του Γιάννη Σιδέρη
«Η κυβέρνηση συνεχίζει με προοπτική εξαντλήσεως της τετραετίας – μεγάλη αποφασιστικότητα στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων – χρειάζεται σταθερότητα και ανάπτυξη – προχωράμε μπροστά – είμαστε εδώ για τα δύσκολα», και άλλα τέτοια ηρωικά, στομφώδη και κενά, απήγγειλαν οι υπουργοί, εξερχόμενοι, με προκατασκευασμένα λόγια που τους είχε υπαγορεύσει το Μαξίμου.
Η κυβέρνηση προσμέτρησε το ζην, απλώς δεν το έχει καταλάβει η ίδια και ο Βενιζέλος! Η ΕΡΤ δεν ήταν η αιτία. Ήταν η αφορμή. Ο Αντώνης Σαμαράς, ένας πολιτικός με ιδιαίτερο τρόπο συμπεριφοράς, με τάσεις αυτοχειριασμού, όπως μας θυμίζει το παρελθόν του, με αδυναμία ανάγνωσης του πολιτικού τοπίου (όπως πάλι μας ξαναθυμίζει το παρελθόν του), προέβη σε μια αχρείαστη επίδειξη μεγαλείου: Η ΕΡΤ ήταν ο εύκολος στόχος, απ΄ ό,τι έδειχναν οι δημοσκοπήσεις: Αντιπαθής, μισερή, εξωνημένη, δακτυλοδεικτούμενη, όχι εξαιτίας των εργαζομένων, αλλά των πολιτικών προϊσταμένων της. Εύκολη λεία, βολετός στόχος να καλύψει τον στόχο των 2.000 απολύσεων που απαιτούσε η τρόικα. Πολύ περισσότερο που κατά τους πρωθυπουργικούς επιτελείς, η ΕΡΤ δια διακεκριμένων δημοσιογράφων της, αλλά και της πρώην διοίκησης της ΕΣΗΕΑ (σ.σ. άλλος καημός) θεωρείτο ότι αποτελεί προμαχώνα του ΣΥΡΙΖΑ. Υπονόμευε τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, άρα το κλείσιμό της εξυπηρετούσε «με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια». Η νουνεχής διέξοδος που του είχε προσφέρει ο Κουβέλης (σ.σ. μην αρχίσετε το τρολάρισμα, δεν είμαι οπαδός του), να συνεχίσει ως έχει, να συνταξιοδοτηθούν με πλήρη σύνταξη όσοι τους έλειπαν έστω τρία χρόνια, να κληθούν να επιλέξουν όσοι είχαν δύο δουλειές, να μετακινηθούν κάποιοι διοικητικοί, και να λήξει το θέμα, δεν έγινε αποδεκτό! Ήταν επιλογή του κ. Σαμαρά!
Η κομματοκρατία, ειδικά από τη Δεξιά, έλκει την καταγωγή της από συστάσεως νεοελληνικού κράτους. Ήδη, παρ’ όλα όσα υπέστη ο λαός, παρ’ όλη την τραυματική εμπειρία της πτώχευσης, οι νέοι συν-επικυρίαρχοι της εξουσίας φέρονται αμνήμονες, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις δεκαετίες του ’40, ’50, άντε ’60. Σαν να μη βρεθήκαμε στο χείλος της αβύσσου! Στον αρμό της κρατικής μηχανής, σε υπουργεία, ήδη καταργούνται προϊστάμενοι υπηρεσιών, απόφοιτοι στης Σχολής Δημόσιας Διοίκησης με μεταπτυχιακά και εικοσάχρονη υπηρεσία σε ευρωπαϊκά προγράμματα, απλώς και μόνο γιατί δεν είναι γαλάζιοι! (σ.σ. ε, κ. Βρούτση;). Λογικό θα πείτε όταν ο αρχηγός καταγγέλθηκε ότι γέμισε το μουσείο της Ακρόπολης με Μεσσήνιους, ενώ μετά από 2.300 χρόνια θέλησε να μεταφέρει την έδρα του Επικούρειου Απόλλωνα από τα βουνά της Ηλείας… στη Μεσσηνία!
Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι των καιρών: Ο Βενιζέλος υποτίθεται ότι κληρονόμησε το άχθος του ΓΑΠ που μας έβαλε στην τρόικα και είχε υποχρέωση να συμμετάσχει. Τώρα γιατί το συνεχίζει αφού υπήρξε μη ακουώμενος; Ο Κουβέλης συμμετείχε για να μην πάει η χώρα άπατη. Είδε ότι δεν υπάρχει πεδίο συνοχής και ανέκρουσε πρύμναν – έστω και μεσοβέζικα. Η ίδια η ΝΔ (θα έπρεπε να) έχει την ευθυκρισία να διαγνώσει ότι το λάδι αυτής της κυβέρνησης λιγοστεύει. Τι περιμένει; Γιατί δεν κηρύσσει εκλογές; Άλλωστε, διακηρύσσει ότι θα τις κερδίσει αυτοδύναμα, παίρνοντας φαλάγγι τον ΣΥΡΙΖΑ – βέβαια κάτι παρόμοιο πίστευε και στις περσινές, αλλά η αυγή τη βρήκε ενεή.
Έρχεται το φθινόπωρο, θα έρθουν άλλες δύο χιλιάδες απολύσεις, ενώ ως το τέλος του 2014 άλλες 10 με 11 χιλιάδες. Το πολιτικό σύστημα δεν τις αντέχει – άσε που με την «τεχνογνωσία» της ΕΡΤ μπορεί, πλέον, να δημιουργηθεί και λαϊκό κίνημα! Συνάμα, η τρόικα στέλνει ραβασάκια να τελειώνουν ως το τέλος του καλοκαιριού με τις -καρκινοβατούσες- αποκρατικοποιήσεις. Την ίδια ώρα, σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστημιακές σχολές, θα δουν τον δρόμο της συγχώνευσης ή της κατάργησης. Η μαύρη τρύπα του δημοσιονομικού θα απαιτήσει νέα σκληρά μέτρα ως το τέλος του χρόνου. Στις συντάξεις έρχονται νέες περικοπές. Ο Τσίπρας φωνάζει «τε-λει-ώ-σα-τε» (έτσι, με στόμφο), και η κυβέρνηση άδει!
Τι πιο φυσικό να οδεύσει η χώρα σε εκλογές; Μπορεί να εξανίστανται οι δανειστές -και με το δίκιο τους γιατί βλέπουν ότι έχουν να κάνουν με μια χώρα «Μάπετ Σόου»- μπορεί να ομνύει ο Όλι Ρεν κάνοντας έκκληση «στο αίσθημα ευθύνης των Ελλήνων πολιτικών», μπορεί η Μέρκελ να φωνάζει «απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο», πριν τις εκλογές της, αλλά η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει πριν η όποια νέα κυβέρνηση πάρει νέα λαϊκή εντολή. Τότε θα μπορεί να πει στο κάτω-κάτω, «ο λαός μίλησε και τα σκυλιά δεμένα». Όσο μπορούν να δεθούν…
Via : www.protagon.gr
