του Σαύρου Καπάκου
Αν πιστέψουμε το σύστημα Σαμαρά, τα βάσανά μας τελείωσαν! Μαζί με αυτά τελειώνει και το Μνημόνιο, ανοίγει διάπλατα η λεωφόρος της ανάπτυξης. Αυτή είναι η νέα αφήγηση του συστήματος Σαμαρά για τη «Νέα Ελλάδα» που έρχεται. Να δούμε, όμως, κατά πόσον είναι έτσι.
Πρώτα απ’ όλα το Μνημόνιο δεν τελειώνει τον Μάιο, ούτε μετά τις ευρωεκλογές, αλλά το 2016. Το 2015 και το 2016 υπολείπονται δύο δόσεις του ΔΝΤ, ύψους 9 δισ. ευρώ. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς στα σοβαρά πως το ΔΝΤ θα δώσει τα χρήματα αυτά χωρίς έλεγχο και μέτρα; Επομένως το Μνημόνιο συνεχίζεται μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2016. Αν δεν συνεχιζόταν, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανακαλέσει μερικές από τις πιο επώδυνες αποφάσεις τις οποίες επέβαλαν στους πολίτες της χώρας κυβέρνηση και τρόικα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις ή να σταματήσει την κατρακύλα των μισθών και των συντάξεων ή να βάλει φρένο στην εκθεμελίωση του κοινωνικού κράτους.
Αλλά, ακόμη και αν τελείωνε τύποις το Μνημόνιο, το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο και η ρύθμισή του επαφίεται στην καλοσύνη των πιστωτών… Πιστεύει στ’ αλήθεια κανείς πως οι δανειστές δεν θα «δέσουν» τη χώρα μέχρι την αποπληρωμή του χρέους; Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί και η περίεργη δήλωση Βενιζέλου, ο οποίος απεφάνθη ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ότι το κούρεμά του συνιστά «επιθετική κίνηση» κατά των χωρών της Ε.Ε. Περιέργως ο ευφυής αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά εμφανίζεται να αγνοεί ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της χώρας είναι προς τον ESM, την ΕΚΤ και τις χώρες – μέλη, που έχουν βάλει μέρος και όχι όλα τα χρήματα.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η κατανομή της απώλειας για κάθε έναν από τους δανειστές είναι θέμα διαπραγμάτευσης. Κούρεμα, επομένως, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι οι χώρες – μέλη της Ε.Ε. θα χάσουν τεράστια ποσά και μάλιστα μεγαλύτερα του κινδύνου που ανέλαβαν δανείζοντας μια χώρα με μη βιώσιμο χρέος. Αξιοπερίεργο, πάντως, είναι πώς ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος θεωρεί το χρέος βιώσιμο και την απομείωσή του επιθετική κίνηση, θα διαπραγματευθεί με τους πιστωτές για τη ρύθμισή του!
Ποιο είναι το πλαίσιο, όμως, πάνω στο οποίο θα κινηθεί η «Νέα Ελλάδα» την οποία ευαγγελίζεται το σύστημα Σαμαρά; Ανεργία κοντά στο 30%, εργασιακές σχέσεις – λάστιχο χωρίς δικαιώματα και προοπτική, δραματική μείωση αποδοχών με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας, δημόσια αγαθά και συντάξεις στη μέγγενη, δημοκρατικοί θεσμοί αφυδατωμένοι από τις απολυταρχικές – βοναπαρτικές τάσεις του συστήματος εξουσίας, αναδιανομή σε βάρος των εργαζομένων και συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων, που βαπτίζονται συντεχνίες.
Δεν θα ήταν καλύτερα, για παράδειγμα, αντί να συνθλίβεται ένας ολόκληρος κλάδος, να μειωνόταν το ποσοστό κέρδους των φαρμακείων σε συνδυασμό με τον εξορθολογισμό του κυκλώματος του φαρμάκου και την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, που θα μείωναν το κόστος για τους πολίτες, ενώ θα ενισχυόταν και η απασχόληση; Και να σκεφθεί κανείς ότι ως χώρα πληρώσαμε τέσσερα εκατομμύρια ευρώ για τις προτάσεις του ΟΟΣΑ.
Via : www.avgi.gr
