Ο λαός μας ιστορικά διακρίνεται για την μνήμη ψαριού σε ότι δεν τον συμφέρει και για μνήμη ελέφαντα σε ανούσια θέματα (όχι όλοι φυσικά). Κλάμα για την «χρεοκοπία μας το βράδυ της 30ης Ιουνίου 2015»!!! ΑΛΗΘΕΙΑ ; Τώρα χρεοκοπήσαμε ; Όχι αγαπητοί μου.
Χρεοκοπήσαμε όταν:
1. Βλέπαμε τα απίστευτα ελλείμματα του Κράτους και τα τρελά δάνεια και δεν επαναστατούσαμε
2. Μας έδιναν αδιανόητα δάνεια οι τράπεζες για διακοπές, για κατανάλωση, για σπίτια, για 5 πιστωτικές κάρτες και μας φαίνονταν όλα φυσιολογικά
3. Βάζαμε 1000 ευρώ στο Χρηματιστήριο και περιμέναμε σε 1 μήνα να κερδίσουμε 10.000 ευρώ και αυτό ήταν «φυσιολογικό»
4. Γεμίζαμε το Δημόσιο με υπαλλήλους για να βολεύονται οι Κυβερνώντες και οι ψηφοφόροι τους. Το όνειρο πολλών Ελλήνων ήταν μια θέση στο Δημόσιο
5. Δίναμε απίστευτα δικαιώματα σε κάθε κλάδο που μας έκανε τα κέφια τσακίζοντας την ανταγωνιστικότητα
6. Ανεχόμασταν να πληρώνουμε τα βασικά αγαθά πανάκριβα καθιστώντας την Ελλάδα το Βασίλειο των καρτέλ της Ευρώπης με την δική μας συναίνεση
7. Ξοδεύαμε απίστευτα χρήματα σε εξοπλισμούς με πρόσχημα την Εθνική Ασφάλεια και πραγματικό λόγο τις μίζες
8. Πληρώναμε δημόσια έργα στους φίλους εργολάβους σε 2πλάσιες τριπλάσιες τιμές
9. Ανεχόμασταν η Δικαιοσύνη να χαϊδεύει τους πλούσιους και τους φίλους με αποτέλεσμα την δεδομένη ατιμωρησία τους
10. Καταδιώκαμε την επιχειρηματικότητα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο ώστε να εξασφαλίζουμε ψήφους από το πελατειακό μας κοινό
11. Αφήναμε αναξιοποίητους τους θησαυρούς της Ελλάδας για να φτάσουμε σήμερα να τους ξεπουλάμε τσάμπα
12. Ανεχόμασταν την διαφθορά σε κάθε επίπεδο και αν δεν συμμετείχαμε σε αυτήν γυρνούσαμε τα μάτια μας από την άλλη πλευρά για να μην μας χαλάει η μέρα
13. Μας άρεσε να έχουμε ως Πολιτικούς μας ηγέτες φελλούς και άθλιους τύπους που μας έκαναν τα ρουσφέτια μας ή που «τα έλεγαν ωραία»
14. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν ο εαυτός μας και πώς θα περάσουμε εμείς καλά, αδιαφορώντας για τον διπλανό μας και για το Κοινωνικό σύνολο
Αγαπητοί μου συμπατριώτες που σήμερα κλαίτε για την χθεσινοβραδινή χρεοκοπία της χώρας καλό είναι να αναλογιστείτε γιατί φτάσαμε εδώ. Όταν ταξιδεύεις σε ένα μονόδρομο που οδηγεί στην Κόλαση, με επιλογή σου, δεν μπορείς να κλαις όταν στο τέλος του δρόμου είναι γκρεμός και πέφτεις μέσα
