Αποτελεί μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου που στην Ελλάδα δεν έγινε το πολύ μεγάλο όνομα, αλλά επέστρεψε σε αυτήν ως ένας από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του -ύστερα από χρόνια παραμονής, άλλοτε στην παγωμένη Ρωσία, κι άλλοτε στο βορρά της Ιβηρικής Χερσονήσου. Οι επιλογές σε ό,τι αφορά τους τόπους διαμονής δεν είναι τυχαίες. Οπως ο ίδιος έχει πει, σε παλιότερη συνέντευξή του, ο Φώτης Κατσικάρης είναι άνθρωπος του «γκρίζου μελαγχολικού τοπίου».
Ο μάγος του Μπιλμπάο και της Εθνικής
Από πολύ μικρός ήθελε να γίνει προπονητής, βέβαια πρώτα έγινε παίκτης στην αγαπημένη του ομάδα, τον Ιωνικό Νικαίας. Στο βιογραφικό του γράφτηκαν ομάδες όπως Σπόρτινγκ και Ηράκλειο, αλλά κι έξι χρόνια στην ΑΕΚ. Το 1998, σε ηλικία 31 ετών, αποσύρθηκε κι αμέσως ανέλαβε θέση βοηθού προπονητή στην ΑΕΚ επί Ντούσαν Ιβκοβιτς και επί Ντράγκαν Σάκοτα.
Εκεί τον ανακάλυψε η Ντιναμό Πετρούπολης και το ταξίδι της Ευρώπης ξεκίνησε. Επόμενος σταθμός η Ισπανία και η Βαλένθια για μια διετία. Ακολούθησε μια προσωρινή επιστροφή στην Ελλάδα και στον Αρη και το 2010 τον βρίσκει ξανά στην Ισπανία, αυτή τη φορά για να αναλάβει την καθοδήγηση της Μπιλμπάο, την οποία για αρχή έσωσε από τον υποβιβασμό και εν συνεχεία οδήγησε μέχρι τους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος -αποκλείοντας τη Ρεάλ. Μετά την Μπιλμπάο συμφώνησε να αναλάβει την Εθνική Ρωσίας αλλά παραιτήθηκε πριν το περσινό Ευρωμπάσκετ.
Επόμενος σταθμός η Εθνική Ελλάδας, μια ομάδα που αποδεικνύεται ικανή για πολλά, ενώ νωρίτερα άφηνε ανησυχίες ότι θα περιοριζόταν στα λίγα. Μια ομάδα που πετάει, χωρίς να δίνει μεγάλες υποσχέσεις. Μια ομάδα, στην οποία όλοι οι παίκτες παίζουν και για έναν λόγο παραπάνω: τον προπονητή τους.
Αθόρυβος, εγκεφαλικός και με πάθος
Οσοι γνωρίζουν τα της Εθνικής ομάδας μπάσκετ -και με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Μουντομπάσκετ-, παραδέχονται σε αυτόν ένα μεγάλο προσόν: είναι ειλικρινής με τους παίκτες του και καταφέρνει να τους εμπνεύσει σεβασμό, να τους ωθεί να παίζουν και γι’ αυτόν. Από όταν ακόμα έπαιζε μπάσκετ, αυτό ήταν το μεγάλο προσόν του. Παίκτης εγκεφαλικός, σε ρόλο πλέι μέικερ, αξιοποιούσε το μυαλό του για να ισοσκελίσει τυχόν μειονεκτήματα αντιμετώπιζε λόγω σωματότυπου
Υπήρξε πάντα άνθρωπος χαμηλών τόνων, ο οποίος δεν δημιουργούσε προβλήματα και άκουγε τις συμβουλές μεγάλων προπονητών με τους οποίους συνεργάστηκε -με πρώτο τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς, που τον έκανε να δει το μπάσκετ μέσα από μια διαφορετική οπτική.
Ως προπονητής κρατάει τους ίδιους χαμηλούς τόνους, κι εκδηλώνεται πού και πού μέσα στο γήπεδο, την ώρα που το παίχνίδι παίζεται και η αδρεναλίνη είναι στα ύψη. Γιατί κάπου εδώ φτάνουμε στο πάθος που κάτω από τους χαμηλούς τόνους ο Φώτης Κατσικάρης κρύβει για το μπάσκετ και για το ρόλο του ως προπονητή. Οπως ο ίδιος έχει πει «το πιο σηµαντικό είναι να µπορείς να εµπνεύσεις τους παίκτες σου. Ο προπονητής είναι leader. Το µπάσκετ είναι το µόνο άθληµα στο οποίο έχει τόσο µεγάλη συµµετοχή ο προπονητής. ∆ιακόπτεις το παιχνίδι όταν πρέπει, κάνεις αλλαγές όταν χρειάζεται. Ολες οι αισθήσεις σου είναι στο κόκκινο. Λειτουργείς τόσο µε το ένστικτο όσο και µε τη λογική. Το µπάσκετ είναι ένα παιχνίδι παιχνίδι πάθους, θα έλεγα…».
Κομψός, κοσμοπολίτης και οικογενειάρχης
Πέρα από το μπάσκετ, στην προσωπική ζωή του, πάθος του είναι η οικογένειά του, η γυναίκα του Κατερίνα, την οποία γνώρισε όταν ακόμα έπαιζε μπάσκετ στην ΑΕΚ και τα δυο παιδιά του, που τον ακολουθούν στις περιπλανήσεις του. Είχαν όλοι μαζί εγκατασταθεί στο ισπανικό Μπιλμπάο, που όπως είχε ο ίδιος πει, ήταν ένας τόπος όπου θα μπορούσαν να ζήσουν.
Του άρεσε η ατμόσφαιρα της περιοχής, τα καφέ και τα μουσεία της και το γκρίζο μελαγχολικό τοπίο, όμως η χώρα στην οποία επιθυμεί να ταξιδεύει είναι η Ιταλία και η πόλη που λατρεύει το Μιλάνο. Του αρέσουν οι επισκέψεις σε μουσεία και γκαλερί, αλλά και σε καταστήματα. Αγαπάει το κομψό ντύσιμο, τα ιταλικά κοστούμια, τα χειροποίητα παπούτσια κι είναι επίσης λάτρης του καλού φαγητού.
Η ζωή στο εξωτερικό του έχει δώσει αέρα κοσμοπολίτη. Οι επιτυχίες της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ υπενθύμισαν πως πίσω από κάθε μεγάλη ομάδα υπάρχει ένας καλός leader που λειτουργεί με λογική και ένστικτο, χωρίς να αγνοεί το πάθος.
Via : www.thetoc.gr
