του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Η τεράστια συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της ανατολικής Χαλκιδικής, το περασμένο Σάββατο, στη Θεσσαλονίκη κατέδειξε:
Πρώτον, ότι η κοινωνία της Χαλκιδικής κάθε άλλο παρά διχασμένη είναι στο θέμα της επιφανειακής εξόρυξης χρυσού και χαλκού.
Δεύτερον, ότι η πανικόβλητη κυβέρνηση, στέλνει εκτός παιδιάς την ανάλογη επένδυση στον Εβρο φοβούμενη ανάλογη ρήξη και με την κοινωνία της Θράκης.
Τρίτον, η διαχρονική παρουσία των ίδιων προσώπων που αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά.
Παράλληλα η διαρκής διερεύνηση του θέματος δείχνει ότι η εξόρυξη χρυσού και άλλων μετάλλων ανά τον κόσμο έχει προκαλέσει συγκλονιστικές και μη επανορθώσιμες καταστροφές.
Όπως φάνηκε και κατά τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, η τοπική κοινωνία δεν αντιδρά στην αξιοποίηση (όχι φυσικά κοψοχρονιά όπως τώρα) του υπόγειου ορυκτού πλούτου. Αντιδρά και θα αντιδρά στην προσπάθεια να καταστραφεί η ορεινή περιοχή -όπου και τα πανάρχαια δάση- με μια κακουργηματική αποψίλωση του εδάφους και εν συνεχεία μεταφορά του χώματος (αφού ανοίξουν κρατήρες με διάμετρο πάνω από 200 μέτρα σε κάθε «οικόπεδο») στο «μπάνιο» με τα τοξικά για την κατακράτηση ποσοτήτων χρυσού και χαλκού.
Αντίστοιχες «επενδύσεις» στις ανεπτυγμένες Φινλανδία, Σουηδία, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία και στις τριτοκοσμικές Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Κίνα, Τουρκία και σε πλείστες λατινοαμερικανικές χώρες οδήγησαν, πάντα και παντού, σε καταστροφές λόγω της χρήσης τοξικών ουσιών. Τι άραγε προβλέπει η σύμβαση με τους δικούς μας χρυσοθήρες σε περίπτωση «ανθρώπινου λάθους»;
Οι Κλουζώ και ο τουρισμός
Τόσο οι παπαγάλοι των αθηναϊκών μέσων παραπληροφόρησης, κρατικών και ιδιωτικών, όσο και οι θλιβεροί κτηνάνθρωποι της αστυνομίας, σεκιουριτάδες πλέον των «επενδυτών», κάνουν το δεύτερο λάθος: σε δυο, δυόμισι μήνες, αρχίζει η παραθεριστική περίοδος. Οι Έλληνες αλλά και οι ξένοι που θα πάνε σε Ιερισσό, Ουρανούπολη, Αμμουλιανή, Νέα Ρόδα θα δουν και θα πληροφορηθούν από πρώτο χέρι και όχι π.χ. από την κ. Στάη για τι είδους επένδυση μιλούν οι κυβερνητικοί παπαγάλοι. «Επένδυση» που θα αναστρέψει το αυξανόμενο τουριστικό ρεύμα από την ανατολική Ευρώπη προς το τόξο που αρχίζει από Σταυρό και Ολυμπιάδα και καταλήγει στο σύνορο του Αγίου Ορους. Αυτά που θα χάνουν κάθε χρόνο μικροεπιχειρηματίες και εργαζόμενοι πώς αντικρίζονται με τα 11 εκατομμύρια ευρώ που υποτίθεται ότι θα κατατεθούν στα κρατικά ταμεία;
Οι 1.200 θέσεις εργασίας που θα υπάρξουν (και για πόσο;) πόσες χιλιάδες υπαρκτών σήμερα θέσεων εργασίας θα καταστρέψουν; Με τους μετριότερους υπολογισμούς επιστημόνων, και όχι του Πάχτα, θα στείλουν στα αζήτητα 3.200 θέσεις εργασίας και άλλες 7.000 που αφορούν δευτερεύουσες δραστηριότητες.
Συνεπίκουρος των κατοίκων ήρθε και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους. Όχι γιατί πονάνε το δάσος (έχουν συνεργήσει σε σχετικές καταστροφές) αλλά διότι φοβούνται ότι η περιβαλλοντική απαξίωση των περιοχών Ιερισσού και Ουρανούπολης θα τους στερήσει το ρεύμα επισκεπτών από Ρωσία (κυρίως) και την υπόλοιπη ορθόδοξη ανατολική Ευρώπη. Σήμερα η βόλτα σε κάποια μοναστήρια με ορμητήριο την Ουρανούπολη συνδυάζεται με διακοπές στις γύρω παραλίες.
Ποιος μένει να υποστηρίζει το κακούργημα; Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο στις 8 Ιανουαρίου 2005 είχε ψηφίσει την αγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας από το Ελληνικό Δημόσιο και την εν συνεχεία πώλησή τους στην Ελληνικός Χρυσός του Ομίλου Μπόμπολα. Λίγες μέρες μετά, στις 22 Ιανουαρίου, «έσκασε» η υπόθεση του Πόρτο Καρράς που αφορούσε τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης. Ο ΓΑΠ έβγαλε από τις λίστες υποψηφίων του κόμματος εννιά βουλευτές, μεταξύ των οποίων και τον Χ. Πάχτα, τον μόνο που δεν μπορούσε να επικαλεσθεί, ως Χαλκιδικιώτης, άγνοια της φύσης του χώρου.
Ποιο Εργατικό Κέντρο;
Τότε αυτόκλητοι συνήγοροι του κ. Πάχτα ήταν αρκετοί τοπικοί παράγοντες, ανάμεσα τους και ο «πράσινος» νομάρχης που έλεγαν τα ίδια που λένε και τώρα: ότι με τον αποχαρακτηρισμό και το τσιμέντωμα μιας δασωμένης παραλίας κερδίζονται θέσεις εργασίας και άλλα ανάλογης σοβαρότητας. Τα ίδια λένε και τώρα. Και σεγοντάρει το Εργατικό Κέντρο Πολυγύρου δίνοντας πατήματα στους παπαγάλους των εθνικής εμβέλειας ραδιοτηλεοράσεων.
Ποιο Εργατικό Κέντρο; Πόσα σωματεία έχει στη δύναμή του, με πόσους εργαζόμενους; Μήπως θα μπορούσε να φωτίσει την υπόθεση η πράσινη ΓΣΕΕ;
Η Χαλκιδική ζει σε ρυθμούς πρωτόγνωρους. Οι κάτοικοι γνωρίζουν καλά ότι, αν αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν σύμφωνα με τα κυβερνητικά σχέδια, αύριο θα καταστραφεί και η Σιθωνία και τα ολοζώντανα ορεινά χωριά θα τα θυμόμαστε μόνον από καρτ ποστάλ.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη ένα έχει καταφέρει: να ενώσει δεξιούς με αριστερούς (πολλοί από τους επικεφαλής του ξεσηκωμού προέρχονται από τον συντηρητικό χώρο) και να σπρώξει στη δημιουργία ενός μετώπου πολιτών που ανάλογο η τοπική κοινωνία είχε να δει από τα χρόνια του ΕΑΜ.
Via : www.avgi.gr
