Του Βασίλη Πάικου
Τρεις αρχηγοί κομμάτων, δύο πρώην Πρωθυπουργοί, κι ένα σωρό ακόμη πολιτικοί μεγαλοπαράγοντες έπιασαν στασίδι, το περασμένο Σάββατο, στο Συνέδριο του Ποταμιού. Ενός μικρού κόμματος του οποίου όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, αναγνωρίζουν το κύρος, την ακτινοβολία και την επιρροή στην πολιτική ζωή του τόπου. Εκτός κι αν, όπως κάποιοι κακεντρεχώς σχολίασαν, το μόνο που επεδίωκαν (προπάντων οι αρχηγοί), είναι να κολακεύσουν το -όποιο- ακροατήριό του, προκειμένου να εγγράψουν υποθήκη στον διαμελισμό των ιματίων του. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι λίγοι όσοι προβλέπουν τον σύντομο τερματισμό του πολιτικού βίου του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη.
Η αλήθεια είναι ότι η πορεία, η εκλογική αλλά, και στη συνέχεια, η δημοσκοπική πορεία του Ποταμιού θυμίζει, σχεδόν φωτογραφικά, την εξέλιξη της ΔΗΜΑΡ. Οπότε είναι πολλοί όσοι θεωρούν πως έχουν λαμβάνειν από κει. Πολύ περισσότερο που δεν φαίνεται πολύ πιθανό, αν επιβεβαιωθούν οι τα δυσοίωνα προβλέποντες, να συνεχίσει τον δρόμο του ως κόμμα-σφραγίδα, κατά το πρότυπο της ΔΗΜΑΡ (Θεοχαρόπουλου). Προκειμένου να εξασφαλίσουν την προσωπική τους πολιτική επιβίωση κάποια ηγετικά του στελέχη.
Στο δεύτερο Συνέδριο του το Ποτάμι δεν κατόρθωσε, παρά τις προσδοκίες, να αποσαφηνίσει το στίγμα, την ταυτότητα και τον προσανατολισμό του. Προπάντων τον προσανατολισμό του. Παραμένουν και την «επόμενη μέρα» τα πάντα, το ίδιο θολά, το ίδιο ανοιχτά. Μάλλον σκοπίμως ανοιχτά. Και η συμπαράταξη με τον υπό διαμόρφωση νέο κεντρώο πόλο, και η συμπόρευση με τη -νέα;- Νέα Δημοκρατία. Εκείνο που, μόνο, δείχνει πολύ δύσκολο, είναι η συνέχιση της αυτόνομης πορείας του, ως ενιαίου οργανισμού. Κι ας επιδιώχθηκε να εμφανιστεί η εντελώς αντίθετη εικόνα.
«Είμαστε μαζί, στην ίδια πλευρά του τραπεζιού…» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης (ένας από τους παραστάντες αρχηγούς), μιλώντας προχθές στους συνέδρους του Ποταμιού. Και χειροκροτήθηκε από κείνους ενθουσιωδώς. Όρισε, βλέπετε, τον νέο διπολισμό που τείνει να αντικαταστήσει τον παραδοσιακό δικομματισμό, ως τον «μεταρρυθμισμό έναντι του λαϊκισμού». Και εκτίμησε, όπως και το ακροατήριό του προφανώς, πως αμφότεροι τοποθετούνται στον πρώτο πόλο. Αναγνωρίζοντας, οι «ποταμίσιοι», στον φιλοξενούμενο ομιλητή, την ιδιότητα του μεταρρυθμιστή. Την ώρα που, πάντως, η μοναδική «μεταρρυθμιστική» κίνηση που έχει να επιδείξει στο πολιτικό του βιογραφικό είναι οι απολύσεις. Ενώ, από την άλλη, έχει ασμένως στηρίξει μια σειρά άλλων γενναίων «μεταρρυθμίσεων» του κόμματός του, όπως η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ας πούμε, ή το λουκέτο στην ΕΡΤ. Γιατί, επιτέλους, ας μην κάνουν κάποιοι πως λησμονούν ότι δεν υπάρχουν «άχρωμες» μεταρρυθμίσεις. Δεν υπάρχουν μεταρρυθμίσεις δίχως πολιτικό πρόσημο. Προοδευτικό ή συντηρητικό, αριστερό ή δεξιό, φιλολαϊκό ή αντιλαϊκό και, συνήθως «ταξικό» πρόσημο.
Δεν βλέπουν, προφανώς, οι σύνεδροι του Ποταμιού ότι ο νέος διπολισμός που, πράγματι τείνει να αντικαταστήσει τον παραδοσιακό δικομματισμό, είναι «η αριστερά απέναντι στην καθαρόαιμη νεοφιλελεύθερη δεξιά». Όσο για τον διαρκώς καταγγελλόμενο λαϊκισμό, μήπως άραγε θα πρέπει να ξαναορίσουμε και να συμφωνήσουμε όλοι, για το νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων; Και στη συνέχεια να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Αλλά, τι τα θες, είναι γεγονός ότι όλους, και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι «τους ενώνει και τους δονεί» η εμμονική αντιπαλότητα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Καθώς ο κόσμος του Ποταμιού, όπως κι εκείνος του ΠΑΣΟΚ, έχουν από καιρό «εκπαιδευτεί» από τις ηγεσίες τους σε μονομέτωπη αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική. Αναμενόμενη όθεν η τωρινή συμπεριφορά τους. Αναμενόμενος, στην εξέλιξη των πραγμάτων, και ο προσανατολισμός τους προς την «αποτελεσματικότερη» αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτική εκδοχή, δηλαδή προς τη ΝΔ. Αλλά εντάξει, όπως έτρωσαν θα κοιμηθούν. Έτσι και θα ξυπνήσουν.
Και ας μην βιαστεί κανείς να υποστηρίξει πως είναι φυσική και λογική η διαρκής αντι-ΣΥΡΙΖΑ επιθετικότητα, εφ’ όσον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που σήμερα κυβερνά. Και, επομένως, η αντιπολίτευση δεν μπορεί παρά να λειτουργεί αντικυβερνητικά, κατά θεσμικό καθήκον. Ας μην το υποστηρίξει, επειδή έτσι συμπεριφέρονταν τα κεντρώα σχήματα, και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Τον καιρό που κυβερνούσε (όπως κυβερνούσε) η σαμαρική δεξιά. Έτσι ακριβώς…
Via : www.athina984.gr
