Του Γ. Πετρόπουλου
Αποθέωση της πολιτικής υποκρισίας -και μάλιστα στο όνομα της κατοχύρωσης της διαφάνειας στη δημόσια ζωή της χώρας- αποτελεί το νομοσχέδιο για το πολιτικό χρήμα που κατατέθηκε προσφάτως, κατ’ απαίτηση των δανειστών, από την κυβέρνηση στη Βουλή, αλλά θα συζητηθεί και θα ψηφιστεί στην Ολομέλεια του σώματος το προσεχές φθινόπωρο.
Χαρακτηριστικές είναι οι διατάξεις για τη χρηματοδότηση από επιχειρήσεις ή επιχειρηματίες, η οποία ενώ νομιμοποιείται δεν υπόκειται ουσιαστικά σε κανέναν περιορισμό. Στην ουσία, πρόκειται για διατάξεις που θα οδηγήσουν στον πλήρη εκμαυλισμό της πολιτικής ζωής από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Στα όσα ήδη έχει γράψει μέχρι σήμερα η «Εφημερίδα των Συντακτών», αξίζει να σημειωθούν και τα παρακάτω.
Τα έσοδα
Εσοδα των κομμάτων και συνασπισμών κομμάτων -πέραν της κρατικής χρηματοδότησης-, είναι, όπως ορίζει το νομοσχέδιο στο πρώτο άρθρο του: «τα ποσά που συγκεντρώνουν τα πολιτικά κόμματα και οι συνασπισμοί κομμάτων από πάσης φύσεως οικονομική ενίσχυση, από κάθε πηγή και ιδίως από τακτικές και έκτακτες εισφορές μελών, βουλευτών, υποστηρικτών, ψηφοφόρων και φίλων, οικονομικές εξορμήσεις, δωρεές, δάνεια, μερίσματα, τόκους, την εκμετάλλευση της κινητής ή ακίνητης περιουσίας τους ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα».
Από αυτή τη διάταξη γίνεται σαφές πως τα έσοδα των κομμάτων δεν ταυτίζονται με την προσφορά-οικονομική συνδρομή σε χρήμα, αλλά είναι κάτι ευρύτερο που τελικά μπορεί να μετατραπεί σε χρήμα ή να λειτουργήσει ως πηγή άντλησης χρήματος.
Ετσι τα κόμματα μπορούν να έχουν έσοδα «από τακτικές και έκτακτες εισφορές των μελών, των φίλων, των οπαδών, των υποστηρικτών, των ψηφοφόρων τους, των βουλευτών τους, από οικονομικές εξορμήσεις αλλά και από δωρεές, από δάνεια, από τόκους, από μερίσματα μετοχών και από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα».
Πέραν των άλλων, αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα -κάτι που συνέβαινε νόμιμα και στο παρελθόν- θα μπορούν να έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα, δηλαδή δικές τους εταιρείες ή συμμετοχή σε εταιρείες απ’ όπου μπορούν να αποκομίζουν οικονομικό όφελος, να αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα στα χρηματιστήρια και σε πάσης φύσεως χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες, να επενδύουν χρήματα με σκοπό το οικονομικό όφελος σε μετοχές, σε ομόλογα κ.ο.κ.
Για την προαναφερόμενη δραστηριότητα των κομμάτων και των πολιτικών συνασπισμών το νομοσχέδιο -όπως άλλωστε συνέβαινε και στο παρελθόν- δεν βάζει περιορισμούς. Οπως, επίσης, δεν βάζει περιορισμούς στα χρηματικά ποσά που θα μπορεί να αποκομίζει ένας πολιτικός φορέας από αυτήν τη δραστηριότητα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μπει περιορισμός στα χρήματα που θα πάνε στο ταμείο ενός κόμματος από τα κέρδη που αποφέρει μια δική του εταιρεία ή από την απόδοση που θα έχουν οι επενδύσεις του σε καταθέσεις ή χρηματοπιστωτικές πράξεις; Πώς επίσης θα μπορούσε να μπει περιορισμός στις δωρεές ιδιωτών προς τα κόμματα; Αν π.χ. κάποιος ήθελε να δώσει το σπίτι του σε ένα κόμμα, πώς θα μπορούσε το κράτος να το απαγορεύσει αν η αξία του ακινήτου είναι πολύ μεγάλη; Η δωρεά σε είδος μπορεί από τον αποδέκτη να καταλήξει, στο τέλος, να ρευστοποιηθεί σε χρήμα αλλά δεν μπορεί να μπει σε χρηματικούς περιορισμούς την ώρα που γίνεται, ώστε άλλες δωρεές να επιτρέπονται και άλλες να απαγορεύονται.
Στο πλαίσιο των παραπάνω και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η χρηματοδότηση από επιχειρήσεις και επιχειρηματίες γίνεται πλέον νόμιμη, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το πολιτικό χρήμα ανοίγει διάπλατες τις πόρτες για την ιδιωτικοποίηση των κόμματων. «Αν ένας επιχειρηματίας ή ένα όμιλος επιχειρήσεων θελήσει να αγοράσει ένα κόμμα, θα μπορεί εντελώς ελεύθερα να το πράξει», μας έλεγε συνομιλητής μας και καλός γνώστης του θέματος. Το σκεπτικό του είναι πολύ απλό. Ο επιχειρηματίας ή ο όμιλος επιχειρήσεων δημιουργεί μια εταιρεία που εμφανίζεται ως εταιρεία του συγκεκριμένου κόμματος ή ως εταιρεία στην οποία συμμετέχει αυτό το κόμμα. Μέσω αυτής της εταιρείας θα χρηματοδοτείται από τον επιχειρηματία όλη η λειτουργία του φορέα, χωρίς κανέναν περιορισμό.
Θα δίνουν δουλειές…
Αλλος τρόπος είναι σε υπάρχουσες κομματικές εταιρείες οι ιδιωτικές μεγάλες επιχειρήσεις, οι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες να διοχετεύουν δουλειές και μ’ αυτόν τον τρόπο να χρηματοδοτούν ανεξέλεγκτα το κόμμα που επιθυμούν. Μια τρίτη μέθοδος είναι η δωρεά σε είδος, που δεν έχει περιορισμούς και που στο τέλος θα ρευστοποιείται σε ζεστό χρήμα.
Από τα παραπάνω -και από πλήθος άλλων παραδειγμάτων, όπως το παράδειγμα των εταιρειών στις ΗΠΑ, που πληρώνουν νόμιμα τους κομματικούς στρατούς προς εξυπηρέτηση των κομμάτων της αρεσκείας τους- γίνεται φανερό πως η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για το πολιτικό χρήμα στην ουσία παραδίδει τα κόμματα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ υποκριτικά ισχυρίζεται το ακριβώς αντίθετο. Ταυτόχρονα επιβάλλει το φακέλωμα των πολιτών που με μικροποσά ενισχύουν τα κόμματα που στηρίζουν.
Ο πολίτης δεν έχει τρόπο να κρυφτεί για τα πέντε ή δέκα ή πενήντα ευρώ που θα δώσει στο κόμμα του. Αν τα δώσει, το νομοσχέδιο υποχρεώνει να καταγραφούν τα στοιχεία του και μ’ αυτό τον τρόπο να καταγραφεί ο ίδιος για την εκδήλωση του πολιτικού του φρονήματος.
Via : efsyn.gr
