του Δημήτρη Ιμπραήμ
Συναντήθηκαν επιτέλους στο ΥΠΕΚΑ όλοι οι αρμόδιοι για την καταπολέμηση της ρύπανσης από αιωρούμενα σωματίδια, δύο μήνες μετά την έξαρση του φαινομένου της αιθαλομίχλης. Αν κρίνει κανείς από τη σχετική ανακοίνωση, δεν πρέπει να πήγε και πολύ καλά η συνάντηση. Και αυτό γιατί ο κάθε αρμόδιος πήγε στην συνάντηση χωρίς ιδέες και λύσεις, αλλά με μία κρυφή ευχή: να εμφανιστεί κάποιος με ένα γιγάντιο αποσμητικό χώρου που θα έκανε την αιθαλομίχλη άοσμη και αόρατη.
Γιατί αυτό είναι το βασικό πρόβλημα με την αιθαλομίχλη. Είναι σαν το Soupline: τη βλέπεις, τη μυρίζεις, την αισθάνεσαι, δεν μπορείς να την κρύψεις για να γλιτώσεις και να προχωρήσεις με την -κατά τα άλλα καταστροφική για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία- ατζέντα σου.
Δεν εξηγείται αλλιώς πώς οι ίδιοι άνθρωποι δεν έχουν κάνει ποτέ τίποτα για την καταπολέμηση του φωτοχημικού νέφους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ούτε κάτι για να προστατεύσουν τους πληθυσμούς στα μεγάλα λιγνιτικά κέντρα της χώρας, όπως στην Πτολεμαΐδα και τη Μεγαλόπολη, όπου οι εκπομπές μικροσωματιδίων επί δεκαετίες κυριολεκτικά σκοτώνουν κόσμο.
Ο κόσμος κρυώνει…
…πρώτον γιατί το σπίτι όπου ζει είναι τελείως ακατάλληλο από άποψη μόνωσης και δεύτερον γιατί δεν έχει λεφτά να ζεσταθεί λόγω κρίσης και υψηλής φορολόγησης των καυσίμων. Και θα κάνει οτιδήποτε για να ζεσταθεί. Από το να κάψει σκουπίδια και ελαστικά, μέχρι να ξυλεύσει το διπλανό του δάσος ή πάρκο (κάπως έτσι ‘ξυρίστηκε’ ο Υμηττός στην Κατοχή). Αυτό είναι το πρόβλημα.
Άρα τι κάνουμε με την αιθαλομίχλη;
Σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα του πλανήτη, η φορολόγηση των καυσίμων (όπως κάθε φορολόγηση) στην Ελλάδα δεν συνδέεται με αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές, αλλά στοχεύει στην μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος αφενός και δευτερευόντως στην πάταξη του λαθρεμπορίου .
Αν και δεν υπάρχουν ακόμα διαθέσιμα στοιχεία, είναι προφανές ότι η αύξηση της φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης, απέτυχε να παράγει περισσότερα δημόσια έσοδα, αφού ήδη η κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης έχει μειωθεί κατά 70%.
Δυστυχώς όμως η συζήτηση έχει περιοριστεί στη μείωση της φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης ή ακόμα και στην επαναφορά του στα πρότερα επίπεδα. Φτάσαμε δηλαδή στο παράδοξο, ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς (όπως και πολλών άλλων) να υποστηρίζει ένα μέτρο που θα ευνοήσει το λόμπι του πετρελαίου, αλλά όχι τους πλέον αδύναμους ακόμα και αν το πετρέλαιο θέρμανσης μειωθεί σε επίπεδα χαμηλότερα από το 1 ευρώ ανά λίτρο, αφού ο κόσμος θα συνεχίσει να μην μπορεί να το αγοράσει. Αυτή η συζήτηση ενδείκνυται για λαϊκισμό και ψηφοθηρία, δεν υπηρετεί την κοινωνία.
Εδώ είναι η ευκαιρία.
Αντί να συζητούμε κάθε χειμώνα πώς θα ζεστάνουμε τον κόσμο (πχ επίδομα θέρμανσης, δηλαδή χρήματα σε μία μαύρη τρύπα), ίσως φέτος είναι η ώρα να συζητήσουμε πώς ο κόσμος δεν θα ξανακρυώσει ποτέ.
Η ερώτηση λοιπόν δεν είναι ‘πόση φορολόγηση χρειάζεται’, αλλά τι κάνουμε τα χρήματα από τη φορολόγηση αυτή. Ένα πρόγραμμα μαζικής ενεργειακής αναβάθμισης των κτιρίων ξεκινώντας τώρα από τους πλέον αδύναμους, με ειδικά προσωρινά επιδόματα για όσους ζουν στις περιοχές με το ψυχρότερο κλίμα:
- Λύνει οριστικά το πρόβλημα θέρμανσης και κλιματισμού για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα και ενισχύει τα εισοδήματά τους.
- Δημιουργεί νέες επενδύσεις, εκ των πραγμάτων στην επικράτεια, σε ολόκληρη την περιφέρεια (όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα).
- Τονώνει τον κατασκευαστικό κλάδο που έχει καταρρεύσει (δεν χρειαζόμαστε περισσότερες οικοδομές, καλύτερες χρειαζόμαστε).
- Δημιουργεί νέα κεφάλαια για την οικονομία από την φορολόγηση και την τόνωση της απασχόλησης.
- Είναι κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ορθή.
Για να εφαρμοστεί όμως χρειάζεται πολιτικούς με ισχυρή πολιτική βούληση και όραμα. Που δεν σκέφτονται προβλήματα σε κάθε λύση, αλλά ευκαιρίες σε κάθε πρόκληση.
Και αν δεν εφαρμοστεί κάποια αποτελεσματική λύση αυτόν τον χειμώνα, όπου τον βρείτε, μαζέψτε ήλιο.
Via : oikolopaidia.gr
