθνικιστές. Σ’ αυτούς θέλετε να δώσετε χρήματα; Νομίζω ότι μια γερμανική κυβέρνηση πρέπει να θέσει εδώ εντελώς διαφορετικά πρότυπα .
Ο πρόεδρος του Σβόμποντα, νυν μέλος της ουκρανικής κυβέρνησης έχει πει «πιάστε τα όπλα, πολεμήστε τα ρώσικα γουρούνια, τους Γερμανούς, τα εβραϊκά γουρούνια και άλλους υπανθρώπους». Όταν το επισήμανα μου απαντήσατε ότι αυτό είναι ένα απόσπασμα ομιλίας του
από το 2004. Και λοιπόν; Μήπως εννοείτε , ότι είχε παραγραφεί ; Ή μήπως σημαίνει ότι σκέφτεται διαφορετικά τώρα; Άλλωστε το απόσπασμα είναι από το 2012.
Με έναν τέτοιον άνθρωπο δε θέλω να πω ούτε καλημέρα, και σίγουρα όχι να του δώσω έστω ένα ευρώ ή να κλείσω μια συμφωνία μαζί του.
Κλείνοντας, να σας πω επιγραμματικά τις λύσεις.
Πρώτον. Αφήστε τις ανοησίες με τις κυρώσεις. Μια νέα κλιμάκωση και άλλες υπερβολές δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Η Κίνα δε μπαίνει στις κυρώσεις- κι αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό για τη Ρωσία. ‘Ετσι κι αλλιώς κάποτε πρέπει να τις πάρετε πίσω.
Δεύτερον. Μην κάνετε καμία συμφωνία με τη μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας, αλλά υποστηρίξτε τις προετοιμασίες για τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών στην Ουκρανία. Μόνο τότε, με τη νόμιμη κυβέρνηση που θα έχει προκύψει από τις κάλπες, κι όχι με φασίστεςμπορούν να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις.
Τρίτον. Πρέπει να αποκλειστεί για την Ουκρανία η ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Τέταρτον. Το καθεστώς της Ουκρανίας ως γέφυρα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας θα μπορούσε να εμπεριέχει την προοπτική της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, εφόσον αυτό αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και με τη Ρωσία.
Πέμπτον. Η Ρωσία καλείται να σταματήσει τις περαιτέρω στρατιωτικές απειλές, και ιδίως τη χρήση βίας, στην Ουκρανία και αλλού, και να αναγνωρίσει την Ουκρανία ως κυρίαρχο κράτος. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με μια σαφή, θετική προοπτική, εκ μέρους της ΕΕ και της Γερμανίας των σχέσεων με τη Ρωσία. Και δη με τη Ρωσία, ως μέρος της Ευρώπης και όχι στο περιθώριό της.
Έκτον. Οι φασιστικές οργανώσεις και τα κόμματα, καθώς και οι παραστρατιωτικές μονάδες και άλλοι παράνομοι ένοπλοι μηχανισμοί στην Ουκρανία θα πρέπει να διαλυθούν. Το κρατικό μονοπώλιο της βίας πρέπει να επιβληθεί. Θα πρέπει να επιμείνετε σ αυτά πριν εκταμιεύσετε έστω και ένα ευρώ στην Ουκρανία και πριν υπογράψετε την οποιαδήποτε συμφωνία.
