του Κώστα Γιαννακίδη
Στη λαϊκή συνέλευση της ΕΡΤ, ένας κύριος έλεγε ότι δεν γίνεται η δημόσια τηλεόραση να παραδοθεί πάλι σε εκείνους που οδήγησαν στην αυτοκτονία 5.000 συμπολίτες μας. Λίγο πιο κάτω, κάποιες «συλλογικότητες» έχουν στήσει πανό με το οποίο ζητούν επαναλειτουργία της ΕΡΤ – ένα μήνα νωρίτερα την κατήγγειλαν ως μηχανισμό προπαγάνδας, αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Mαζί με τα πράγματα άλλαξε και το όνομα του ασύρματου δικτύου, έγινε πλέον Occupyert. Άλλαξε και η πρόσοψη του κτιρίου. Έχουν τοποθετηθεί αρκετά πανό, αλλά επιβλητικότερο όλων είναι ένα τεράστιο, που καλύπτει σχεδόν όλο το ύψος του ραδιομεγάρου. Είναι από τη «Σπίθα». Φέρει φωτογραφία του Μίκη Θεοδωράκη και τα λόγια του Βάρναλη: «Ξύπνα λαέ και όλοι οι λαοί μετά σου, να καθαρίσεις τα καθάρματά σου.».
Υπάρχει περίπτωση να γίνουν πλέον τα πράγματα όπως ήταν πριν από μία εβδομάδα; Καμία. Σκεφτόμουν ότι ακόμα και αν ο Κεδίκογλου έβγαινε με γένια επτά ημερών για να ζητήσει συγγνώμη, τίποτα πλέον δεν μπορεί να γίνει όπως παλιά. Η σχέση των εργαζομένων με την κυβέρνηση έχει διαρραγεί, οι ισορροπίες μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων έχουν διαταραχθεί και μέρα με την ημέρα στο προαύλιο μαζεύεται κόσμος που ονειρεύεται να μετατρέψει το Σύνταγμα σε Ταξίμ, κάτω από τις κάμερες της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ. Συνεπώς, η επιστροφή στην ομαλότητα δεν μπορεί να γίνει ήπια. Η μέρα που τα πανό θα κατέβουν από τα κάγκελα και οι πομποί θα στείλουν πάλι σήμα στον αέρα, θα ξημερώσει μόνο μετά από μία νύχτα θεαματικών, ριζικών αλλαγών.
Όλο αυτό δεν μπορεί να τελειώσει έτσι απλά, είναι ηφαίστειο που καπνίζει, απόστημα που φουσκώνει. Εν τέλει, οι εκλογές ίσως είναι η οδυνηρή και αναπόφευκτη λύση. Όχι για την ΕΡΤ, αλλά για όσα οδήγησαν σε αυτήν την κρίση. Μεταξύ μας, είναι βολική λύση και για τους τρεις εταίρους. Από τη μία ο Σαμαράς που, δια της «πυγμής» και των αυγών, φιλοδοξεί να συσπειρώσει δεξιό και ακροδεξιό ακροατήριο. Και από την άλλη οι δύο που ίσως εκφραστούν από κοινό «αγωνιστικό» σχήμα της κεντροαριστεράς. Τι έχουμε εδώ; Μία πόλωση που αφήνει έξω τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μου πείτε, ότι πολιτική είναι να παρουσιάζεις τη σύγκρουση ως σύνθεση και τη ρήξη ως συμβιβασμό. Μπορεί να το επιβεβαιώσουν και σήμερα, αν η Μέρκελ τους έδειξε δόντια. Όμως στην Ελλάδα το εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται μόνο όταν ταυτίζεται με το κομματικό ή το προσωπικό των ηγετών. Αν η κρίση κρύβει κέρδη, να είστε σίγουροι ότι θα τα αναζητήσουν. Και στην ΕΡΤ θα αντικαταστήσουν τον Βάρναλη με τον Ελύτη: «όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη.».
Via : www.protagon.gr
