του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η ληστρική αρπαγή των καταθέσεων στην Κύπρο έρχεται να αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις των «δανειστών». Ποσώς τους νοιάζει να «σώσουν» τις χώρες που ζητούν τη βοήθειά τους για να αποφύγουν την άτακτη χρεοκοπία. Τους ενδιαφέρει να εκμεταλλευτούν τις καταστάσεις για να κερδίσουν εις βάρος των κοινωνιών.
Το βλέπουμε στην Ελλάδα της ανεργίας και της φτώχειας. Το διαπιστώνουμε από τις αποφάσεις που ελήφθησαν για την Κύπρο.
Εκεί όπου το πακέτο διάσωσης ανέρχεται στα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά η συμφωνία προβλέπει εφάπαξ εισφορά 9,9% για καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ στις κυπριακές τράπεζες και 6,7% για καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ.
Με ποιο δικαίωμα, όμως, μπαίνει «χέρι» στις αποταμιεύσεις των πολιτών; Στους κόπους μιας ζωής;
Δεν «πληρώνουν τα σπασμένα» μόνον οι Κύπριοι καταθέτες. Αλλά και οι Ελληνες που, φοβούμενοι τις εξελίξεις στη χώρα μας, μετέφεραν τις αποταμιεύσεις τους στην Κύπρο.
Μας είπαν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Και ότι δεν θα χάσουν τα χρήματά τους όσοι έχουν καταθέσεις σε καταστήματα κυπριακών τραπεζών στη χώρα μας.
Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να σώσουμε ό,τι… σώζεται. Αλλά να αλλάξει εκ βάθρων η πολιτική αυτή που οδηγεί τις κοινωνίες στο περιθώριο. Δεν μπορεί την κρίση του ίδιου του συστήματος να συνεχίζουν να την πληρώνουν αυτοί που δεν έχουν και που, σε τελική ανάλυση, δεν φταίνε. Διότι ούτε μαζί τα φάγαμε ούτε μαζί τα δουλέψαμε.
Στη χώρα μας, ακόμα μία ήττα του πολιτικού συστήματος αποτελεί η συνέχιση του χαρατσιού με τη ΔΕΗ.
Το 1932, λίγο πριν από την πτώχευση, αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ακολούθησε το κραχ του ’29, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που έχει πολλά να διδάξει με τη στάση του στους σημερινούς πολιτικούς, είχε απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» (20 Μαρτίου 1932 – πηγή: Αρχείο Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος») και μεταξύ άλλων είχε αναφέρει: «Αλλά και αν μας λείψη η εξωτερική επικουρία, δεν υπάρχει φόβος να καταστραφώμεν. Η χώρα τότε θ’ αναγκασθή να επιδιώξη, και κανείς φόβος δεν υπάρχει ότι δεν θα επιτύχη, λύσεις αι οποίαι θα της επιτρέψουν να συμπληρώση το έργον της οικονομικής της ανασυγκροτήσεως, ώστε εντός πενταετίας να ευρεθή εις θέσιν να συνεχίση την ακεραίαν πληρωμήν και των εξωτερικών της υποχρεώσεων. Η μόνη διαφορά θα είναι ότι τας λύσεις ταύτας πρέπει να επιδιώξη νέα κυβέρνησις, χαρακτήρος και αυτή ευρυτάτου, όσον το δυνατόν εθνικού συνασπισμού».
Οι σημερινοί πολιτικοί ταγοί μήπως είναι καιρός να υψώσουν περισσότερο το ανάστημά τους; Μπας και περισωθεί η, ήδη διαταραγμένη, κοινωνική συνοχή; Ή προτιμούν να θερίσουν τις θύελλες που μοιραία θα έρθουν αν επιμείνουν σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση;
Via : www.enet.gr
