του Κώστα Αρχοντάκη *
Το ιδεολογικό στίγμα της Δημοκρατικής Αριστεράς θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο περιόδους:
Η πρώτη, αρχίζει με την ιδρυτική της διακήρυξη, ακολουθεί το πρώτο συνέδριο, oι εκλογές του 2012 και η είσοδος στη κυβέρνηση.
Η δεύτερη, είναι η περίοδος που διαρκεί μέχρι σήμερα. Αρχίζει με τις παρουσιάσεις του Ν. Μπίστη, που ομοιάζουν με πολιτικό πειραματισμό εκ μέρους της ηγετικής ομάδας, το 2ο συνέδριο και οι ευρωεκλογές του 2014.
Στη δεύτερη περίοδο διακρίνουμε τη προώθηση συμμαχιών και διευρύνσεων στο χώρο που περιγράφεται ως προοδευτικό κέντρο και κεντροαριστερά. Ουσιαστικά αναφέρονται στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ, αργότερα στους 58, στην Ελιά και τέλος στο Ποτάμι. Η προσπάθεια προσέγγισης προς το ΠΑΣΟΚ, που έτοιμο από καιρό ταύτισε τη πολιτική του με τη συντηρητική παράταξη, βρήκε υποστήριξη στα ΜΜΕ και ρίζωσε σ’ ένα βαθμό στη Δημοκρατική Αριστερά, δημιουργώντας συγκρούσεις, αποχωρήσεις, διαβουλεύσεις, ομαδοποιήσεις και απομακρύνσεις.
Είναι ως να καλούμε τη μία όψη της κεντροδεξιάς σε συμμαχία μαζί μας, βαπτίζοντας την κεντροαριστερά.
Είναι ή όχι η πολιτική αστοχία που θα βαρύνει το μέλλον μας;
Η εμμονή σ’ ένα τέτοιο κάλεσμα, για να επικυρωθεί στο συνέδριο του Σεπτέμβρη, δε θα είναι μόνο η τελική υποταγή της Δημοκρατικής Αριστεράς στο κυρίαρχο σύστημα αλλά η μονιμοποίηση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης στη χώρα μας. Είναι η διεκδίκηση της πολιτικής αστοχίας που θα ξηλώσει μέχρι τέλους τον ιστό της Δημοκρατικής Αριστεράς πάνω στο καμβά της εκλογικής πανωλεθρίας. Θα είναι η τελική νίκη όλων αυτών που την πυρπολούν απ’ έξω κι από μέσα και αυτών που άφησαν πόρτες αφύλακτες εντός και εκτός.
Είναι θέμα ουσίας για τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς να εκφράσουν τώρα και να δώσουν απαντήσεις τώραστα ερωτήματα που κυριαρχούν, πριν από το συνέδριο, ώστε να κοιτάξουν κατάματα το μέλλον στην ώρα του.
* Ο Κώστας Αρχοντάκης είναι μέλος της Κ.Ε. της Δημοκρατικής Αριστεράς,
