Το πλυντήριο της... Τρόικας

Το σκάνδαλο «Troika Laundromat» δεν αφορά βέβαια τη δική μας τρόικα, που μετά το 2015 μετονομάστηκε «οι θεσμοί», αλλά μία από τις μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες της Ρωσίας, την Troika Dialog, η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε με δύο άλλες ρωσικές κρατικές τράπεζες.

Μεταξύ 2006 και 2013, η Troika Dialog λειτούργησε ένα πολυδαίδαλο δίκτυο 70 υπεράκτιων εταιρειών-βιτρίνα με τραπεζικούς λογαριασμούς στη Λιθουανία, προκειμένου να μεταφέρει δισεκατομμύρια δολάρια από τη Ρωσία στη Δύση. Το δίκτυο αυτό ήταν ο ορισμός του πλυντηρίου χρήματος.

Τα χρήματα εισέρχονταν σε αυτό από πολλαπλές πηγές και εν συνεχεία «στροβιλίζοταν» μεταξύ των εταιρειών του, αρκετές φορές δε και μεταξύ πολλαπλών τραπεζικών λογαριασμών που ανήκαν σε μία μόνο εταιρεία. Οι περίπλοκες συναλλαγές ανακάτευαν τα κεφάλαια, με αποτέλεσμα στο τέλος να είναι αδύνατο να εξακριβωθεί ποια από αυτά είχαν κερδηθεί νόμιμα και ποια προέρχονταν από απάτες.

Το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαιακών μεταβιβάσεων γινόταν μέσω της λιθουανικής τράπεζας Ukio Bank (η οποία έκλεισε το 2013 και σήμερα ερευνάται από τις Αρχές), ενώ μεταξύ των αντισυμβαλλομένων αυτής υπήρχαν και μεγάλες τράπεζες της Δύσης όπως η Citigroup, η Raiffeisen και η Deutsche Bank.

Από την ανάλυση 1,3 εκατ. τραπεζικών συναλλαγών, διαπιστώθηκε ότι σε διάστημα 6 ετών εισήχθησαν στο δίκτυο 4,6 δισ. δολάρια, ενώ βγήκαν από αυτό σχεδόν τα ίδια, περίπου 4,8 δισ. δολάρια. Η αξία όμως των συναλλαγών μεταξύ των εταιρειών του δικτύου ήταν μεγαλύτερη, 8,8 δισ. δολάρια, κάτι που δείχνει τους πολλαπλούς κύκλους τους οποίους έκαναν τα χρήματα πριν βγουν από το πλυντήριο.

Οι μεταβιβάσεις των κεφαλαίων γίνονταν με εικονικές συναλλαγές. To προσωπικό της λιθουανικής Ukio κατέγραφε συγκεκριμένα τον λόγο της κάθε πληρωμής πελατών της. Συχνά αυτός ήταν ένα τιμολόγιο για την αγορά και πώληση τροφίμων, τηλεοράσεων ή ακόμη και ειδών υγιεινής. Τα συμβόλαια όμως αυτά ήταν ψεύτικα. Τα πραγματικά αγαθά δεν άλλαζαν ποτέ χέρια, αφού οι εταιρείες που πωλούσαν και αγόραζαν ήταν βιτρίνα. Δηλαδή χωρίς γραφεία, προσωπικό, παρουσία στο ίντερνετ ή τον εμπορικό κόσμο.

Το 2004 για παράδειγμα η Ukio μεταβίβασε 204.000 δολάρια σε έναν λογαριασμό στη Λιθουανία για την πληρωμή αγοράς ανταλλακτικών αυτοκινήτου. Τα χρήματα αυτά προέρχονταν από την παναμέζικη Industrial Trade Corp, η οποία όμως δεν είχε καμία σχέση με αυτοκίνητα.

Στα επόμενα έξι χρόνια η εταιρεία αυτή εμπορεύτηκε τα πάντα, από εξοπλισμό βιομηχανίας τροφίμων έως ηλεκτρονικούς υπολογιστές και υλικά οικοδομών. Αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους αγωγούς κεφαλαίων του πλυντηρίου, μεταφέροντας εκατοντάδες εκατομμυρίων.

Το πλυντήριο -όπως και όλα όσα έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα- φρόντιζε να αποκρύπτει επιμελώς τους ιδιοκτήτες των εταιρειών που διακινούσαν το χρήμα, αξιοποιώντας άσχετα άτομα ως διαχειριστές. Ετσι οι υπογραφές οικοδόμων από την Αρμενία και καθαριστριών από τη Μόσχα βρέθηκαν φαρδιές-πλατιές σε συμβόλαια και δάνεια δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων.

Από την έρευνα του Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP) και της λιθουανικής ιστοσελίδα 15min διαπιστώθηκε πάντως ότι μεταξύ των «πελατών» του πλυντηρίου ήταν ο Σεργκέι Ρόλντουγκιν, κουμπάρος και ένας από τους καλύτερους φίλους του Πούτιν.

Ας σημειωθεί, τέλος, ότι τρεις από τις εκροές του δικτύου -συνολικού ύψους 200.000 δολαρίων- και πιο συγκεκριμένα από την εταιρεία-κέλυφος των Βρετανικών Παρθένων Νήσων Quantus Division Ltd κατευθύνθηκαν σε ίδρυμα του πρίγκιπα Καρόλου.

Via : www.efsyn.gr