Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Εξαιρετικά επικίνδυνη είναι πλέον η κατάσταση στην περιοχή, με τους Ερντογάν και Νταβούτογλου να τα παίζουν όλα για όλα δηλώνοντας ότι από εδώ και πέρα, οποιαδήποτε επίθεση καταγράφεται στην Τουρκία την ευθύνη θα την έχει η Ρωσία. Πρόκειται για μια κίνηση κάθετης κλιμάκωσης από μια Τουρκία που αισθάνεται ότι κινδυνεύει να χάσει τα πάντα, οπότε δε διστάζει μπροστά σε τίποτα για να πετύχει τους στόχους της…
Από μόνη της η τουρκική στάση, δημιουργεί ένα «σενάριο», το οποίο αν και δεν έχει συνοδευτεί από στοιχεία που θα έπρεπε να έχει δώσει στη δημοσιότητα η τουρκική πλευρά που προφανώς ενδιαφέρεται για την κατασκευή μια βολικής «αλήθειας» που θα βοηθήσει στην υπέρβαση των αδιεξόδων της, ήδη ενισχύει σενάρια περαιτέρω ανάφλεξης της περιοχής.
Αυτό που λένε πλέον ανοιχτά οι Τούρκοι, είναι ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες χειραγωγούν τους Κούρδους και τους βάζουν να κάνουν τρομοκρατικές επιθέσεις με στόχο την αποσταθεροποίηση της Τουρκίας. Τόσο απλά, οι Τούρκοι φορτώνουν το φταίξιμο στις πλάτες των Ρώσων και θέτουν σκληρό δίλημμα στην Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, που θα πρέπει να κάνουν τις τελικές τους επιλογές.
Το σενάριο του πονταρίσματος από την πλευρά του Ερντογάν στο γενικευμένο χάος, έστω κι αν περνά από μια περιορισμένη στρατιωτική σύγκρουση στη Συρία που θα εμπλέξει τις ρωσικές δυνάμεις, ώστε να επιβιώσει η Τουρκία αποκτώντας τον ρόλο που είχε επί Ψυχρού Πολέμου, αρχίζει να μοιάζει πιο «λογικό» από ποτέ, εάν εξεταστεί υπό το πρίσμα της εικαζόμενης ως οπτικής του καθεστώτος Ερντογάν-Νταβούτογλου στη Συρία…
Το ζητούμενο είναι λοιπόν εάν θα συνεχίσουν οι ΗΠΑ να επιχειρούν το κλείσιμο του συριακού μετώπου σε συνεργασία με τη Μόσχα, ή θα αποδεχθούν να συρθούν σε σύγκρουση με τους Ρώσους για χάρη της Τουρκίας, η οποία, ας μην το ξεχνάμε, ηγήθηκε τόσο της προσπάθειας αποσταθεροποίησης που οδήγησε στον συριακό εμφύλιο με τους περισσότερους των 300.000 νεκρών, όσο και της κάθετης κλιμάκωσης στις σχέσεις με τη Ρωσία, με την κατάρριψη του Su-24 Fencer.
Οι Ρώσοι έχουν διαρρεύσει ότι – σ.σ. εξαιτίας του τακτικού μειονεκτήματος στο εν λόγω θέατρο επιχειρήσεων, λόγω απόστασης – δεν θα διστάσουν να κάνουν χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων για να προστατεύσουν τα στρατεύματά τους στο συριακό έδαφος και η συνολικότερη εικόνα που έχουν δημιουργήσει διεθνώς, αφήνει ελάχιστες αμφιβολίες περί της βούλησης να κάνουν πράξη την απειλή τους σε περίπτωση τουρκικής εισβολής στη Συρία.
Που βρισκόμαστε όμως; Αρχικά δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι Τούρκοι και Σαουδάραβες ετοιμάζονταν «φουριόζοι» να εισβάλουν στη Συρία, χρησιμοποιώντας «εμπρηστική» ρητορική με απειλές και εξαγγελίες αποστολής δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων και μαχητικών αεροσκαφών.
