του Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ
Η πρωτοφανής για χώρα-μέλος της Ε.Ε. των «17» απόφαση των Βρυξελλών για επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα αναιρεί την πεμπτουσία της ίδιας της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης, ενώ πιθανότατα να μπλοκάρει τον επαναπατρισμό μικροκαταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ.
Η έννοια του ενιαίου νομίσματος εξαλείφεται. Οσο θα διαρκούν οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων και η απαγόρευση εξόδου των αποταμιεύσεων απ’ την Κύπρο, ένα ευρώ κατατεθειμένο σε κυπριακή τράπεζα θα έχει πολύ μικρότερη αξία από ένα ευρώ κατατεθειμένο σε μία γερμανική. Ο περιορισμένος βαθμός ελευθερίας στη χρήση του μειώνει και την αξία του. Το ίδιο κάνει και ο κίνδυνος κατάσχεσής του μελλοντικά από το υπερχρεωμένο πλέον κυπριακό κράτος ή από τις χρεοκοπημένες τράπεζες, αφού κανείς δεν εγγυάται πως δεν θα επαναληφθεί το πρόσφατο μέτρο «κουρέματος».
Βεβαίως, ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου τόνισε πως οι έλεγχοι/περιορισμοί θα διαρκέσουν μόλις λίγες εβδομάδες. Ομως ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Και τόσο η ένταση της κρίσης όσο και η νέα μοναδική πραγματικότητα της χώρας (να επιβάλλει ελέγχους χωρίς να διαθέτει δικό της νόμισμα) συνηγορούν υπέρ ελέγχων διαρκείας στη Μεγαλόνησο αλλά και σε όποια άλλη χώρα αντιμετωπίσει μεθαύριο τραπεζική κρίση (βλ. πανικό με φυγή κεφαλαίων).
Οι έλεγχοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυστηροί γιατί οποιοδήποτε ευρώ διαφύγει από κυπριακή τράπεζα στο εξωτερικό θα ανακτά πλήρως την αξία του. Απόδειξη, δε, είναι οι διαρροές κεφαλαίων που έγιναν τις μέρες της κρίσης και ήδη ερευνά η κυπριακή Βουλή μαζί με τις ευθύνες του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου.
Η διεθνής ιστορία δείχνει πως όταν οικονομίες της Λατ. Αμερικής και της Ασίας κατέφυγαν στην επιβολή παρόμοιων περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων, τις δεκαετίες του ’80 και ’90, τους διατήρησαν για 6 μήνες έως 2 χρόνια τουλάχιστον. Τελευταία που έλαβε παρόμοια μέτρα ήταν η Ισλανδία και πέντε χρόνια τώρα συνεχίζει να τα διατηρεί.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως η Ευρώπη είχε διαφοροποιηθεί σε δύο ταχύτητες, μεταξύ Βορρά και Νότου. Τώρα τείνει να χωρισθεί σε ζώνες δύο ευρώ, αυτής με ελεύθερη κίνηση και αυτής με περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.
Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης ξεκίνησε με τις πολιτικές λιτότητας και την αύξηση των ανισορροπιών μεταξύ των χωρών-μελών και συνεχίζεται σήμερα με την υπεξαίρεση καταθέσεων και την επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων. Μόνο βέβαιο είναι πως αυτό που παρατηρούμε δεν είναι διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης…
Via : www.enet.gr
