«Κυρίες και κύριοι,
με μεγάλη χαρά παραβρίσκομαι στην ημερίδα σας για το μείζον πρόβλημα του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού ζητήματος που απασχολεί σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ελληνική κοινωνία.
Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας αυτή και να σας επισημάνω ότι τα Επιμελητήρια ήδη έχουν ξεκινήσει επαφές με τους επιστημονικούς φορείς της χώρας με στόχο την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την πρότασή σας και θα μπορούσα να πω ότι σε αρκετά σημεία μας βρίσκει σύμφωνους, όπως για παράδειγμα την αισθητή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που θα επιτρέψουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Απολύτως σύμφωνους μας βρίσκει και η διατήρηση της επικουρικής σύνταξης που όμως θα πρέπει να λειτουργεί ως ένας υποχρεωτικός πυλώνας με κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Και βέβαια είμαστε σύμφωνοι και με το διαχωρισμό του συνταξιοδοτικού από την υγεία.
Κυρίες και κύριοι,
Είναι προφανές ότι για αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, δεν φταίει μόνο η κρίση. Η κρίση επιδείνωσε μια κατάσταση που ήταν από πριν προβληματική.
Δυστυχώς, ακόμα και τώρα, δεν βλέπουμε διάθεση για πραγματική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Αυτό που βλέπουμε τα τελευταία έξι χρόνια, είναι ένας καταιγισμός νομικών αλλαγών και περικοπών, χωρίς συζήτηση, χωρίς συνεκτική στρατηγική, χωρίς κατεύθυνση.
Βλέπουμε αλλαγές να προτείνονται και να εφαρμόζονται στο πόδι, μέσα σε κλίμα βιασύνης και πανικού. Είτε για να περάσουμε την επόμενη αξιολόγηση από τους δανειστές, είτε γιατί μεγαλώνει απειλητικά η «τρύπα» των ταμείων.
Κάτι τέτοιο είδαμε να συμβαίνει και τώρα, με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών να λειτουργεί ως λύση ανάγκης, για να μην περικοπούν οι κύριες συντάξεις. Πρόκειται για ένα μέτρο που, όπως έχουμε τονίσει, πλήττει ευθέως την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση, την προσπάθεια για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Πάμε δηλαδή να καλύψουμε, όπως – όπως μια άμεση ανάγκη, με τρόπο που υπονομεύει την ανάπτυξη και κατ’ επέκταση τη δυνατότητα τροφοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: δεν μπορεί το σύστημα ασφάλισης να αντιμετωπίζεται ανεξάρτητα από το στόχο της ανάπτυξης. Κάθε σύστημα συντάξεων τροφοδοτείται από την παραγωγή. Για να έχουν σύνταξη οι ηλικιωμένοι, πρέπει να έχουν δουλειά τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Πρέπει η οικονομία να παράγει και να δημιουργεί βιώσιμες και καλές θέσεις εργασίας.
Σαφώς δεν μπορούμε να παραβλέπουμε και την ανάγκη για δικαιοσύνη απέναντι στους σημερινούς συνταξιούχους. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει την έμπρακτη διάψευση των προσδοκιών πάνω στις οποίες χτίστηκε το σύστημα συντάξεων και πλήρωσε εισφορές η πλειοψηφία των συνταξιούχων.
Καλούμαστε λοιπόν να λύσουμε μία δύσκολη εξίσωση: χρειαζόμαστε ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα συνδυάζει την ανάπτυξη με τη δικαιοσύνη. Ένα σύστημα που δεν θα στηρίζεται στο «όποιος πρόλαβε», δεν θα στηρίζεται στο «να πληρώσουν οι άλλοι».
Χρειαζόμαστε ένα σύστημα το οποίο θα διευκολύνει την ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας τους εργαζόμενους και ευνοώντας αποταμιεύσεις. Και όχι ένα σύστημα το οποίο θα υποσκάπτει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, θα τροφοδοτεί ελλείμματα και θα επιβαρύνει την παραγωγή – είτε μέσω υψηλών εισφορών είτε μέσω του προϋπολογισμού και άρα της φορολογίας.
Το ΕΒΕΑ, όπως γνωρίζετε, έχει ασχοληθεί επισταμένα με το θέμα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Στις αρχές του 2016 το ΕΒΕΑ παρουσίασε μια νέα έκθεση με προτάσεις στρατηγικής για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού.
Συγκεκριμένα, η έκθεση προτείνει ένα βασικό πλαίσιο αλλαγών, που υλοποιείται σε τρία βήματα:
- Πρώτο και άμεσο χρονικά βήμα είναι η εξαγορά δημοσιονομικού χρόνου, με την υιοθέτηση βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων μέτρων δημοσιονομικής ευστάθειας. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν ένα σύστημα ποσοστιαίων εισφορών, με δυνατότητα εξομάλυνσης για αυτοτελώς απασχολούμενους και αγρότες, την προσαρμογή των κλιμακίων του ΕΚΑΣ, τη συνένωση ταμείων κ.ά.
- Το δεύτερο βήμα, που τοποθετείται και αυτό εντός του 2016, αφορά τη λήψη πολιτικών αποφάσεων σε πέντε κρίσιμα σημεία:
- Διατήρηση της συνολικής επιβάρυνσης στα σημερινά επίπεδα για 20 χρόνια.
- Συνεξέταση κυρίων και επικουρικών συντάξεων και πιθανώς εφάπαξ.
- Συνεξέταση παλαιών και νέων συντάξεων, ως ανεξάρτητο θέμα δικαιοσύνης.
- Διάκριση πρόνοιας-ασφάλισης και αντανάκλαση της κάθε διάστασης στην κρατική σύνταξη. Μηχανισμός της νοητής κεφαλαιοποίησης.
- Σκεπτικό ενός υποχρεωτικού πυλώνα στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
- Το τρίτο βήμα, το οποίο τοποθετείται σε βάθος διετίας και μετά από διάλογο, αφορά τη δημιουργία συστήματος τριών πυλώνων, όπως αυτό που έχει αξιοποιηθεί σε αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Πρόκειται για ένα μοντέλο που διακρίνει τους ρόλους της κοινωνικής και επαγγελματικής αλληλεγγύης. Ιεραρχεί προτεραιότητες και αφήνει ευρύ πεδίο ευελιξίας για αποκλίσεις από το μέσο όρο, οι οποίες όμως δεν επιβαρύνουν τρίτους. Στην τελική ανάπτυξη του το σύστημα αυτό, εξασφαλίζει ποσοστό αναπλήρωσης γύρω στο 70% των τελικών αποδοχών, παρόμοιο με τα ισχύοντα στην ΕΕ.
Κυρίες και κύριοι,
Ευελπιστώ ότι η σημερινή εκδήλωση θα συμβάλει στην εξεύρεση λύσεων. Γιατί λύσεις ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες και υπεύθυνες μπορούν να υπάρξουν. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα.
Σε αυτή την προσπάθεια, η Επιμελητηριακή Κοινότητα θα είναι παρούσα. Με εποικοδομητική συμμετοχή στο διάλογο, με προτάσεις, με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου».