Όλα αυτά τη στιγμή που οι εξελίξεις στο έδαφος και τις επιχειρήσεις ήταν ραγδαίες και ο συνδυασμός των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων, της Χεζμπολάχ και της ρωσικής αεροπορικής δύναμης, να ανατρέπουν το σκηνικό, καταλαμβάνοντας στρατηγικά σημεία στον δρόμο για το Χαλέπι, ενώ πριν λίγες ώρες έγινε γνωστή και η αποκοπή της διόδου ανεφοδιασμού των μαχητών του ISIS από τη Μοσούλη του Ιράκ.
Εν ολίγοις, έχει δημιουργηθεί μια θηλειά η οποία απειλεί να «πνίξει» τόσο το ISIS όσο και τους λιγότερο ή περισσότερο ισλαμιστές εξτρεμιστές «αντικαθεστωτικούς», ακυρώνοντας οριστικά τα σχέδια του Ερντογάν για τον έλεγχο της Συρίας, ένα νεοθωμανικό όραμα που έχει μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη.
Ως αποτέλεσμα, οι Τούρκοι τελούν σε κατάσταση νευρικού κλονισμού βλέποντας παντού εχθρούς, ακόμα και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αν και στο πλαίσιο της ιδεοληπτικής – ισλαμιστικής οπτικής στα πράγματα, οι Τούρκοι δεν δέχονται καν την κριτική που ασκείται σχεδόν από όλες τις κατευθύνσεις, ότι το ΝΑΤΟ το θυμήθηκε όψιμα…
Μετά τον αρχικό «οίστρο» όμως, έρχεται η ώρα της προσγείωσης στην πραγματικότητα και τις τελευταίες μέρες είναι έντονη η αίσθηση ότι η δυναμική των εξελίξεων έχει φέρει νέες αλλαγές. Οι Τούρκοι κλιμακώνουν συνεχώς τις απειλές φορτώνοντας στους Κούρδους και τους Ρώσους τις τρομοκρατικές επιθέσεις εντός της Τουρκίας, όμως οι Σαουδάραβες δίνουν την αίσθηση ότι έχουν υπαναχωρήσει από τις αρχικές τους θέσεις, πιθανότατα μετά από αμερικανική παρέμβαση…
Οι Τούρκοι, μια μέρα μόλις πριν, είχαν κάνει και αυτοί πίσω, αναφέροντας ότι προϋπόθεση εισβολής στη Συρία θα ήταν «η συμμετοχή των συμμάχων», αντιλαμβανόμενη ότι η ρητορική για τη στρατιωτική της ισχύ είναι για τα σκουπίδια επί του προκειμένου, ενώ η Σαουδική Αραβία θα στείλει τέσσερα μόλις μαχητικά εντός των επομένων εβδομάδων… «Ζήσε Μάη μου» δηλαδή.
Το βέβαιο είναι ότι ο έλεγχος της κατάστασης περνά μέσα από τη συνεργασία Ουάσιγκτον και Μόσχας, αφού σε οποιοδήποτε άλλο σενάριο, οι δυνητικές εξελίξεις θα μπορούσαν να αποδειχθούν αμοιβαία καταστροφικές, πέραν της ανάφλεξης σε μια περιοχή εξαιρετικά επικίνδυνη, αφού εμπλέκουν τα συμφέροντα των πιο ισχυρών στρατιωτικά παραγόντων του διεθνούς συστήματος.
Απαιτείται άμεση παρέμβαση για να αποτραπούν τα χειρότερα, κυρίως όμως στην κατεύθυνση του ελέγχου της συμπεριφοράς των ανεξέλεγκτων δρώντων που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να προσαρμόσουν τις εξελίξεις στη δική τους οπτική, τα συμφέροντα και τους αμετροεπείς γεωπολιτικούς οραματισμούς…
Via : http://mignatiou.com
