της Αγγελικής Σπανού *
Είναι μια ακόμη ελληνική ιδιαιτερότητα ότι στο ελληνικό κοινοβούλιο δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Αν κάποιοι στη δημόσια ζωή είχαν τολμήσει να ζήσουν χωρίς να κρύβουν τον ερωτικό προσανατολισμό τους, ίσως δεν θα είχαμε φτάσει σ αυτή την κατάντια, να παραβιάζουμε τους ευρωπαϊκούς κανόνες ως προς το σεβασμό των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. Αλλά και αν έφταναν στην αποσιώπηση χωρίς τέτοιες δόσεις υποκρισίας, να παριστάνουν για παράδειγμα τους σοκαρισμένους με τις επιλογές των άλλων, θα είχε γίνει δυσκολότερο για τους βουλευτές να ψηφίζουν αντιδιαφωτιστικά χωρίς κόστος.
Η τελευταία ψηφοφορία στη Βουλή για το σύμφωνο συμβίωσης ήταν αποκαλυπτική σε πολλά επίπεδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε πολύ νερό στο κρασί του ως προς το περιεχόμενο του νομοθετήματος για να απορροφηθούν ακόμη και ενδοκυβερνητικές αντιρρήσεις αλλά σε κάθε περίπτωση βρήκε το θάρρος να πάρει πάνω του μια μεταρρύθμιση σημαντική για την ποιότητα της δημοκρατίας και του πολιτισμού μας. Η συγνώμη που ζήτησε ο πρωθυπουργός από τους Ελληνες ομοφυλόφιλους ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές του και πολύ σημαντική για τη χώρα που που αποδεικνύει διαρκώς την υστέρησή της. Πολλά μπορεί να πει κάνεις για την αρνητική στάση του ΚΚΕ, για το γεγονός ότι μόνο ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Γιώργος Παπανδρέου πήραν θέση υπέρ του πολιτικού γάμου για τους ομοφυλόφιλους, για τις απίθανες χυδαιότητες που ακούστηκαν μέσα στο κοινοβούλιο πριν από την ψηφοφορία, για την απάθεια με την οποία αντιμετωπίστηκαν από την πολιτεία οι ρατσιστικές επιθέσεις και οι πρωτοφανείς ύβρεις τις οποίες εξαπέλυσαν ιερείς στο όνομα ενός Θεού που κηρύττει αγάπη και όχι μίσος, όπως το δικό τους.
Αυτό, όμως, που έχει μεγάλη σημασία να μην ξεχαστεί είναι η στάση των περισσότερων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που πλασάρεται σαν το κατεξοχήν φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Μόνο 19 βουλευτές είχαν την αξιοπρέπεια να υπερψηφίσουν και οι υπόλοιποι είτε καταψήφισαν (29) είτε κρύφτηκαν απέχοντας (27), ανάμεσά τους δυο πρώην πρωθυπουργοί (Κ. Καραμανλής, Α. Σαμαράς) και ένας υποψήφιος για την ηγεσία (Ευ. Μεϊμαράκης). Τις προηγούμενες μέρες επιφανείς καραμανλικοί εγκαλούσαν τον Κυρ. Μητσοτάκη (που υπερψήφισε) για νεοφιλελευθερισμό ασύμβατο με τις αρχές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος το οποίο δεν θα πρέπει να καταλαβαίνει καν πώς γίνεται μια κατά δήλωση ευρωπαϊκή κεντροδεξιά να θεωρεί τους ομοφυλόφιλους πολίτες δεύτερης κατηγορίας με περιορισμένα δικαιώματα.
Η προφανής αιτία είναι η ψηφοθηρία στα θολά νερά της θρησκοληψίας και του αναχρονισμού, όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα τους βγει, αφού καμία κοινωνική διαμαρτυρία δεν εκδηλώθηκε εναντίον του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κερδίσει από την προοδευτική αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, όπως και ο Κώστας Σημίτης όταν συγκρούστηκε με την Εκκλησία για τις ταυτότητες. Στην πραγματικότητα επιλέγουν την όχθη στην οποία αισθάνονται οι ίδιοι καλύτερα με βάση τη δημόσια εικόνα που έχουν κατασκευάσει για τον εαυτό τους: Φιλήσυχοι οικογενειάρχες και συντηρητικοί σύζυγοι, που προσεύχονται, νηστεύουν και δεν θα δουν την ταινία “Carol” που περιγράφει σπαρακτικά έναν καταραμένο στην εποχή του λεσβιακό έρωτα – μικρό το κακό αφού δεν είδαν καν την “Miss Violence” του Αλ.Αβρανά μήπως και τους βοηθούσε να αναγνωρίσουν το κάτι ανείπωτο που συχνά κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες της κανονικότητας.
*Η Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος
Via : http://metarithmisi.gr
