τεστ πολιτικής ευφυΐας

Το είδα ως μεγάλη πρόκληση να επιχειρήσω να διατυπώσω σε 300 λέξεις τις απόψεις μου περί βίας, τις οποίες -πού καταντήσαμε- οι περισσότεροι γύρω μου τις βρίσκουν αιρετικές. Τελικώς απέτυχα. Μου πήρε 309 λέξεις…

Για μένα δεν υπάρχει καλή και κακή βία. Η βία είναι γενικώς ανεπιθύμητη.

Υπάρχει βέβαια η δικαιολογημένη βία, πράγμα αυτονόητο. Θα μπορούσα να την προσδιορίσω με μία λέξη: Αυτοάμυνα. Διαχωρίζοντάς την με τρόπο απόλυτο από την αυτοδικία.

Υπάρχει φυσικά και η διαφοροποίηση των μορφών βίας, όχι τόσο με βάση την πρόθεση (επισφαλές και υποκειμενικό κριτήριο), αλλά με βάση την έντασή τους. Όπως το είπε απλά η Αλέκα Παπαρήγα τις προάλλες, άλλο το γιαούρτωμα κι άλλο ο φόνος. Απλά μαθήματα ποινικού δικαίου.

Ωστόσο, αν με ρωτήσεις αν «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» θα αρνηθώ να συμμορφωθώ για λόγους αρχής – ο τρόπος που τίθεται το ερώτημα παραπέμπει ευθέως σε δήλωση μετανοίας. Εύστοχα έχει χαρακτηριστεί ασφαλίτικος.

Άλλωστε, όταν μιλάμε για καταδίκη της βίας γενικώς, καλό θα ήταν να ξεκινάμε από την αστυνομική βία. Όποιος παραλείπει να καταδικάσει πρωτίστως τα όργια της αστυνομίας λειτουργεί προσχηματικά. Ενδιαφέρεται για την προάσπιση του κρατικού μονοπωλίου της βίας, όχι για τη δημοκρατική ομαλότητα.

Παρ’ όλα αυτά, δεν συμμερίζομαι την αμφισημία και τη λογική των συμψηφισμών που εκδηλώνονται από πολλούς αριστερούς όταν διεξάγεται η σχετική συζήτηση. Όταν οι πολιτικές και οι κοινωνικές συγκρούσεις μεταφέρονται στο πεδίο της βίας, αυτός που διαθέτει το απόλυτο πλεονέκτημα είναι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, το παρακράτος, οι ναζιστές, το οργανωμένο έγκλημα. Για ποιο λόγο να επιλέγει η Αριστερά να δώσει τις μάχες της σε αρνητικό έδαφος;

Ναι, θα πει κάποιος, αλλά η βία δεν είναι η μαμή της ιστορίας; Τι μας έμαθαν οι κλασικοί;

Δεν μου αρέσει η άσκηση πολιτικής με βάση αρχαία τσιτάτα. Η Αριστερά έχει επιλέξει εδώ και δεκαετίες έναν ειρηνικό-δημοκρατικό δρόμο για να αναπτύξει τους αγώνες της. Δεν το ’κανε από ηττοπάθεια, αλλά από ευφυΐα. Η ιδέα είναι απλή: Εδώ δεν πάμε να θυσιαστούμε, δεν πάμε να δημιουργήσουμε ήρωες. Εδώ πάμε για να νικήσουμε – τόσο απλό.

Via : www.thepressproject.gr