Οταν πριν από λίγο καιρό κάποιοι Αγγλοι φίλοι με ρώτησαν τι πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν τώρα που θα έρθουν στην Αθήνα (πέρα από το να ανέβουν στην Ακρόπολη προφανώς), τους συνέστησα χωρίς δισταγμό να πάνε θερινό σινεμά. Κάθε καλοκαίρι άλλωστε είναι κλασική η εικόνα επισκεπτών, κυρίως από τις βόρειες χώρες όπου το θερινό δεν συνηθίζεται, να φεύγουν ενθουσιασμένοι από κάποια υπαίθρια προβολή. Σε κάθε περίπτωση, είτε ως τουριστική ατραξιόν είτε ως προορισμός των ντόπιων που περνούν το καλοκαίρι εντός των τειχών, το θερινό σινεμά αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους «θεσμούς» της πόλης. Και βέβαια το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια ενισχύεται με νέα φεστιβάλ και προβολές σε ιδιαίτερες (δημόσιες) γωνιές, δεν βλάπτει καθόλου…
Αυτό τον καιρό στην Αθήνα λειτουργούν 28 ανοιχτοί κινηματογράφοι. Αλλοι τελείως λιτοί, μερικές σειρές καρέκλες πλαστικές μόνο, 3-4 τραπεζάκια και η οθόνη· κι άλλοι με έξτρα ανέσεις, ξαπλώστρες, πλήρως εξοπλισμένα μπαρ, σέρβις και αντικουνουπικό σπρέι!
Και στις δύο περιπτώσεις είναι ανεκτή και η απόλαυση του τσιγάρου. Το ίδιο και οι περιστασιακές ομιλίες. Ούτως ή άλλως, το κλίμα είναι πολύ πιο χαλαρό στις θερινές προβολές και οι άνθρωποι μοιάζουν να νιώθουν μεγαλύτερη οικειότητα μεταξύ τους – ίσως είναι ο ανοιχτός ουρανός, ίσως απλώς η ζέστη που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Σημασία έχει πως οι περισσότεροι το απολαμβάνουν και το μετατρέπουν σε εβδομαδιαία (τουλάχιστον) συνήθεια.
Πάρκα, πλατείες, αρχαιολογικοί χώροι κ.ά. μετατρέπονται τους θερινούς μήνες σε αυτοσχέδια σινεμά, όπου ο κόσμος κάθεται (ή ξαπλώνει) χαλαρά και παρακολουθεί ταινίες, τηρώντας μία από τις πιο αγαπημένες συνήθειες του καλοκαιριού.
Θερινά παντού
Ενα άλλο ωραίο του θερινού είναι ότι μας δίνει την ευκαιρία να ξαναδούμε ή να γνωρίσουμε από την αρχή ταινίες του κλασικού κινηματογράφου που κυκλοφορούν πλέον σε πλήρως αποκατεστημένες ψηφιακές κόπιες, με τον καλύτερο δυνατό ήχο και εικόνα. Είναι σχεδόν μαγικό να ανακαλύπτεις πόσο πιο γοητευτικό μπορεί να γίνει ένα φιλμ όπως η «Καζαμπλάνκα», όταν το βλέπεις στην ταράτσα του Σινέ Παρί, με τη φωτισμένη Ακρόπολη στο φόντο· ή πόσο διασκεδαστικός παραμένει (και τη 10η φορά) «Ο Νευρικός Εραστής», όταν είσαι απλωμένος ξέγνοιαστα στον κήπο της Ριβιέρας στα Εξάρχεια. Υπερβολικά ρομαντικές, θα πει κανείς, οι εικόνες, όμως έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό πως το σινεμά είναι από τις καταβολές του τέχνη ρομαντική.
Μετά είναι και τα θερινά της «γειτονιάς». Στο Περιστέρι, στη Νέα Σμύρνη, στην Καλλιθέα, στην Κηφισιά, στο Ψυχικό, στα νότια: πρέπει να είναι όντως ελάχιστες οι συνοικίες της Αθήνας, στις οποίες δεν θα βρεις ένα χώρο που το καλοκαίρι να μετατρέπεται σε κινηματογράφο.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με πάρκα, πλατείες, στέγες, μέχρι και σε τοίχο μιας παλιάς μονοκατοικίας (στο Μεταξουργείο) έχουμε δει προβολή, με εξαιρετικά μεγάλη, μάλιστα, προσέλευση. Οσο για τις πιο οργανωμένες «πρόχειρες» προβολές, τέτοιες μπορεί κανείς από φέτος να βρει και στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το οποίο μεταξύ των υπολοίπων εκδηλώσεων, συμπεριλαμβάνει και το σινεμά, στα λεγόμενα «πανοραμικά σκαλιά», ακριβώς πάνω από τη νέα Λυρική Σκηνή αλλά και στο «ξέφωτο» του Πάρκου. Εκεί τα ραντεβού του Ιουλίου έχουν οριστεί για 14, 21 και 28 του μήνα.
