του Λάμπρου Τσουκνίδα
Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος απ’ όταν ο Βασίλης Αλεξάκης περιέγραφε, στον πρόσφατα εκδοθέντα και στα ελληνικά «Μικρό Έλληνα», τη συνέντευξη «μιας εξηντάρας Παριζιάνας, η οποία, μην μπορώντας πια να πληρώσει ενοίκιο, ζούσε μέσα στο αυτοκίνητό της». Με μια ελάχιστη δόση αυθαιρεσίας, πιστεύω ότι αν ξανάγραφε τώρα το σχετικό εδάφιο, θα αντικαθιστούσε την εικόνα με εκείνη μιας Αθηναίας, συνομήλικης της Παριζιάνας, η οποία, σε ανάλογη συνέντευξη θα περιέγραφε πως, μην μπορώντας πια να πληρώσει ενοίκιο, αποφάσισε να ζει σε τροχόσπιτο… Οπότε, αναγκαστικά, οι συνειρμοί θα μας πήγαιναν 90 τόσα χρόνια πίσω, στην παραγκούπολη του θρυλικού «Kuhle Wampe» [σε ποιον ανήκει ο κόσμος] του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Έτσι, για να μην ξεχνάμε πόσο πυκνός είναι ο πολιτικός χρόνος, κατά πως συνηθίζουν να λένε εν κενώ κάποιοι αποστασιοποιημένοι πολιτικοί σχολιαστές…
Κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, ανασφάλεια: Ο πρωθυπουργός επιχαίρει ως άρχων φοβισμένων ανθρώπων υπονομεύοντας τις προοπτικές μιας λειτουργούσας κοινωνίας
Πολιτικός χρόνος που έγινε ακόμα πυκνότερος με την κατεπείγουσα κατάθεση του Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών και τη δυνατότητα που παρέχει -επί ποινή τελικής πειθαρχικής του δίωξης- στον έφορο να προχωρήσει με συνοπτικές διαδικασίες, και μάλιστα χωρίς δικαστική απόφαση, σε κατασχέσεις ακινήτων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων για χρέη προς το Δημόσιο που ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ… Χωρίς δικαστική απόφαση, προς δόξαν του τεκμηρίου αθωότητας – θεμελίου του δυτικού νομικού πολιτισμού, που κατά την ελληνική πολιτεία δεν συντρέχει κανένας λόγος να ισχύει για την εφορία… Για χρέη 1.000 ευρώ σε μια περίοδο που η κατακόρυφη μείωση των μισθών σε συνδυασμό με την αύξηση των φορολογικών βαρών και, βεβαίως, την καλπάζουσα ανεργία (που οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι θα υπερβεί το 30%), δημιουργεί συνεχώς χρέη και αδυναμία εξόφλησής τους στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα… Αν προσθέσουμε σε αυτή την πραγματικότητα, που θα γίνει νόμος του κράτους, το «παράθυρο» που ανοίγει η κυβέρνηση στην άρση απαγόρευσης πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία από τις τράπεζες, έχουμε μια εικόνα της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού που κινδυνεύουμε να βιώσουμε μέχρι το τέλος του έτους (που να ‘χαν έρθει οι «κομμουνισταί που θα μας έπαιρναν τα σπίτια»)…
Μια εικόνα που ο Αντ. Σαμαράς επιχείρησε να υποβαθμίσει μικροκομματικά στο διαβόητο σημείωμα (που αποκάλυψε η «Εφημερίδα των Συντακτών») βάσει του οποίου -αυτός, ένας πρωθυπουργός- έδωσε αναφορά στον κ. Σόιμπλε -έναν υπουργό, έστω Οικονομικών, έστω της Γερμανίας- για την κατάσταση στη χώρα: «Καταφέραμε να ξεπεράσουμε την εσωτερική κοινωνική αναταραχή», κομπορρημονεί ο κ. Σαμαράς μεταφράζοντας το κοινωνικό πρόβλημα με όρους κομματικών συσχετισμών: «Η αντιπολίτευση προσπάθησε να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους για τρεις συνεχείς μέρες. Το αποτέλεσμα ήταν σοκαριστικό γι’ αυτούς. Μόνο τρεις χιλιάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν στο αποκορύφωμα των διαδηλώσεων. Γιατί; Όχι γιατί οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι. (…) Οι περισσότεροι δεν εμπιστεύονται τους λαϊκιστές και τους εξτρεμιστές. Σταματήσαμε την άνοδό τους στις δημοσκοπήσεις, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ψηφίζει πολύ αντιδημοφιλή μέτρα. Τώρα σέρνονται πίσω μας σε όλες τις δημοσκοπήσεις, παρά τις δυσκολίες», γράφει σε ένα σημείωμα που θα… τιμήσει ο ιστορικός του μέλλοντος.
Δέσμιος σκληροπυρηνικά δεξιών ιδεολογικών εμμονών, ο κ. Σαμαράς δείχνει να αγνοεί ότι τα αλλεπάλληλα σοκ, ο φόβος και η ανασφάλεια, που κλείνουν τους ανθρώπους στο σπίτι, «σκοτώνουν» το μόνο καύσιμο που κάνει μια κοινωνία λειτουργική: τον πολίτη. «Υπάρχουν τριών λογιών μυαλά», έγραφε ο Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα» του: «Όταν καταλαβαίνεις μόνος σου, όταν καταλαβαίνεις όταν οι άλλοι σου δείξουν, όταν δεν καταλαβαίνεις μήτε μόνος σου μήτε όταν οι άλλοι σου δείξουν. Ο πρώτος έχει λαμπρότατο νου, ο δεύτερος λαμπρό, ο τρίτος ασήμαντο»…
via http://www.avgi.gr/article/682044/spernontas-ton-fobo-tou-troxospitou
