Σταύρος Μπούρπουλας*
Όταν επιβλήθηκε η χούντα στην Πατρίδα μας το 1967 δεν είχα γεννηθεί. ένα όμως γεγονός και μια εικόνα δεν έφυγαν ποτέ από τη μνήμη , μια εικόνα με τα μάτια τα δικά μου , παιδιού τεσσάρων ετών τότε.
Ήταν 20 Ιουλίου του 1974 και στο χωριό, στο Δροσάτο Αργιθέας Καρδίτσας (πρώην Μεζήλο )είχαμε το πανηγύρι στον Αη Λιά. Ξαφνικά το θυμάμαι σαν τώρα, έχω ακόμη την εικόνα, το γλέντι τελείωσε ,οι γυναίκες έκλαιγαν όπως και τα μεγαλύτερα από εμένα παιδιά που μπορούσαν να αντιληφθούν .
Επιστράτευση λόγω της εισβολής στην Κύπρο και οι άντρες -πλην ηλικιωμένων -του χωριού έφυγαν από το πανηγύρι για να πολεμήσουν στην Κύπρο (ευτυχώς τελικά δεν έγινε αυτό). Δεν καταλάβαινα αυτό που συνέβαινε, τότε , έκλαιγαν οι άλλοι , έκλαψα και εγώ.
Μετά και μεγαλώνοντας κατάλαβα, για αυτό σταθερά και πάντα με το δημοκρατικό πολίτευμα παρά τις όποιες και αρκετές αδυναμίες του .Απαραίτητη η ενεργή τη συμμετοχή μας στα πολιτικά δρώμενα για τη διατήρηση και βελτίωση του πολιτεύματος της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
*Οικονομολόγος-Ενεργός Πολίτης
