Τα πέναλτι

Δεν μου φάνηκε να ήταν πέναλτι αυτό που έδωσε ο διαιτητής στον αγώνα Βραζιλία-Κροατία, με το οποίο οι διοργανωτές έβαλαν το δεύτερό τους γκολ και έλυσαν το γόρδιο δεσμό της πρεμιέρας του Μουντιάλ.
Αλλά και πάλι δεν ξέρω, λοξές ματιές έριχνα μονάχα στην τηλεόραση. Δεν έχω καθόλου κέφι γι’ αυτό το Μουντιάλ, δεν είναι Μουντιάλ αυτό κι ας συμμετέχει και η εθνική ομάδα, δεν υπάρχει η χαρά του ποδοσφαίρου, υπάρχει μόνο το στημένο υπερθέαμα προς χάριν των πολυεθνικών. Κάτι το υπέρογκο κόστος, κάτι η βία στους δρόμους, κάτι η ΝΕΡΙΤ που έχει υπεξαιρέσει τα δικαιώματα των αγώνων από την ΕΡΤ, κάτι τα γεγονότα στην Αθήνα που δεν σου αφήνουν μυαλό για αλλότρια.
Είναι φρίκη αυτό που συμβαίνει με τις καθαρίστριες, αλληλοσυγκρουόμενες δικαστικές αποφάσεις και ξύλο, ασπίδες και σιδερογροθιές, ύπουλα χτυπήματα στη ζούλα (αυτό κι αν είναι πέναλτι), τραυματισμοί μεσόκοπων γυναικών που η σκληρή δουλειά δεν τις έχει καταβάλει – τις καταβάλλουν η κυβερνητική αναλγησία και το φάσμα της ανεργίας.
Είναι φρίκη αυτό που συμβαίνει με το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων, το πήγαιν’ έλα των υπουργών που παίζουν μπιλιάρδο στις πλάτες τους, όλη αυτή η προχειρότητα με τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, να τελειώνει η προθεσμία για την κινητικότητα και στο παρά 5 να είναι όλοι μετέωροι και να περιμένουν την έκβαση της κόντρας μεταξύ υπουργών, τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνητικών κομμάτων, τις διαβουλεύσεις μεταξύ πρωθυπουργού και  αντιπροέδρου, τους χρησμούς του Μαξίμου.
Θα σας πω ένα μυστικό, κύριοι, δεν είναι κυβέρνηση αυτή που μόλις φτιάξατε. Υποσχεθήκατε σταθερότητα, αλλά και η σταθερότητα έχει τα όριά της. Δεν αντέχουμε άλλη σταθερότητα.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτή, με τον υπουργό Οικονομικών να εγκαινιάζει τη θητεία του λέγοντας ότι «δεν το έχω μελετήσει το θέμα», ένα θέμα που κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα και στην ατζέντα του υπουργείου του εδώ και μήνες. Κι έπειτα να λέει θα τηλεφωνήσω στον υπουργό Δημόσιας Τάξης να δει τι μπορεί να κάνει, και το αποτέλεσμα να είναι περισσότερη αστυνομική βία.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτή με την αστυνομία να λειτουργεί εμπρηστικά στο κέντρο της πόλης και να δέρνει γυναίκες.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτή όταν απελευθερώνονται οι απολύσεις σε συνθήκες όξυνσης της ανεργίας, ένα θέμα στο οποίο υποτίθεται ότι υπάρχει ανοιχτή εκκρεμότητα με την τρόικα.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτή όταν η δικαιοσύνη εκδίδει αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις με παρότρυνση του ίδιου του Δημοσίου, όταν για ένα κοινωνικό θέμα που αφορά τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων χρειάζονται μήνες για να βγει τελεσίδικη απόφαση.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτό το συνονθύλευμα άβουλων ανθρώπων που επιχειρούν να οδηγήσουν μια ολόκληρη χώρα στον κανιβαλισμό. Που υπόσχονται υπέρβαση της κρίσης αλλά την οδηγούν στον παροξυσμό της με ανάλγητες αποφάσεις, με απολύσεις και με ολοένα περισσότερο αυταρχισμό. Που επιρρίπτουν όλο το βάρος της ύφεσης στους άνεργους και τους εργαζόμενους, αφήνοντας αλώβητες όλες τις εστίες της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Που παριστάνουν ότι θέλουν να μεταρρυθμίσουν τη δημόσια διοίκηση κυνηγώντας  καθαρίστριες, σχολικούς φύλακες και υπαλλήλους των ΑΕΙ, ενώ την ίδια ώρα εκτρέφουν και αναπαράγουν τη γραφειοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις και την επιλεκτική αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτή, που καταστρέφει τους αιγιαλούς και τη φύση, που ξεπουλάει ό,τι έχει κάποια αξία και αποδομεί τον κοινωνικό ιστό.
Όλ’ αυτά, ναι, είναι πέναλτι όπως κι αν τα δείξουν, σε ζωντανή σύνδεση, σε επανάληψη ή σε αργή κίνηση.
Κλείνω την τηλεόραση και βγαίνω στο δρόμο.

Via : www.thepressproject.gr