Θα γεννήσω τη λέξη
θα της δώσω τη δύναμη
Γ. Φακορέλης, Σκληρότητα
Η θεωρητική κατασκευή της προβολής και καταξίωσης των «πετυχημένων της ζωής» σε μια κοινωνία διακριτών διαστρωματώσεων και σε μια χώρα μεγάλων πολιτικών ανατροπών και κρίσεων, καταλήγει στο αμφίβολης ηθικής αποτέλεσμα της επιβράβευσης, είτε των άκαπνων γόνων ψευτομεγαλοαστικής προέλευσης είτε των καπάτσων/σαλταδόρων/μαυραγοριτών/αστέρων μιας «θεοποιημένης» παρα-οικονομίας.
Η ανάδειξη των τεχνοκρατών σε μαγικό πασπαρτού για την επίλυση ιστορικοδομικών κοινωνικών προβλημάτων, όχι μόνο δίνει εξουσία σε άτομα μονόχνωτης φιλοσοφίας, αλλά και προσδίδει στις πολιτικο-ιδεολογικές διεργασίες χαρακτήρα προγνώσιμων – άρα και ελέγξιμων – αυτοματοποιημένων συστημάτων.
Η εμμονή σε «γραμμικές λογικές», σε σύγχρονες αλήθειες και σε «τετράδια απόδοσης» – σε συνδυασμό με μια κυριλέ σοβαροφάνεια – αφενός καλλιεργεί μια εφήμερη και επίπλαστη politically correct συμπεριφορά κι αφετέρου διακρίνει τους πολιτικούς/πολίτες σ’ αυτούς που υποκρίνονται ότι «έπιασαν το μήνυμα των καιρών» και σ’ αυτούς που τους κατηγορούν ότι είναι αδύνατο οι ίδιοι (και οι συγγενείς τους) – χωρίς αυτοκριτική ή συγγνώμη – να αλλάξουν επί τριάντα οκτώ χρόνια ερμηνευτικά εργαλεία.
Το ερώτημα, όμως, παραμένει κρίσιμο: Πού είναι οι άλλοι; Όχι οι βροντοφωνούντες για το θεαθήναι αλλά αυτοί που θα δείξουν το δρόμο; Πρέπει το ταχύτερο δυνατό να τους βρούμε.
*Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.
Via : www.aixmi.gr
