του Γιώργου Μαρνέλλου
Τα παράδοξα χειροκροτήματα στη συνεδριακή κλειστή πλατεία του ΣΕΦ ηχούσαν όλο το Σαββατοκύριακο με το ρυθμό που δίνει ένας άστατος καιρός στα δικά του ξεσπάσματα.
Ενα κόμμα παλεύει να ζήσει, μια συγκυβέρνηση επίσης, και τρομοκρατεί πολίτες, που τρέχουν στα ταμεία των Εφοριών να συμβιβαστούν και να πληρώσουν.
Καίγεται να κυβερνήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, ένα άλλο κόμμα δημιουργεί κοινωνική νεοπλασία και όλα μαζί απλώνουν στον αέρα μια τοξική ατμόσφαιρα πολιτικού μονοξειδίου του άνθρακα, δηλητηριάζοντας ανθρώπους, που παλεύουν με τη μοίρα και τις στερήσεις τους.
Ομως τους ήχους των παράδοξων χειροκροτημάτων εξουδετέρωσαν οι αήθεις δημόσιοι διάλογοι και οι αηδιαστικές μικροκομματικές αντιπαραθέσεις για την τραγωδία στη Λάρισα. Μήνες τώρα, άλλωστε, οργιάζει η προπαγάνδα, παντού, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν, αναζητούνται δολοφόνοι, προδότες, καταχραστές και επίορκοι.
Στους βωμούς των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων θυσιάζονται τα ιερά και τα όσια των ανθρώπων, όπως ο θάνατος και τα βαριά πένθη που προκαλούν οι συγκυρίες στη ζωή. Ανεξαρτήτως εποχών, ευμάρειας ή χρεοκοπίας, κρύου ή ζέστης, ακριβού ή φθηνού πετρελαίου. Δεν υπάρχει τίποτε ανηθικότερο από το να μπαίνουν στον πολιτικό καταλογισμό, συμψηφισμό και εκμετάλλευση ανθρώπινες τραγωδίες και να καπηλεύεται ο θάνατος με τόση ανατριχιαστική ευκολία.
Οι τοξικές αναθυμιάσεις, από φορητή ψησταριά-μαγκάλι, που σκότωσαν τους δύο φοιτητές και έβαλαν σε δοκιμασία τη ζωή άλλων τριών, είναι το δεύτερο εξέχουσας τραγικότητας περιστατικό σε λιγότερο από τρεις μήνες. Προηγήθηκε στις αρχές του Δεκέμβρη ο ασφυκτικός θάνατος τριών αγοριών, παιδιών μιας 12μελούς οικογένειας, στο σπίτι του παππού, στη Μεσορόπη του Παγγαίου, όταν η υπερθέρμανση της σόμπας πυρπόλησε το σπίτι.
Αμφότερες είναι περιπτώσεις στις οποίες επιχειρήθηκε πολιτική σκύλευση και στήθηκε δημόσια αντιπαράθεση υπό καθεστώς απολύτου ασεβείας της μνήμης νέων ανθρώπων, του πένθους των οικείων τους και των πραγματικών γεγονότων.
Φαίνεται, όμως, πως στη χώρα που γονατίζει από το βάρος της οικονομικής εξάρτησης, από τη διάλυση των θεσμικών λειτουργιών της, από την εκκωφαντική ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της και που αλλοιώνεται από τα εκκολαπτόμενα πολιτικά μορφώματα, απλώνεται φάσμα ασέβειας, παράκρουσης και μίσους.
Διαχέεται στην κοινωνική ατμόσφαιρα τοξικό πολιτικό μονοξείδιο που προοιωνίζεται τα χειρότερα και μάλιστα ενόψει μιας περιόδου κατά την οποία οι συνέπειες από τα δεινά της κρίσης θα γίνουν εντονότερες σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό όσοι με τόση επιπολαιότητα διαχειρίζονται εκατέρωθεν τις στρόφιγγες αυτού του τοξικού αερίου, καλό θα ήταν να σταθούν στο επίπεδο που απαιτούν οι περιστάσεις.
Via : www.enet.gr
