του Γεωργίου Π. Μαλούχου
Αν ήταν παιδάκια σε τάξη του δημοτικού σχολείου, η δασκάλα θα τους είχε βάλει όλους «τιμωρία» να γράψουν από εκατό φορές τη φράση «μια μέρα θα γίνω σοβαρός άνθρωπος»…. Δυστυχώς, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μια συλλογική παράνοια έχει αρχίζει να σκεπάσει την Ελλάδα. Ισως πρόκειται για ένα είδος αντίδρασης στην πραγματικότητα.
Ο θεματικός συνδιασμός, αυτός ο αδιανόητος αχταρμάς που κυριάρχησε στη χθεσινή δημόσια συζήτηση στη χώρα, είτε μεταξύ των κομμάτων με ανακοινώσεις, είτε μεταξύ διαφόρων εκπροσώπων τους στα «παράθυρα», δεν μπορεί παρά να προκαλεί πλήρη απογοήτευση και ζοφερές σκέψεις σε οποιονδήποτε παρατηρεί ένα τέτοιο γαιτανάκι, σε μια τέτοια στιγμή. Πώς τα μπλέξαν όλα μεταξύ τους, ένας θεός γνωρίζει, αν έχει κι αυτός την υπομονή να τους ακούει…
Λίστες, ρόπαλα «οικιακής χρήσεως», φόροι, μάσκες, άσυλο, Χριστούγεννα, καρναβάλια, σκευωρίες κι ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, έγιναν ένα γελοίο κουβάρι τρέλας και ανευθυνότητας τόσο γενικευμένης και τόσο οριακής, που είναι πλέον ανούσιο να κάτσει κανείς να προσπαθήσει να βρει την ελάχιστη λογική και να την ξεχωρίσει από την παραζάλη.
Το να βλέπεις το δημόσιο διάλογο να κατρακυλάει εν χωρώ στο επίπεδο που ζήσαμε χθες, και που μάλλον θα εγκατασταθεί στη χώρα και δεν θα αποτελέσει περαστικό φαινόμενο. Οποιος διαβάσει σήμερα, ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα το μπαράζ των κομματικών ανακοινώσεων, θα το διαπιστώσει ευθύς αμέσως.
Δεν έχει νόημα να αναφερθεί κανείς πιο αναλυτικά στο φαινόμενο που χθες έδειξε για τα καλά τα δόντια του. Τα είδαμε και τα ακούσαμε όλοι. Κατά συνέπεια, δυστυχώς εξίσου δεν φαίνεται να έχει νόημα να ελπίσει κανείς ότι από όλο αυτό το σκηνικό μπορεί να προκύψει κάτι θετικό για την πορεία της χώρας και της κοινωνίας που υποφέρει. Δυστυχώς, το μόνο συμπέρασμα είναι ότι τα παιδία παίζει, πάνω στην πλάτη ενός ολόκληρου λαού και του μαύρου προδιαγραφόμενου μέλλοντός του…
Via : www.tovima.gr
