Πού πας παλικάρι ωραίος σαν μύθος: Η «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» του Σαββόπουλου, που γράφτηκε στην πραγματικότητα για τον Τσε Γκεβάρα

Οι στίχοι του πάντα σε κάνουν να ανατριχιάζεις, ενώ σε γυμνάσια και λύκεια σε όλη τη χώρα σήμερα μαθητές τραγουδούν «Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω/με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό», από το περίφημο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλο «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη». Ομως πόσοι ξέρουν ότι το παλικάρι, ο Καραϊσκάκης, που εννοεί ο δημιουργός, είναι ο Τσε Γκεβάρα;

Το αποκάλυψε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στους Κώστα Σακκαλή και Μανώλη Γεωργακάκη:

« Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το ’68, στο Παρίσι, που κάναμε βόλτες στα οδοφράγματα. Ήταν ο Μάης του ’68, έτσι; Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τον Τσε Γκεβάρα, από την υπέροχη εκείνη αφίσα, όπου βλέπεις έναν όμορφο νέο, με την επανάσταση στα μάτια του, που είναι χαμογελαστός και έχει και ένα πούρο. Για αυτόν το έγραψα, χωρίς να αναφέρεται βέβαια πουθενά το όνομά του, ούτε και κανένα άλλο όνομα μες στο κείμενο του τραγουδιού – στον τίτλο μόνο αναφέρεται ο στρατηγός της Ρούμελης. Λοιπόν, όταν ήρθε η ώρα να το ηχογραφήσω -μιλάμε τώρα το ’69- μου λέει ο Πατσιφάς, αυτό δεν πρόκειται να περάσει από τη λογοκρισία, δεν γίνεται. Οπότε έκανα αυτό που καταλάβατε, έβαλα ότι είναι ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, με την πεποίθηση ότι τον στρατηγό της Ρούμελης και γιο της καλόγριας, όπως τον λέγανε τον Καραϊσκάκη, δεν θα τον ενοχλούσε να χρησιμοποιηθεί ως κάλυψη για τον Τσε Γκεβάρα. Αλλά και ο κομαντάντε Τσε, εάν εγνώριζε τον Καραϊσκάκη, πολύ ευχαρίστως θα δεχότανε να καλυφθεί από αυτόν. Χαίρομαι πάντως που το παίζουνε στα σχολεία στην 25η Μαρτίου, είναι ό,τι πρέπει.

Αρμόζει, λοιπόν;
Αρμόζει απολύτως!»

Το τραγούδι ανήκει στον δίσκο «Το Περιβόλι του Τρελού», ενώ τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική γράφτηκαν από τον Διονύση Σαββόπουλο. Ακολουθούν οι εξαιρετικοί στίχοι, που διαβάζονται πάντα με την αίσθηση ότι αφορούν απόλυτα τον σύγχρονο Ελληνα.:

Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς

Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού

Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό

οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ

Via : www.iefimerida.gr