του Νίκου Γραικούση *
Φανταστείτε να ήταν δυνατό, οι φίλαθλοι μιας ποδοσφαιρικής ομάδας να μπορούσαν να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο τέλος της σαιζόν, απλά και μόνο δίνοντας ‘’εντολή’’ στην ομάδα τους να …κατακτήσει το πρωτάθλημα!
Όσο ανόητη μας φαίνετε αυτή η σκέψη και έξω από κάθε λογική και πραγματικότητα, εντούτοις σε κάποιο άλλο επίπεδο την υιοθετούμε και τη θεωρούμε ως μια φυσική και μάλιστα δημοκρατική διεργασία.
Δίνουμε ‘’εντολή’’ σε μια κυβέρνηση να μας κάνει ‘’καλύτερη τη ζωή’’!
Θεωρώ ότι οι φίλαθλοι μιας ποδοσφαιρικής ομάδας διαθέτουν περισσότερη σοφία και σοβαρότητα από αυτή του ‘’απλού’’ ψηφοφόρου που καταλήγει ‘’κοψοχέρης’’.
Διότι ο φίλαθλος γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν αρκεί η πρόθεση για να κατακτήσεις ένα πρωτάθλημα, αλλά απαιτούνται και άλλα προσόντα πέρα και έξω από τις ‘’καλές’’ προθέσεις.
Ο φίλαθλος όμως, ελάχιστα πιο σοφός από τον κοψοχέρη ψηφοφόρο, δεν γνωρίζει ούτε αυτός με ακρίβεια τι πρέπει να κάνει για να βοηθήσει την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Η σκέψη του φτάνει μόνο μέχρι το σημείο του ότι ‘’ο Πρόεδρος πρέπει να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη’’
Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι με αυτό το σκεπτικό ο πρωταθλητής είναι πάντα γνωστός πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα και κάθε έννοια φίλαθλης αναμέτρησης και αθλητικού σασπένς δεν έχει νόημα.
Κάνοντας τη ρομαντική αφαίρεση και θεωρώντας ότι οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι συλλογικότητες ανθρώπων που αγαπούν το άθλημα, παρέχουμε μερικές συμβουλές προς τον φίλαθλο κόσμο, για τη συμπεριφορά του αν θέλει να δει την ομάδα του να κατακτά το …πρωτάθλημα.
Οι ομοιότητες με την πολιτική ζωή και τη στάση των ψηφοφόρων δεν είναι καθόλου τυχαίες ούτε και συμπτωματικές!
Πρώτα πρώτα οι φίλαθλοι πρέπει να δείξουν έντονο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα εντός του χώρου της ομάδας τους και να φροντίσουν να πληροφορούνται με κάθε λεπτομέρεια για το τι ακριβώς συμβαίνει τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Το ενδιαφέρον αυτό πρέπει να αποκτήσει θεσμική υπόσταση μέσα από τη συμμετοχή τους, στους οργανωμένους συνδέσμους των φιλάθλων, με σκοπό οι παίκτες και οι παράγοντες της ομάδας να αισθάνονται την πίεση της κοινής φίλαθλης γνώμης σαν καυτή ανάσα στην πλάτη τους για να πράττουν πάντα και τα πάντα για το καλό της ομάδας.
Δεύτερον, να πηγαίνουν ανελλιπώς στο γήπεδο και να υποστηρίζουν έμπρακτα την ομάδα τους τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε χρηματικό επίπεδο.
Χωρίς τον οβολό του εισιτηρίου καμία προκοπή δεν είναι εφικτή.
Οι πιο πλούσιοι μάλιστα καλό θα είναι να αγοράζουν εισιτήρια διαρκείας, ενώ όλοι οφείλουν να παροτρύνουν και το γείτονα τους να συμπεριφερθεί ως φίλαθλος.
Τρίτον και σπουδαιότερο από όλα είναι η παροχή εθελοντικής εργασίας όπου και όταν τη χρειάζεται η ομάδα. Ο εθελοντισμός μετουσιώνει τη βούληση σε πράξη.
Με την εθελοντική προσφορά πετυχαίνουμε, σε οικονομικό επίπεδο, να μειώσουμε τα έξοδα και τα έσοδα να διοχετευτούν σε όσο το δυνατό παραγωγικότερες κατευθύνσεις.
Το ανυπολόγιστο όμως καλό της εθελοντικής προσφοράς εργασίας, είναι ότι δημιουργεί νέες κοινωνικές σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των φιλάθλων, των ποδοσφαιριστών και των παραγόντων της ομάδας και διαμορφώνει το κατάλληλο αγωνιστικό περιβάλλον, ώστε με τη σωστή τεχνική και την άοκνη προπόνηση η ομάδα να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων της.
Ο πρόεδρος από ‘’Απόλυτος Άρχοντας’’ μετατρέπεται στον πρώτο των εθελοντών και η δύναμη της συλλογικότητας πολλαπλασιάζει την αξία της συνεισφοράς του καθένα ξεχωριστά και τον αναδεικνύει ως προσωπικότητα.
Με τον παραπάνω τρόπο ενέργειας και συμπεριφοράς, έχουμε δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να μπορούμε με μεγάλες πιθανότητες να πανηγυρίσουμε …ένα πρωτάθλημα!
Αν είμαστε έξυπνοι να προεκτείνουμε την παραπάνω συμπεριφορά και σε άλλους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής εκτός του αθλητισμού, το μόνο σίγουρο είναι ότι …δεν θα είμαστε χαμένοι!
Πρωταθλητές …μπορεί!
*Ο Νίκος Γραικούσης είναι μέλος του Δικτύου Ανανεωτικής Αριστεράς
