και η προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης
της Μαρίας Δημητροπούλου*
Η υστέρηση των δημοσίων εσόδων θα ακολουθηθεί από την επιβολή νέων μέτρων, όπως προβλέπεται από την “αυτόματη ρήτρα προσαρμογής” και θα επαναφέρει τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας της οποίας την εφαρμογή ανέβαλε πριν λίγες ημέρες η κυβέρνηση. Η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας (όχι της μεγάλης ακίνητης περιουσίας) προλεταριοποιεί τη μεσαία τάξη στη χώρας μας, με δεδομένο ότι 80% των Ελλήνων είναι ιδιοκτήτες. Με το σχέδιο της κυβέρνησης οι έκτακτες εισφορές μετατρέπονται σε τακτικές και η αύξηση στη φορολογία των ακινήτων το 2013 συγκριτικά με το 2010 ανέρχεται στο 380%! Παρόλα αυτά το οικονομικό επιτελείο συνεχίζει να δηλώνει ότι δεν υπάρχει αύξηση των φόρων στα ακίνητα, απλά ενοποίηση τους.
Είναι σαφές ότι το μέτρο αυτό είναι αναποτελεσματικό δεδομένης της μειωμένης φοροδοτικής ικανότητας των ιδιοκτητών αφού το 87% των ενοικιαστών πέτυχε μείωση 25% κατά μέσο όρο, το 25% καθυστερεί ή δεν πληρώνει και πολλά ακίνητα παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Το 54% των ιδιοκτητών δηλώνει ότι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στη φορολογία των ακινήτων. Την ίδια στιγμή οι άστεγοι στη χώρας μας έχουν αυξηθεί κατά 25% από το 2009 και στην πλειοψηφία τους είναι άτομα παραγωγικής ηλικίας.
Η αναποτελεσματικότητα των όποιων μέτρων κρούει σε όλους μας το κώδωνα του κινδύνου διότι η εμπειρία των τελευταίων χρόνων μας δείχνει ότι κάθε αναποτελεσματικό μέτρο ακολουθείται από άλλα μέτρα εξίσου σκληρά και επώδυνα. Συνεπώς, αν αυτός ο φόρος δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα κάποιος άλλος θα βρεθεί για να τα επιφέρει.
Η φορολογία των ακινήτων επιχειρείται σε μια περίοδο που τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων έχουν μειωθεί κατά 30%, οι εργασιακές σχέσεις έχουν απορρυθμιστεί, η ανεργία καλπάζει στο 25% και οδηγεί στη φτωχοποίηση ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Η εσωτερική υποτίμηση που εφαρμόζεται έχει φθάσει στα όριά της. Άλλωστε κατά ομολογία του ΔΝΤ, η χρήση λάθους «δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή» οδήγησε την Ελληνική οικονομία σε μεγαλύτερη από την αναμενόμενη ύφεση με τις γνωστές συνέπειες στη συρρίκνωση του ΑΕΠ σχεδόν κατά 30% από την αρχή της κρίσης.
Ανεξάρτητα όμως από τα πιθανά λάθη του ΔΝΤ και των εταίρων μας η Κυβέρνηση έπρεπε να είχε το δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση. Άμεση στροφή σε πολιτικές ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας, αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στο δημόσιο τομέα και θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όσους συμπολίτες μας βρίσκονται σήμερα στο όριο της φτώχειας. Η δημιουργία ανέστιων πολιτών δεν επιλύει, αλλά επιδεινώνει το πρόβλημα της χώρας.
* Εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης και έχει σπουδάσει σύγχρονη ιστορία και πολιτικές επιστήμες
