Το πρόγραμμα και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τα σημεία σύγκλισης με τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Είχε οραματικό, αλλά κυρίως προγραμματικό χαρακτήρα, έστω και αν αρκετές δεσμεύσεις φαίνεται δύσκολο να πραγματοποιηθούν στην παρούσα συγκυρία ή από πολλούς έχουν έντονο το στοιχείο της παροχολογίας.

Σε αντίθεση όμως, ο κ. Σαμαράς στην αντίστοιχη ομιλία του δεν δεσμεύτηκε ούτε καν για τα άμεσα μέτρα που χρειάζεται η κοινωνία για να μην εκραγεί και βέβαια δεν έκανε καμία αναφορά, ενώ όφειλε όσο ποτέ, σ’ ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης, με σαφείς στόχους και πρόγραμμα υλοποίησης, συνδεδεμένο με τις διεκδικήσεις της χώρας για την αναθεώρηση του χρέους και τη στήριξη της αναπτυξιακής της προσπάθειας με πρόταγμα την ανάσχεση της ανεργίας.

Ένα μεγάλο μέρος των εν λόγω προγραμματικών αξόνων και δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜ.ΑΡ.έγκαιρα μέσα από συνεχείς επεξεργασίες της τις έχει αναδείξει και επέμεινε για την υλοποίησή τους και κατά τη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση, όπως:

* Ένα άμεσο πρόγραμμα στήριξης των ευπαθών ομάδων, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν από τη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, και τουλάχιστον πέτυχετη θεσμοθέτηση της ρήτρας ισοδυνάμου για την κάλυψη των αναγκών αυτών.

* Δεν ψήφισε την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και επέμεινε ότι η μείωση του κόστους εργασίας δεν συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα και ότι χρειάζονται άλλου είδους μέτρα για να επιτευχθεί.

* Επέμεινε και επέμεινα ως κοινοβουλευτικά υπεύθυνη, ακόμα και στον προϋπολογισμό του 2012 και πολύ περισσότερο του 2013, ότι παράλληλα με τη σταθεροποίηση χρειάζονται μέτρα επανεκκίνησης της αναπτυξιακής διαδικασίας.Δώσαμε γι’ αυτό έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις που έχουν πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα για την ανάσχεση της ανεργίας, σε συνδυασμό βέβαια με τις ιδιωτικές επενδύσεις ή τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

* Διαρκής ήταν η επιμονή μας για την ενίσχυση της ρευστότητας και τα μέτρα στήριξης των ΜμΕ πριν αυτές αποβιώσουν οριστικά, όπως και την αναστολή των πλειστηριασμών και τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων.

* Επιμείναμε ιδιαίτερα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου και την αποτελεσματικότητα γι’ αυτό του κρατικού μηχανισμού, αναδεικνύοντας με πολλαπλές ερωτήσεις και παρεμβάσεις το θέμα της φορολόγησης των λιστών ως μείζον θέμα.

Η κυριότερη παρέμβασή μας στον προϋπολογισμό του 2013 και στο Μεσοπρόθεσμο, τα οποία καταψηφίσαμε, ήταν και είναι:

Η επείγουσα ανάγκη ενός ολοκληρωμένου εθνικού προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας -καλό θα ήταν να είναι προϊόν συναίνεσης- που να αξιοποιεί τις παραγωγικές της δυνατότητες και το ανθρώπινο δυναμικό και επιμένουμε ότι αυτό πρέπει να είναι συνδεδεμένο με τις διεκδικήσεις της χώρας για την αναθεώρηση του χρέους (τη μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση και κυρίως απομείωση αυτού) με στήριξη γι’ αυτό των ευρωπαϊκών μηχανισμών και κυρίως της διαδικασίας αμοιβαιοποίησης των χρεών, των ευρωομολόγων κ.λπ.

Γιατί όταν δεν έχεις εθνικό πρόγραμμα, θα είσαι χαμένος στη διαπραγμάτευση.

Παράλληλα με αυτό είχαμε τονίσει στην κυβέρνηση μετά την αποτυχία του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, που παραδέχονται σχεδόν όλοι, ότι η χώρα εκτός από το ΕΣΠΑ μπορεί να διεκδικήσει και να πετύχει ένα πρόσθετο αναπτυξιακό πρόγραμμα, με στόχευση και δέσμευση την ανάσχεση της ανεργίας, την τόνωση της ρευστότητας και την ενίσχυση των δημόσιων επενδύσεων. Ένα πρόγραμμα που μπορεί να κατευθυνθεί στο μεγαλύτερο μέρος του στις δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, επιπλέον εισόδημα και εν τέλει θα δημιουργήσουν ένα ελκυστικό περιβάλλον και για τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Μετά από αυτά θεωρώ ότι οι προγραμματικές προσεγγίσεις, οι άξονες και οι προτεραιότητες της ΔΗΜ.ΑΡ. με τους κύριους πυλώνες και άξονες του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν απέχουν πολύ, αλλά συγκλίνουν.

Ο τρόπος διεκδίκησης και η εξειδίκευση αυτών έχουν διαφορές. Χρειάζεται γι’ αυτό δουλειά από όλους ώστε όλα να γίνουν πιο στέρεα και βιώσιμα αν θέλουμε να επιτευχθεί ο βασικός στόχος της προοδευτικής διακυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την εξυγίανση της πολιτικής, των δημοσίων θεσμών και της οργάνωσης του κράτους.

Πρέπει λοιπόν να επιλέξουμε;

Ακολουθούμε το συντηρητικό κυβερνητικό σύστημα που υπόσχεται σταθερότητα, αλλά σε τι; Στη λιτότητα, στην ύφεση, στις κοινωνικές ανισότητες, στην ανεργία και στη στασιμότητα της ανάπτυξης και μάλιστα με βάση τα αποτυχημένα προγράμματα που συνεχίζουν να μας επιβάλλουν οι δανειστές; Ή προχωρούμε σε ένα άμεσο πρόγραμμα ανακούφισης των πολιτών και σ’ ένα ολοκληρώμενο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας, με ένα πλαίσιο διεκδικήσεων μέσα στην Ευρώπη για την αναθεώρηση του χρέους και τη σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας και της ανάπτυξης του τόπου;

Γιατί όταν πραγματικά διεκδικείς και δεσμεύεσαι για τον τόπο σου με όραμα και πρόγραμμα οι πολίτες μπορούν να στρατευθούν και να συμβάλουν και αυτοί –κατά κύριο λόγο αυτοίχρειάζονται– στη διέξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη της χώρας.

Όταν όλα είναι στάσιμα και συντηρητικά, βυθίζουν ακόμη περισσότερο τον πολίτη είτε στην απόγνωση είτε στην αδιαφορία είτε, το χειρότερο, και σε επικίνδυνες για την Δημοκρατία μας ατραπούς.

Θα συμβούλευα τα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ., όταν τοποθετούνται στις σχετικές συζητήσεις, να αναδεικνύουν τους άξονες των προγραμματικών της θέσεων και να μην φοβούνται μέσα από την ορθή ανάλυση και προσέγγιση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ να δουν και τις σημαντικές συγκλίσεις.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. ξεκίνησε με ένα σημαντικό οπλοστάσιο θέσεων και προτάσεων για την προοδευτική και αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας, θέσεις που με πολλή προσπάθεια τα στελέχη και μέλη της στην πορεία έχουν επιτυχώς εξειδικεύσει, όπως και η κοινοβουλευτική της ομάδα. Ας μην μας αδικούν!

* Η Ασημίνα Ξηροτύρη – Αικατερινάρη είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης της ΔΗΜ.ΑΡ.