του Σταύρου Καπάκου
Η διαμάχη του Ομπάμα με τους Ρεπουμπλικανούς στις ΗΠΑ, με αφορμή την αύξηση στο πλαφόν του κρατικού δανεισμού, επαναφέρει αναγκαστικά στην επικαιρότητα το θέμα της υπέρβασης της κρίσης με τα επισφαλή δάνεια, τη φούσκα που ταρακούνησε την αμερικανική και την παγκόσμια οικονομία μετά το 2008 και συνεχίζει να αποτελεί επικίνδυνη τορπίλη.
Η ουσία της κόντρας Ομπάμα – Συντηρητικών είναι το ίδιο το κοινωνικό κράτος, δηλαδή η μεταρρύθμιση υγείας, γνωστή ως Obamacare, που αποτέλεσε την κορωνίδα της εσωτερικής πολιτικής του Αμερικανού πρόεδρου. Αν και δεν πρόκειται γι’ αυτό που λέμε στην Ευρώπη κοινωνικό κράτος, αλλά για μεταρρύθμιση μικρότερου βάθους, οι αντιδράσεις του συντηρητικού κατεστημένου στις ΗΠΑ είναι ισχυρές. Οι ιέρακες των αγορών θεωρούν τις δαπάνες αυτές αντιπαραγωγικές.
Στην πραγματικότητα, οι Ρεπουμπλικανοί, αλλά όχι μόνον αυτοί, ζητούν από τον Ομπάμα να περιορίσει τις δαπάνες που προορίζονται για τη μεταρρύθμιση της υγείας προκειμένου να δώσουν τη συγκατάθεσή τους στην αύξηση του πλαφόν δανεισμού. Τι θα μείνει, όμως, από την προεδρία Ομπάμα στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής αν ψαλιδιστεί και η μεταρρύθμιση στην υγεία; Σχεδόν τίποτα, βεβαίως, πέραν της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης με τις ενέσεις ρευστότητας της FED, πολιτική με την οποία επίσης διαφωνούν οι Ρεπουμπλικανοί και η οποία επίσης τίθεται υπό αίρεση.
Στην Ευρώπη, την επομένη της επικράτησης της Μέρκελ στη Γερμανία, ο Ντράγκι της ΕΚΤ, ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου, προανήγγειλε νέα, τρίτη, ένεση ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες, «για όσο καιρό χρειαστεί», όπως είπε. Μην ξεχνάμε ότι η ρευστότητα της ΕΚΤ, το ένα τρισ., έσωσε το ευρώ από την κατάρρευση και όχι οι δήθεν μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Ιταλία και την Ισπανία. Αν η ΕΚΤ δεν παρείχε ρευστότητα για την αγορά ομολόγων των δύο αυτών χωρών του Νότου, η Ευρωζώνη θα έπεφτε σαν τραπουλόχαρτο. Και στην Ευρώπη, όμως, η γραμμή των συντηρητικών δυνάμεων είναι εναντίον του κοινωνικού κράτους, το οποίο έχει ήδη υποβαθμιστεί δραματικά από τις συνεχείς περικοπές των κοινωνικών δαπανών.
Στον ευρωπαϊκό Νότο, ειδικότερα, η έκρηξη της ανεργίας, οι εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, η καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής και οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών έχουν πάρει δραματικές διαστάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται πως εντάσσεται η δήλωση Σαμαρά από τις ΗΠΑ ότι η Ελλάδα αποτελεί πλέον παράδειγμα στην Ευρώπη! Αμετροέπεια ή κυνική ομολογία; Σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας αποτελεί το πειραματόζωο βίαιης φτωχοποίησης, δραματικής μείωσης του κοινωνικού κράτους και αυταρχικής πολιτικής εξουσίας, βοναπαρτικού τύπου.
Via : www.avgi.gr