Αthens Open Air
Η σημαντικότερη, ωστόσο, σειρά εκδηλώσεων του κινηματογραφικού καλοκαιριού, τα τελευταία χρόνια, είναι αναμφίβολα το Athens Open Air Film Festival, το οποίο φέτος φτάνει στην έβδομη έκδοσή του. Με δωρεάν είσοδο και πλούσιο πρόγραμμα, το φεστιβάλ έχει πια καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού, το οποίο τιμά και με το παραπάνω τις προβολές του.
Και αυτές βέβαια δεν γίνονται σχεδόν ποτέ σε συμβατικούς κινηματογράφους: ιδιαίτερες γωνιές της πόλης, αρχαιολογικοί χώροι, άλση, πλατείες, παραλίες και μερικά από τα ομορφότερα μουσεία μετατρέπονται σε σινεμά της μιας βραδιάς από τους διοργανωτές (περιοδικό «Σινεμά» και Δήμος Αθηναίων), που κάνουν, κατά κανόνα, εξαιρετική δουλειά. Και για «επιδόρπιο», σε αρκετές περιπτώσεις, μετά τις προβολές ακολουθούν πάρτι με γνωστούς παραγωγούς των αθηναϊκών μουσικών ραδιοφώνων.
Το χαρακτηριστικό της φετινής διοργάνωσης είναι το μεγάλο αφιέρωμα στον βρετανικό γοτθικό τρόμο. Το «British Gothic», το οποίο σε ένα βαθμό είναι και σχετικά άγνωστο στη χώρα μας, αποκτά άλλες, σίγουρα πολύ πιο καλτ, διαστάσεις, προσφέροντας και μερικές ευπρόσδεκτες… ανατριχίλες μέσα στη ζέστη του Ιουλίου και του Αυγούστου.
Μεταξύ άλλων, θα δούμε το σπονδυλωτό «Μάντεψε ποιον θα σκοτώσουν απόψε» (27/7, στον πεζόδρομο της Διον. Αρεοπαγίτου, απέναντι από το Μουσείο της Ακρόπολης), των Α. Καβακάλντι, Τσ. Κράιτον, Μπ. Ντίρνεν και Ρ. Χάμερ, το «Καταραμένο Σκιάχτρο (18/8, στην
Πλατεία Παναιτωλίου, στη Νέα Ιωνία) του Ρόμπιν Χάρντι και τη «Νύχτα του Δαίμονα» (1/9, στο Αλσος Πετραλώνων), του Ζακ Τουρνέρ.
Κλασικά και καλτ
Οσο για τα υπόλοιπα του φεστιβάλ, τηρείται περίπου απαρέγκλιτα η τακτική του παντρέματος του κλασικού με το καλτ. Αξίζει κανείς να δει:
• Τα «Επικίνδυνα χρόνια» (28/6, στο Βυζαντινό Μουσείο) μια λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου άρτια ταινία του Πίτερ Γουίαρ, δημιουργού των «Truman Show» και «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών».
• Το «Ερωτικό Κτήνος» (30/6, στο Αλσος Πετραλώνων), κυρίως για την τρομερή ερμηνεία του Μπεν Κίνγκσλεϊ, που του χάρισε και μια οσκαρική υποψηφιότητα.
• Το βουβό animation «Οι περιπέτειες του Πρίγκιπα Αχμεντ» (5/7, στην Πλατεία Κοτζιά), με ζωντανή μουσική συνοδεία από τους Larry Gus και Jay Glass Dubs.
• Το διαχρονικό «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» (22/7, στη στέγη του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης) του Νίκου Νικολαΐδη.
• Το μεγαλειώδες «Πέρασμα στην Ινδία» (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), κύκνειο άσμα του σπουδαίου Ντέιβιντ Λιν.
Περισσότερες πληροφορίες καθώς και το πλήρες πρόγραμμα του Athens Open Air Film Festival μπορούν να αναζητηθούν στο cinemag.gr.
Via : www.kathimerini.gr
