του Παντελή Μπουκάλα
Εχει τα πρωτοφανέρωτά της η ετυμηγορία της χθεσινής κάλπης. Και σε αυτά πρέπει να σταθεί ένας πρώτος, σύντομος σχολιασμός, που γίνεται ενώ αρκετά πράγματα δεν έχουν ακόμα κατασταλάξει. Πρωτοφανής λοιπόν, και οπωσδήποτε μεγάλης ιστορικής και συμβολικής σημασίας, είναι η νίκη αριστερού κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, με σημαντική διαφορά από τη δεύτερη Ν.Δ. Ενός κόμματος όχι κεντροαριστερού ή σοσιαλδημοκρατικού αλλά ριζοσπαστικά αριστερού, σύμφωνα με τον τίτλο του αλλά και με όσα του καταλογίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι (εξαιρουμένου του ΚΚΕ, που κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ρεφορμιστικό, ρεβιζιονιστικό και ό,τι άλλο ξύλινο διαθέτει το ενδοαριστερό λεξιλόγιο της απαξίωσης).
Προφανώς και δεν ενστερνίστηκε ο ένας στους τρεις ψηφίζοντες Ελληνες (και μάλιστα μέσα σε δύο-τρία χρόνια) τα πολιτικά και ιδεολογικά προτάγματα του ΣΥΡΙΖΑ, όσα έχει, όχι πάντοτε αποσαφηνισμένα, και όσα επιχειρεί να διαμορφώσει μέσα από τη δύσκολη ισορροπία των συνιστωσών του. Η ηγεσία του θα αστοχούσε αν θεωρούσε δεδομένο και εξασφαλισμένο το ποσοστό που απέσπασε στις ευρωεκλογές. Δεν πρόκειται πάντως για ποσοστό επιπόλαιης, μονοκόμματα θυμικής διαμαρτυρίας. Οσοι επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν «χαλαρά»· δεν το επέτρεπε αυτό ούτε ο σαφέστατος πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών ούτε η ίδια η σκληρή βιοτική τους συνθήκη. Δεν το επέτρεπαν επίσης τα εκβιαστικά περί αστάθειας και «ατυχήματος» διλήμματα, είτε ιθαγενή, από την πλευρά των συγκυβερνώντων, είτε εισαγόμενα, διά στόματος Σόιμπλε.
Πρωτοφανές είναι και το μονοψήφιο ποσοστό για το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που, με αφετηρία το 13% του 1974, έφτασε να νιώθει απόλυτη οικειότητα με τα σαραντάρια και τα σαρανταπεντάρια. Το γεγονός ότι η τωρινή ηγεσία του παρηγοριέται (αν δεν πανηγυρίζει) που από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι χθες έχασε μόνο το ένα τρίτο της δύναμής του (από 12% σε 8%) αποκαλύπτει την ίδια αυτογνωστική «όρεξη» που χαρακτηρίζει τη στάση της επίσης ηττημένης Ν.Δ. Η οποία παρηγοριέται επίσης (αν δεν πανηγυρίζει) που έχασε μόλις έξι εκατοστιαίες μονάδες σε δύο χρόνια, και που ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε μεν εις βάρος της αλλά δεν την κατανίκησε.
Πρωτοφανές, δυστυχώς, είναι και το ποσοστό της Χ.Α., παρά τις τόσες αποκαλύψεις για τον εγκληματικό χαρακτήρα, τη σκαιή δράση και τη φιλοναζιστική ιδεολογία της. Είναι καιρός οι ψηφοφόροι της να αντιμετωπιστούν από τα κόμματα που ομνύουν στη δημοκρατία σαν αποφασισμένοι και πιστοί οπαδοί της, που συμμερίζονται το «πιστεύω» της (κι όσοι δεν το συμμερίζονται, απλώς αδιαφορούν για τις συνέπειές του). Αν αργοπορήσει ακόμα περισσότερο η συνειδητοποίηση του προβλήματος, ίσως μας απειλήσει ένα άλλο επίσης πρωτόγνωρο και επίσης αποτρόπαιο ποσοστό, γαλλικό αυτό: το ποσοστό της πρωτιάς του λεπενικού κόμματος.
Via : www.kathimerini.gr
