Του Κώστα Αρχοντάκη
Η μεγάλη υποχώρηση της Δημάρ στις ευρωεκλογές την ώθησε:
1. να διερευνήσει συναινέσεις και συνεργασίες με το χώρο α) της κεντροαριστεράς εκ νέου και β) με το ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά.
2. ταυτόχρονα να υπερασπίσει την αναγκαιότητα της ύπαρξης της στο νέο πολύπλοκο πολιτικό σκηνικό στοχεύοντας σε μια μελλοντική προοδευτική κυβέρνηση που θα προέλθει από πολιτικές συμμαχιες.Ετσι άνοιξε ο διάλογος για τη Δημάρ με το ΠΑΣΟΚ και με το ΣΥΡΙΖΑ καθώς το ΠΟΤΑΜΙ αρνήθηκε.
Η τοποθέτηση της ηγεσίας της Δημάρ στα παραπάνω και εν όψη του 3ου συνεδρίου της δείχνει ότι επιμένει στη διγλωσσία.
Τo ΠΑΣΟΚ και η κεντροαριστερά
Η έννοια του όρου κεντροαριστερά με την οποία η ΔΗΜΑΡ απευθήνθηκε προς το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να παραμένεi αδιευκρίνιστη και θολή.
Συζητήσεις περί της κεντοαριστεράς ξεκίνησαν μετά την είσοδο της στη κυβέρνηση και συνεχίζονται χωρίς τέλος .
Όμως η ανακύκλωση του ίδιου ερωτήματος υποδεικνύει ανοχή στις πιέσεις του κυριάρχου συστήματος.
Ποια πολιτική ανάλυση μπορεί να αποδείξει ότι το κόμμα του ΠΑΣΟΚ είναι κεντροαριστερό, όταν κυβερνά με συντηρητική πολιτική και απομακρύνει όλο και περισσότερο το όραμα για μια ελπιδοφόρα προοδευτική κυβέρνηση που θα υπερβεί την κρίση χωρίς να την ανακυκλώσει;
Τα προαπαιτούμενα του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τις προαπαιτούμενες θέσεις για συνεργασία. Είναι μέρος των θέσεων που του έδωσαν την εκλογική πρωτιά.
Ας μη ξεχνάμε ότι ψηφίστηκαν από μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Όσο και να κατακρίνονται ως λαϊκίστικες άλλο τόσο πρέπει να κατακρίνονται οι πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες που επί δεκαετίες διαμόρφωσαν την πολιτική παιδεία στη χώρα μας και τον τρόπο διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος.
Ποιοί όμως πιστεύουν ότι μέσω της ανάγνωσης του μνημονίου από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα βελτιωθεί η πολιτική παιδεία των πολιτών και θα ενισχυθεί ο ρεαλισμός της προόδου όπως η Δημάρ τον οραματίστηκε.
Η Δημάρ πρέπει να απεγκλωβιστεί από το αδιέξοδο της
Οι προεκλογικές θέσεις της Δημάρ του 2014 με τις ισορροπίες στα ναι και στα όχι αγνοήθηκαν από τους αριστερούς αλλά και από τους προοδευτικούς ψηφοφόρους. Η πορεία της αποτυχίας είναι γνωστή, είναι καταγραμμένη και έχει παραλήπτες.
Η πορεία της αποδυναμωμένης Δημάρ περιφρουρείται από το σύστημα διακυβέρνησης για να γίνει διαχειρίσιμη προς όφελος του, κάτι που γίνεται εμφανές στα ΜΜΕ.
Η δράση της από καιρό είναι ως δέσμια πολιτικών αδιεξόδων ως να χρωστά στο μέλλον. Είναι άραγε σε ισχύ η πρόταση προς τον Φ.Κουβέλη για τη προεδρία της Δημοκρατίας, η στελέχωση της προεδρίας της Δημοκρατίας από την ηγετική του ομάδα, αλλά και μια νέα κυβερνητική συνεργασία που θα δώσει τη παράταση της ασκούμενης πολιτικής από τη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2016; Ας τα ξεχάσουμε όλα τα παραπάνω ως παραπληροφόρηση και συνωμοσιολογία.
Γεγονός όμως είναι ότι ο χρόνος ανάκαμψης της μικραίνει, γιατί εξαντλείται σε γενικές πολιτικές διεργασίες χωρίς στίγμα, σπαταλώντας το εξειδικευμένο πολιτικό της φορτίο που τα μέλη, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι διαμόρφωσαν και επικυρώσαν στις εκλογές του 2012.
Σήμερα προέχει να γίνει η σαφής πολιτική αποστασιοποίηση της Δημάρ από τα συμφέροντα των ολίγων και η δημιουργία μετώπου μαζί με άλλες πολιτικές δυνάμεις για τα συμφέροντα των πολλών.
Η τοποθέτηση με αυτό το πολιτικό προσανατολισμό αν γίνει με διακριτό τρόπο, θα της δώσει στόχο και αιτία ύπαρξης.
Για να επιστέψει στη ιδρυτική της ρότα έχει ανάγκη ρυμουλκού που δεν θα είναι άλλο από 1.την πολιτική εμπιστοσύνης στις δυνάμεις της, που θα προέλθει από τους βουλευτές, τα στελέχη και μέλη που έμειναν μακριά από τις αμφισημίες. 2. Την απόκτηση εμπιστοσύνης από τον αριστερό, προοδευτικό και οικολογικό χώρο μέσα από σαφής πολιτικές τοποθετήσεις π.χ. τη μη στήριξη νέου προέδρου στη παρούσα βουλή 3. την αναζήτηση πολυεπίπεδης στήριξης από τους μελλοντικούς πολιτικούς της συμμάχους ως αντίβαρο της κυβερνητικής περιφρούρησης στην οποία είναι εμπλεγμένη.
Το ρυμουλκό αυτό είναι το προαπαιτούμενο για τη Δημαρ του 3ου συνεδρίου ώστε ν απεγκλωβιστεί από το αδιέξοδο της.
*O Κώστας Αρχοντάκης είναι μέλος της Κ.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς
Via : www.badiera.gr/
