photo: Esparta@Flickr
του Απόστολου Διαμαντή
Το ετερόκλητο πλήθος υπουργών και πρώην υπουργών της κεντροαριστεράς που συγκεντρώθηκε στο Ακροπόλ ανέδειξε μια ωραία στιγμή: τη χειραψία Σημίτη – Ψαριανού. Θα φανταζόταν κάποιος, πριν από μερικά χρόνια, πως οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα έφταναν στο σημείο όπου ένας πρώην πρωθυπουργός θα έσμιγε με τον Γρηγόρη Ψαριανό για να συγκροτήσουν πολιτικό μέτωπο; Όχι. Τι συνέβη, λοιπόν;
Συνέβη το εξής: Η ολική καταστροφή της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα εξαιτίας της χρεοκοπίας και του εφαρμοζόμενου προγράμματος, διέλυσε πολιτικά τον χώρο της νεοφιλελεύθερης κεντροαριστεράς. Ο κόσμος έφυγε. Πήγε αλλού. Στον Σύριζα.
Και έτσι, όλοι οι πρωταγωνιστές του αδικοχαμένου εκσυγχρονισμού έμειναν χωρίς επαρκές κοινό. Και προκειμένου να μην συρρικνωθούν και άλλο προσέτρεξαν στο Ακροπόλ, δεχόμενοι αναγκαστικά και την άνευ όρων σύμπραξη ετερόκλητων προσώπων.
Θα έπρεπε όμως να γνωρίζουν οι συγκεντρωθέντες κεντροαριστεροί ότι τα πολιτικά μέτωπα δεν συγκροτούνται με ευχές και ηθικές παραινέσεις. Συγκροτούνται ενόψει πολιτικών αλλαγών. Ποιες είναι λοιπόν οι πολιτικές προτάσεις των συγκεντρωθέντων, πάνω στο κρίσιμο ζήτημα της ελληνικής χρεοκοπίας και της εφαρμογής πολιτικών βίαιης υποτίμησης; Καμία απολύτως. Οι προτάσεις τους είναι κυρίως ηθικολογικού τύπου, δηλαδή να είμαστε δημιουργικοί, να μην είμαστε μίζεροι, εμείς φταίμε διότι είμαστε καθυστερημένοι, τα μνημόνια είναι ολόσωστα αλλά τα εφαρμόζουμε λάθος διότι δεν έχουμε ως λαός αρκετά εκσυγχρονιστεί, να γίνουμε μοντέρνοι, να μην είμαστε λαϊκιστές κοκ. Λόγια του αέρα δηλαδή. Και στο φλέγον ζήτημα, στο ζήτημα τι ακριβώς θα κάνουμε με το μνημόνιο που λήγει, αλλά που θα ‘ρθει νέο, τσιμουδιά. Να συνεχίζουμε να το εφαρμόζουμε δημιουργικά.
Αυτή είναι η περίφημη κίνηση των 58, στην οποία προστέθηκαν άλλοι δύο: ο Βενιζέλος με τον Ανδρέα Παπαδόπουλο της ΔΗΜΑΡ. Γιατί προστέθηκαν; Διότι ο μεν Βενιζέλος σχεδιάζει μια κάλυψη του ΠΑΣΟΚ ενόψει ευρωεκλογών, ο δε Παπαδόπουλος διότι υπάρχουν ακόμη μερικοί στη ΔΗΜΑΡ που νομίζουν πως θα σώσουν την παρτίδα μέσω σύσφιξης. Πλην όμως, παρότι τα δύο αυτά κόμματα αθροίζουν περίπου 9%, εάν ενωθούν μαζί με τους 58 θα αθροίζουν πολύ λιγότερα. Διότι οι μεν παπανδρεϊκοί του ΠΑΣΟΚ, Παναγιωτακόπουλος, Καχριμάκης και λοιποί, ούτε να ακούσουν δεν θέλουν, οι δε εναπομείναντες ψηφοφόροι αυτού του κόμματος, εάν δουν ότι το διαλύουν θα σπεύσουν οι περισσότεροι εκεί που πάνε και οι υπόλοιποι: στον Σύριζα. Διότι δεν είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ θα τρέξει με ενθουσιασμό να διαδώσει το σύνθημα να μην είμαστε λαϊκιστές. Το πιθανότερο είναι να παραμείνει στον ελεγχόμενο προσωπικό του λαϊκισμό και αντί Σώτης Τριανταφύλλου να επιλέξει Σακοράφα.
Οι δε της ΔΗΜΑΡ είναι συνήθως πρώην κομμουνιστές, οι οποίοι όταν ακούνε για Σημίτη, όσο να ‘ναι εκνευρίζονται. Οπότε, εάν αυτά τα δύο κόμματα συμπτυχθούν με τους 58 το πιθανότερο είναι να κατέβουν αρκετά από το 9%. Και έτσι αρκετοί βουλευτές τους να μείνουν εκτός. Οπότε, εν τέλει, δεν θα προστρέξουν, φρονίμως ποιούντες.
Τι μένει; Μένει το περίεργο φαινόμενο, οι αρχικώς υπεύθυνοι για την πτώχευση της Ελλάδας, αυτοί δηλαδή που μας έβαλαν άρον άρον στο ευρώ χωρίς καμιά προετοιμασία, που επί των ημερών τους το ελληνικό κράτος παραδόθηκε στη γενικευμένη διαπλοκή, που στελέχη των κυβερνήσεών τους αυτή τη στιγμή βρίσκονται άλλοι στη φυλακή και άλλοι στον προθάλαμο της φυλακής για ιδιαιτέρως ατιμωτικές πράξεις, όλοι αυτοί δηλαδή του σοσιαλισμού της ασύδοτης χρηματιστικής αγοράς, θέλουν τώρα να επανέλθουν και να μας εκσυγχρονίσουν εκ νέου.
Δυστυχώς δεν είναι κατάλληλη η ώρα. Τώρα έχουμε δουλειά. Είμαστε απασχολημένοι. Όταν τελειώσουμε με τις νεοφιλελεύθερες γκιλοτίνες της Μέρκελ και αν στο μεταξύ δεν έχει διαλυθεί η ευρωζώνη και εάν επιζήσουμε κι εμείς, πρώτα ο Θεός, από το ωραίο ευρώ τους, τότε μπορούμε να καλέσουμε και τον Γρηγόρη Ψαριανό με τον Παπαδόπουλο, σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητος με στόχο τον γενικότερο εκπολιτισμό και την πάταξη του λαϊκισμού.
*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
Via : www.protagon.gr
