Χορός εκατομμυρίων ευρώ γύρω από την παράνομη διακίνηση οικιακών απορριμμάτων. Μαύρο χρήμα, που νέμονται συγκεκριμένα κυκλώματα διακινητών και υποδοχέων (τρυπάδων), όπως χαρακτηριστικά λέγονται, με τσιλιαδόρους, φουσκωτούς, αλλά και πολίτες υπεράνω υποψίας.
γράφει ο Δημήτρης Λάππας
Χορός εκατομμυρίων ευρώ γύρω από την παράνομη διακίνηση οικιακών απορριμμάτων. Μαύρο χρήμα, που νέμονται συγκεκριμένα κυκλώματα διακινητών και υποδοχέων (τρυπάδων), όπως χαρακτηριστικά λέγονται, με τσιλιαδόρους, φουσκωτούς, αλλά και πολίτες υπεράνω υποψίας. Γιατί κανένα κύκλωμα δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε λεπτό, εάν δεν είχε την κάλυψη κάποιων ελάχιστων επίορκων δημόσιων λειτουργών.
Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: για κάθε παρτίδα σκουπιδιών που μεταφέρει ένα τριαντάτονο φορτηγό και απορρίπτει παράνομα σε κάποιο ανενεργό λατομείο ή άλλο χώρο, στο χέρι του διακινητή, μένουν καθαρά, περί τα χίλια επτακόσια με χίλια οκτακόσια ευρώ, έχοντας καλύψει» τις πάσης φύσεως υποχρεώσεις…
Τι ποσό θα απέφερε η νόμιμη διακίνησή του;
Τριακόσια με επτακόσια ευρώ, αναλόγως του είδους του απορρίμματος και του τόπου προέλευσής του. Γιατί άλλη τιμολόγηση έχουν τα αμιγώς οικιακά απορρίμματα, άλλη τα ανακυκλώσιμα, με διαφορετικό τιμολόγιο μπαίνουν στον ΧΥΤΑ Φυλής τα οικιακά απορρίμματα των Δήμων της Αττικής, με διαφορετικό τιμολόγιο όσα απορρίμματα αποτελούν προϊόν επεξεργασίας από ιδιώτες.
Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή, να δούμε την γενεσιουργό αιτία τέτοιου είδους φαινομένων.
Όλα ξεκινούν από το γεγονός, ότι η πλειοψηφία των Δήμων δεν ελέγχει εάν ο εργολάβος, στον οποίο έχει αναθέσει την διακίνηση των οικιακών απορριμμάτων τα μεταφέρει σε νόμιμο αποδέκτη ή όχι. Λειτουργούν, δηλαδή, με την λογική, να τα ξεφορτωθώ εγώ κι εσύ κάνε ότι νομίζεις, πήγαινέ τα όπου εσύ, θες. Από μένα να φύγουν.
Έτσι, υπογράφουν μια σύμβαση με κάποιον εργολάβο –για την ακρίβεια, προχωρούν σε απ΄ ευθείας αναθέσεις, προσδίδοντας στο έργο μεταφοράς των απορριμμάτων, τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, επικαλούμενοι, συνήθως, την αναγκαιότητα διασφάλισης της δημόσιας υγείας.
Κι από εδώ και πέρα, τα πάντα επαφίονται στις καλές ή κακές προθέσεις του αναδόχου. Εάν, δηλαδή, προτίθεται να ασκήσει ορθή διαχείριση των οικιακών απορριμμάτων ή όχι.
Ας δούμε, λοιπόν, πως δρα το κύκλωμα, ώστε να κατανοήσουμε τον χορό μαύρου χρήματος, γύρω από την λεγόμενη «μαφία» των σκουπιδιών.
Ένας Δήμος, για παράδειγμα της Πελοποννήσου, αναθέτει την μεταφορά των οικιακών απορριμμάτων του, σε έναν εργολάβο, με τις διαδικασίες που προαναφέραμε.
Εάν τα οικιακά απορρίμματα χαρακτηριστούν ανακυκλώσιμα, το κόστος μεταφοράς ορίζεται, έστω, στα ενενήντα ευρώ, ο τόνος. Σε διαφορετική περίπτωση (εάν δηλαδή, χαρακτηριστούν κοινά οικιακά απορρίμματα, μη ανακυκλώσιμα) το κόστος μειώνεται στα εβδομήντα, ογδόντα ευρώ, ανά τόνο.
Από τα ενενήντα ευρώ/τόνο, τα είκοσι αποτελούν το μεταφορικό κόστος (καύσιμα, διόδια, εργατικά, φθορές κλπ). Μένουν εβδομήντα ευρώ.
Εάν ο εργολάβος επιλέξει την ορθή διακίνηση, το τριαντάτονο φορτηγό θα φτάσει, π.χ. στον ΧΥΤΑ Φυλής και για να μπει να εναποθέσει τα απορρίμματα θα καταβάλλει σαράντα πέντε ευρώ, για κάθε τόνο (εάν τα απορρίμματα είναι από Δήμο της Αττικής) ή εξήντα πέντε ευρώ, εάν τα απορρίμματα αποτελούν προϊόν επεξεργασίας από ιδιωτική εταιρία.
Άρα, στον μεταφορέα μένουν δέκα έως είκοσι πέντε ευρώ, ανά τόνο, μεταφερθέντος απορρίμματος ή τριακόσια έως επτακόσια πενήντα – οκτακόσια, ευρώ, ανά φορτηγό.
Όπως, όμως, προαναφέραμε, αυτό που ενδιαφέρει τον δήμαρχο, είναι να φύγουν τα σκουπίδια από την περιοχή του, όχι που θα πάνε, Αυτό είναι θέμα του εργολάβου μεταφορέα.
Έτσι, συχνά – πυκνά κάποιοι εργολάβοι φορτώνουν από κάποιο Δήμο κι έχοντας έρθει σε συμφωνία με τον επονομαζόμενο «τρυπά», στρίβουν και δεν πάνε στον ΧΥΤΑ Φυλής, αλλά οπουδήποτε αλλού.
Αδειάζουν το τριαντάτονο φορτηγό στην «τρύπα», έχοντας εισπράξει, με βάση την σύμβαση, δύο χιλιάδες επτακόσια ευρώ (30 τόνοι επί ενενήντα ευρώ, ο τόνος). Το κόστος μεταφοράς (με όλα τα άλλα έξοδα) ανέρχεται σε εξακόσια ευρώ, άρα μένουν δύο χιλιάδες εκατό. Από αυτά, δίνει περί τα τριακόσια με τετρακόσια ευρώ σε αυτόν που έχει την «τρύπα», όπου αδειάζει τα απορρίμματα και του μένουν χίλια επτακόσια με χίλια οκτακόσια ευρώ, καθαρά και μαύρα, από κάθε φορτηγό.
Ο «τρυπάς», τώρα, από τα τριακόσια ευρώ που πήρε, δίνει εκατόν εβδομήντα στον τσιλιαδόρο (τον Ιορδάνη, για παράδειγμα) και κρατάει για τον εαυτό του τα εκατόν τριάντα.
Ο Ιορδάνης, δίνει εκατό ευρώ στον οδηγό του φορτηγού και κρατάει τα υπόλοιπα για τον εαυτό του και για να καλύψει τις όποιες, προς τρίτους, υποχρεώσεις…
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δρα το κύκλωμα και όπως προκύπτει από τους αριθμούς που προαναφέραμε (οι οποίοι δεν επιδέχονται αμφισβήτηση) ο τζίρος γύρω από την παράνομη διακίνηση των οικιακών απορριμμάτων, ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ.
