του Κώστα Γιαννακίδη
Το «δημοσιονομική αβεβαιότητα», που σημειώνεται στην έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα, σε πρώτη ανάγνωση παραπέμπει σε αστρολογική πρόβλεψη – τα δημοσιονομικά θα είναι αβέβαια, τα εθνικά σταθερά και τα κοινωνικά σε ένταση. Όμως είναι πιο σαφές απ’ όσο δείχνει. Και δηλώνει την αποτυχία του εισπρακτικού μηχανισμού να συγκεντρώσει έσοδα και να επιβάλλει στοιχειώδη δικαιοσύνη στις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών. Κάπως έτσι, η εισφορά αλληλεγγύης διατηρείται σε ισχύ, μαζί με το «χαράτσι» επί των ακινήτων. Και όταν το μέσο εκκαθαριστικό ζητάει ένα χιλιάρικο, μπορείς να αντιληφθείς ποια είναι η πραγματικότητα για όσους λαμβάνουν χρεωστικά σημειώματα από την εφορία.
Επικοινωνιακά η κυβέρνηση δεν θα έχει πρόβλημα να το χειριστεί. Ούτε πολιτικά. Και ας αποτελεί κραυγαλέα ασυνέπεια απέναντι στις πομπώδεις δηλώσεις που απέκλειαν τη λήψη μέτρων – αυτά, δηλαδή, τι είναι; Ούτως ή άλλως, στη συνείδηση των πολιτών η εισφορά και το «χαράτσι» έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά μονιμότητας.
Όταν, όμως, μπαίνεις στον τέταρτο χρόνο μνημονίων και υστερείς στα εισπρακτικά, τότε μπορείς να σταθείς μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, να πάρεις φόρα και να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Αφήστε στην άκρη τα περί ύφεσης που δεν αποδίδει φορολογικά έσοδα – αυτά είναι δικαιολογίες για την ανεπάρκεια του μηχανισμού. Ρωτήστε, όμως, πώς γίνεται και διατηρούνται στη θέση τους οι πολιτικοί υπεύθυνοι για τη συγκέντρωση των εσόδων. Μετά ρωτήστε πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ένας μηχανισμός που τώρα ανακοινώνει ότι θα βγάλει στην πιάτσα 4.000 αδιάφθορους για να μαζέψουν φόρους-η καλύτερη λύση θα ήταν να δώσουν τη δουλειά σε αγόρια που πουλάνε προστασία στη νύχτα. Και για το τέλος αναρωτηθείτε αν τα εντυπωσιακά επικοινωνιακά, ας πούμε η διαπόμπευση των φοροφυγάδων καταστηματαρχών, αποδίδουν – θυμηθείτε το πάρτι με τις λίστες φοροφυγάδων που έχουμε καιρό να διαβάσουμε.
Δεν ξέρω αν αυτό που πληρώνουμε τώρα είναι ανεπάρκεια ή έλλειψη πολιτικής βούλησης. Πιθανότατα είναι και τα δύο. Αποτέλεσμα; Δραματική υστέρηση στην πάταξη της φοροδιαφυγής και ανεπάρκεια στις αποκρατικοποιήσεις στραγγίζουν τους ίδιους μπροστά στα ταμεία της εφορίας. Αλλά αυτό δεν είναι πια πολιτική. Αυτό είναι μοίρα.
Via : www.protagon.gr
