της Ιωάννας Μαρίνου
«Πολυτεχνείο»……
Μου μίλαγαν γι αυτό οι μεγαλύτεροι. Το έμαθα μέσα από περιγραφές, από εικόνες, μουσικές και στίχους.
Ανήκω βλέπετε σ εκείνην τη γενιά που δε βίωσα τα γεγονότα τότε.
Σ εκείνην τη γενιά που η σχέση μου με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, περιοριζόταν σε κάποια συναισθήματα συγκίνησης ίσως, κατά τη διάρκεια των σχολικών γιορτών.
Ανήκω σ εκείνη τη γενιά που το τρίπτυχο «Ψωμί-Παιδεία -Ελευθερία», ήταν ήδη κεκτημένο.
Ανήκω σε μια γενιά που δεν έμαθε να διεκδικεί, θεωρώντας δεδομένα όσα κάποιοι είχαν κατακτήσει με τίμημα ακόμη και τη ζωή τους.
Σε μια γενιά «βολεμένη», που στην προσπάθεια της ν απενοχοποιηθεί από την έλλειψη συλλογικών στόχων, έμαθε να λέει πως η γενιά του Πολυτεχνείου και οι πολιτικοί που αναδείχτηκαν απ αυτήν είναι υπεύθυνοι για τα δεινά της χώρας. Που ανέπτυξε «επιλεκτική μνήμη», ξεχνώντας πως ΚΑΙ η δική μου γενιά ως ενήλικη εδώ και πολλά χρόνια, διαμορφώνει με την ψήφο της τις συνθήκες αυτές.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς πως 41 χρόνια μετά, η εξέγερση του Πολυτεχνείου τείνει ν αποτελέσει «ιστορικό απολίθωμα», σαν τραγικό πεπρωμένο, μια άλλη γενιά, αυτή των έφηβων κορών μου, η γενιά των παιδιών μας, καλείται να επαναφέρει στο κέντρο των δικών της αγώνων ,το τρίπτυχο του συνθήματος του Πολυτεχνείου. Να διεκδικήσει το δικαίωμα στην εργασία, στην παιδεία ,στην ελευθερία.
Σήμερα,41 χρόνια μετά, η δική μου γενιά καλείται να επιλέξει με τη στάση της αν ανάμεσα στη γενιά των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και στη νεότερη γενιά θα είναι μια γενιά ….«ένθετη» ή «έκθετη»!
Η Ιωάννα Μαρίνου είναι μέλος της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ
Via : rodosreport.gr
