Του Ανδρέα Πετρουλάκη
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ για ψηφοθηρικούς λόγους να διατηρεί δυσδιάκριτα τα όρια πάνω από τα οποία η βία είναι καταδικαστέα και να εγκλωβίζεται σε ρητορικά σχήματα περί βίας της ανέχειας, των χαμηλών συντάξεων και της ανεργίας. Μπορεί ακόμα κάποια στελέχη του να γίνονται γραφικά λέγοντας ένα σωρό σαχλαμάρες για τα οικιακά είδη των υπό κατάληψη κτιρίων. Σε καμιά περίπτωση όμως όλα αυτά δεν δικαιολογούν τη συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησής του για κάθε μορφή βίας που εμφανίζεται στο προσκήνιο.
Τι ακριβώς μπορεί να είχε στο κεφάλι του ο άνθρωπος που συνέταξε την ανακοίνωση της ΝΔ για τις βομβιστικές επιθέσεις, είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς. Εν ολίγοις ο φωστήρας αυτός συνδέει με σχέση αιτίου-αιτιατού την «πολιτική στοχοποίηση» από τον ΣΥΡΙΖΑ του κυβερνητικού εκπροσώπου και ορισμένων δημοσιογράφων, με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που δέχτηκαν ο αδελφός του κ. Κεδίκογλου και οι 5 δημοσιογράφοι. Αταβιστικά συνέδεσαν ακόμα και την επίθεση με Καλάσνικωφ στη Συγγρού με το «κλίμα πολιτικής έντασης» που καλλιεργεί η αξιωματική αντιπολίτευση.
Η λογική της ΝΔ είναι επικίνδυνη και αντιδημοκρατική. Και επειδή έρχεται λίγο καιρό μετά την αδικαιολόγητη ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δολοφονική επίθεση στη ΜARFIN, μόνο ότι έχει στα σχέδιά της την τυφλή πόλωση μπορεί να συμπεράνει κανείς. Πού αλλού μπορεί να οδηγήσει η αντίληψη που αόριστα και πονηρά διοχετεύει ότι «είναι πλέον καταγεγραμμένο» πως ό,τι καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ τρώει βόμβα; Το κόμμα της πλειοψηφίας, όμως, πρέπει πρώτα να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα.
1)΄Εχει κάποια στοιχεία ότι υπάρχει σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις επιθέσεις; Αν έχει πρέπει να τα πάει στον Εισαγγελέα. Αν όχι, ενοχοποιεί αναπόδεικτα τον πολιτικό του αντίπαλο για βαριά ποινικά αδικήματα.
2) Τι ακριβώς εννοεί στοχοποίηση; Τι διαφορετικό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτό που κάνει η ίδια η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα, δηλαδή συστηματική πολεμική στον αντίπαλο, συχνά υπερβολική, άδικη και φλύαρη αλλά πάντως ενταγμένη στο πολιτικό παιχνίδι; Αν, ας πούμε, αυτό που κάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καθημερινά δεν είναι στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε η λέξη πρέπει να περιέλθει σε αχρησία. Θα δικαιολογούσε όμως αυτό ενοχοποίηση του κ. Κεδίκογλου σε περίπτωση που στόχος βομβιστικών επιθέσεων γίνονταν τα γραφεία της Κουμουνδούρου;
3) Μήπως θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να υποστείλει την κριτική του για να μην πυροδοτεί τα μυαλά ακραίων και ασχέτων με αυτόν στοιχείων; Δηλαδή μήπως αναγορεύει τους τρομοκράτες σε ρυθμιστές της πολιτικής συμπεριφοράς των νομίμων κομμάτων, αγνοώντας ότι την ίδια στιγμή τους παραχωρεί αυτό που ακριβώς θέλουν, δηλαδή την υποχώρηση και τον αυτοπεριορισμό της πολιτικής κάτω από τον φόβο της τρομοκρατίας; Θα δεχόταν η ίδια η ΝΔ να το κάνει αυτό, να προσαρμόσει την πολιτική της στη λογική του μη ερεθισμού των τρομοκρατών;
4) Πιστεύει ότι οι δημοσιογράφοι και τα Μέσα είναι υπεράνω κριτικής και οποιαδήποτε επίθεση εναντίον τους αποτελεί προσπάθεια φίμωσης; Πίστευε τα ίδια πάντα; Ακόμα και την περίοδο που η διαπλοκή και ο βασικός μέτοχος ήταν στην ημερήσια διάταξη και τα στελέχη της πρωτοστατούσαν; Και αν τότε δεχόταν κάποιος δημοσιογράφος επίθεση με γκαζάκια θα αποδεχόταν η ίδια τον ρόλο του ηθικού αυτουργού της επίθεσης; Μήπως τελικά η πολιτική ανάλυση είναι κάτι περισσότερο από μια απλή εφαρμογή της μεταβατικής ιδιότητας των μαθηματικών;
5) Η ΝΔ δεν διδάχτηκε τίποτα απ΄την περίοδο που προσπαθούσε να συνδέσει την 17 Νοέμβρη με διαύλους που οδηγούσαν στο ΠΑΣΟΚ, παράγοντας πολιτικά τέρατα; Το ίδιο πάνω-κάτω επίπεδο ακραίου πολιτικού διαλόγου διεξαγόταν και τότε- η Χούντα του ΠΑΣΟΚ εναλασσόταν με τη Χούντα της ΝΔ στην καθημερινή ρητορική, στην οποία σήμερα επικρατεί η Χούντα του Μνημονίου.
6) Στη ΝΔ δεν έχουν ακούσει τίποτα για την έννοια της προβοκάτσιας, της σκοτεινής εκείνης συνομωσίας δυνάμεων που υποδύονται τον οφθαλμοφανή δράστη; Πριν αποκαλυφθούν οι ένοχοι γιατί σπεύδει να τους δώσει ταυτότητα; Τα ίδια ασφαλώς ισχύουν και για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ , όπως ο Μανώλης Γλέζος, που επιστρέφουν στην ΝΔ την πατρότητα των δραστών.
Είναι τόσο κοινότοπο όσο και αληθινό ότι η τρομοκρατία αντιμετωπίζεται μόνο με ενότητα των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου- ο διχασμός τους είναι ο πρώτος στόχος κάθε τρομοκράτη, κάθε εχθρού της Δημοκρατίας.
Via : www.protagon.gr
