του Γιάννη Τσαμουργκέλη
Η χώρα διανύει μεταβατική περίοδο. Η δημοσιονομική κατάρρευση και το περιβάλλον δημοσιονομικής πειθαρχίας αναιρεί τη δυνατότητα του κράτους να λειτουργεί ως προσδιοριστικός κόμβος των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών δρώμενων. Ο κρατικοδίαιτος χαρακτήρας της οικονομίας σταδιακά καταρρέει. Το κέντρο βάρους μετατίθεται ολοένα στον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα σε μια ιεραρχική δομή επιχειρηματικών συμφερόντων. Μια ιεραρχική δομή που διαμορφώνεται από το παγκόσμιο καπιταλιστικό παράδοξο των 4 τραπεζών και τις παρεμβατικές αποφάσεις τους για το ποιες επιχειρήσεις θα επιβιώσουν, θα κλείσουν ή θα συγχωνευθούν. Συμμαχίες με ξένους επενδυτές και καθοδηγούμενες αποφάσεις κυβερνητικών παραγόντων συμπράττουν σε αυτή την ιεραρχική αναδιάταξη των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Την ίδια στιγμή αλλάζει και ο χαρακτήρας του πελατειακού πολιτικού συστήματος. Οι πελατειακές σχέσεις ελάχιστα θα διαρθρώνονται από τη παρέμβαση των πολιτικών στη διεκπεραίωση της σχέσης των πολιτών με το κράτος. Σταδιακά η «πελατειακότητα» θα στηρίζεται στην παρέμβαση των πολιτικών για τη διεκπεραίωση της σχέσης των πολιτών με την ιεραρχική δομή των επιχειρηματικών συμφερόντων. 4 τράπεζες και τα συγγενή επιχειρηματικά σχήματα θα ελέγχουν ολοένα και περισσότερο το οικονομικό και πολιτικό σύστημα, τους φορείς τους και τη χώρα. Όποιος και ότι εμπεριέχεται ή έστω εφάπτεται στην ιεραρχική δομή των επιχειρηματικών συμφερόντων θα έχει μέλλον. Οι υπόλοιποι όχι.
Η διαμορφούμενη οικονομία ιεραρχικών επιχειρηματικών συμφερόντων συμπλέει με την αποσάθρωση της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας όσο και την πολιτική των «γιαλαντζί» και καθ’ ημάς μεταρρυθμίσεων. Η χώρα θα πολώνεται ολοένα μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων με τη μεσαία τάξη να συρρικνώνεται. Η κοινωνική κινητικότητα και η εισοδηματική και κοινωνική ανέλιξη θα περιορίζεται καθώς η ταξική παιδεία θα λειτουργεί ως θρόμβος και όχι ως επιταχυντής ευκαιριών. Η αστάθεια θα μετατρέψει την κοινωνία σε αρένα διαμάχης και θα ενισχύει τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Οι πολιτικές αποφάσεις θα εδραιωθούν ως το αποτέλεσμα εκβιαστικών διλημμάτων. Και όσο αντέξει… όποιος αντέξει..
Η πορεία προς αυτό το μέλλον πρέπει να ανακοπεί άμεσα. Το κοινωνικό και οικονομικό κόστος που κατέβαλε και καταβάλει ο ελληνικός λαός για την υπέρβαση της κρίσης δεν είναι δυνατό να έχει αυτό το αντίκρισμα. Η χώρα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Η οικονομία και η κοινωνία πρέπει να κατευθυνθούν σε εναλλακτικό πρότυπο. Με ελεύθερες και προσβάσιμες από όλους αγορές, χωρίς εμπόδια εισόδου και εξόδου. Χωρίς «διόδια» σε δομές και διαβλητές συστοιχίες συμφερόντων και εξουσιών. Με πραγματικές μεταρρυθμίσεις που εξασφαλίζουν την κυριαρχία της κοινωνίας των πολιτών έναντι των δομημένων επιχειρηματικών συμφερόντων και των πολιτικών ακόλουθων. Με θεσμούς συλλογικής αντιπροσώπευσης και συνεννόησης φορέων και κοινωνικών τάξεων. Με συναίνεση. Με ίσες ευκαιρίες.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι εθνική ανάγκη η ανάδειξη μιας προοδευτικής διακυβέρνησης που θα επαναπροσδιορίσει την πορεία τη χώρας σε μια γνήσια δημοκρατική ευρωπαϊκή προοπτική, υπερβαίνοντας το πολωτικό και αδιέξοδο τέλμα του ιεραρχικού πελατειακού συστήματος στο οποίο βυθίζεται.
Σε αυτή την κατεύθυνση είναι πρόδηλα αναγκαίος και ο διάλογος όλων των προοδευτικών κομμάτων του ευρύτερου χώρου της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς κα αριστεράς. Ένας διάλογος που θα στοχεύει σε μια ευρύτερη συμφωνία επί των κατευθυντηρίων γραμμών του δημοκρατικού και προοδευτικού κυβερνητικού προγράμματος. Ένας διάλογος επί του συγκεκριμένου για τη σωτηρία του μέλλοντος της χώρας. Εάν στα πλαίσια ενός τέτοιου διαλόγου προκύψουν πολιτικές ανακατατάξεις που θα σηματοδοτήσουν την ενοποίηση δυνάμεων του κεντροαριστερού και αριστερού χώρου, καλώς να προκύψουν. Όμως αυτό που προέχει είναι ο διάλογος για την προοδευτική διακυβέρνηση και τη χώρα.
Ο Γιάννης Τσαμουργκέλης είναι διδάκτωρ της Οξφόρδης και Επίκουρος Καθηγητής της Διεθνούς Οικονομικής στο Παν/μιο του Αιγαίου. Email:i.tsam@aegean.gr , blog: tsamourgelis.wordpress.com
Via : www.metarithmisi.gr
