του Τάσου Παππά
Η άποψη -μειοψηφική στη δημόσια σκηνή- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας είναι «άλλο, διαφορετικό καλαμπούρι» φαίνεται να δικαιώνεται. Οσοι υποστήριζαν μετ’ επιτάσεως ότι ο Τσίπρας είναι εγκλωβισμένος, ότι θέλει να συμβιβαστεί αλλά δεν τον αφήνει το κόμμα του, ότι είναι όμηρος των συνιστωσών και γι’ αυτούς τους λόγους πρέπει να βοηθηθεί με όλους τους τρόπους (θεσμικούς και αντιθεσμικούς), ώστε να απαλλαγεί από τους ιδεοληπτικούς, τους νεοσταλινικούς και τους λοιπούς μικρόνοες αντιευρωπαϊστές που τον έχουν περικυκλώσει, διέπραξαν ένα κλασικό λάθος: μπέρδεψαν την επιθυμία τους με την πραγματικότητα.
Από τον πρώτο καιρό ισχυριζόμασταν ότι ο εκφραστής της σκληρής γραμμής ήταν ο ίδιος ο Τσίπρας. Η διαπραγμάτευση, παρά τα όσα περί του αντιθέτου διαδίδονται, έφτασε σε κάποια φάση κοντά στη συμφωνία και υπήρξαν υπουργοί και στελέχη που έριξαν το βάρος τους υπέρ της υπογραφής. Αυτό δεν συνέβη με πρωτοβουλία του Τσίπρα, γιατί θεώρησε ότι ήταν κατάφωρα αναντίστοιχη με ορισμένες από τις βασικές προτεραιότητες του κυβερνητικού προγράμματος, άρα μη υπερασπίσιμη. Το νέο σχήμα που διακινούν τώρα οι αντίπαλοί του είναι ότι είχε κρυφή ατζέντα και σκοπίμως οδήγησε τα πράγματα στα άκρα για να προκύψει ως λογική κατάληξη η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Κι αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη.
Δεν υπήρχε κρυφή ατζέντα και σχέδιο Β. Αλλωστε, στο θέμα αυτό η Αριστερή Πλατφόρμα ασκεί κριτική στον πρωθυπουργό, επειδή δεν επέτρεψε στο κόμμα να επεξεργαστεί ένα τέτοιο πλάνο. Ο Τσίπρας δεν είχε επιλογή ρήξης με την Ευρώπη. Ηταν ειλικρινής όταν έλεγε στους συνομιλητές του ότι δεν αμφισβητεί τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη. Ηταν όμως επίσης ειλικρινής όταν τους έλεγε ότι δεν θα υπογράψω ό,τι μου φέρετε, μόνο και μόνο για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Τους τόνισε με εμφατικό τρόπο πως δεν θα διστάσει να συγκρουστεί αν προσπαθήσουν να τον εξευτελίσουν.
Πράγματι, δέχτηκε να κάνει αρκετές εκπτώσεις. Το κείμενο των 48 σελίδων δεν συνιστά επιλογή ρήξης. Είναι μια πρόταση επώδυνου συμβιβασμού και απέχει πολύ από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Θα έδινε μάχη για να την περάσει στο εσωτερικό του κόμματος και είχε προεξοφλήσει τις απώλειες. Αισθάνθηκε όμως προσβεβλημένος όταν οι δανειστές, που είχαν αναγνωρίσει ότι η ελληνική πρόταση είναι μια καλή βάση για συζήτηση, ζήτησαν κι άλλα επαχθή μέτρα και απαίτησαν να ανατραπεί το μείγμα. Πίστεψαν ότι θα αποδώσει ο χυδαίος εκβιασμός τους. Τον υποτίμησαν. Κι αυτός όμως με τη σειρά του υποτίμησε το μέγεθος του ιδεολογικού φανατισμού που υπάρχει στα μυαλά των δανειστών.
Ανάγωγα
Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στη δημόσια τηλεόραση ήταν και ένα μεγάλο στοίχημα για τη νέα ΕΡΤ. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι δύο συνάδελφοι, ο Αντώνης Αλαφογιώργος και ο Πάνος Χαρίτος, λειτούργησαν με επαγγελματικό τρόπο. Ρώτησαν τον Αλ. Τσίπρα τα πάντα, ήταν πιεστικοί και η όλη εικόνα δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα που είχαμε από τη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά πριν από μερικούς μήνες στην αλήστου μνήμης ΝΕΡΙΤ.
Via : www.efsyn.gr
