του Δημήτρη Μηλάκα
Και τώρα, τι θα γίνουμε χωρίς κεντροαριστερούς σωτήρες; Ποιος θα σώσει αυτόν τον τόπο από τη Δεξιά του Σαμαρά; Ποιος θα βάλει φρένο στην κατρακύλα του Βενιζέλου; Ποιος θα αναδείξει τον καταστροφικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ;
Πάντως όχι οι 58! Εκτός αν τελικά επιβεβαιωθούν οι ντερμπεντέρηδες της ενημέρωσης, που έδιναν στο εν λόγω κεντροαριστερό συνονθύλευμα πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού.
Η αποχώρηση των 58 κεντροαριστερών σωτήρων από το εγχείρημα της ελληνικής «Ελιάς», πάντως, αποδεικνύει δυο – τρία πράγματα που καλό είναι να τα σημειώσουμε:
Πρώτον: Ακόμη και τα (πολιτικά) υπόλοιπα μπορούν να διαιρεθούν.
Δεύτερον: Ακόμη και το καλό πατρονάρισμα από κέντρα και παράκεντρα έχει τα όριά του.
Τρίτον: Ο κόσμος μπορεί να έχει τα βάσανά του, να βιώνει το σοκ της εξαθλίωσής του, αλλά έχει χορτάσει από κουτόχορτο.
Τέταρτο και κυριότερο: Οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν προσδιορίζουν τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά ακριβώς το αντίθετο: οι κοινωνικές ανάγκες είναι αυτές που διαμορφώνουν τους όρους ύπαρξης ή θανάτου ενός πολιτικού σχηματισμού.
Στην προκειμένη περίπτωση οι 58 «παλληκαράδες», που εμφανίστηκαν για να βάλουν τάξη στο κεντροαριστερό μαγαζί, είναι (πολιτικά) ημιθανείς. Κάτι σαν Ελ Σιντ χωρίς το ηρωικό του στοιχείο, μια και όσες μάχες έδωσαν τα εν λόγω παλληκάρια ήταν για καρέκλες στα δώματα της εξουσίας.
Χορτασμένοι, μεταφορικά και κυριολεκτικά, θέτουν εαυτούς στην υπηρεσία της ύστατης μάχης, μπας και θολώσουν τα νερά και τσιμπήσει κανένας ψηφοφόρος. Μάταιος κόπος, φρούδες οι ελπίδες. Ο κόσμος χόρτασε από «γκρι» πολιτικούς χαρτογιακάδες…
Via : www.topontiki.gr
