Του Θράσου Φωτεινού*
Η κρίση στη χώρα συνεχίζεται για έκτο χρόνο και δεν φαίνεται πουθενά ελπίδα διεξόδου. Οι πολίτες, ανεξάρτητα τι ψήφισαν, βαθύτατα απογοητευμένοι, κουρασμένοι από τα συνεχιζόμενα βαριά μέτρα είναι αμήχανοι από τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί δεδομένου ότι δεν υπάρχει και δεν προτείνεται κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας με τα κόμματα του φαίνεται ανίκανο να δώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης. Αυτό φάνηκε στις τελευταίες εκλογές όταν δύο εκατομμύρια συμπολίτες μας δεν ψήφισαν με το σκεπτικό «δε με εκφράζει κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα». Μέσα σ’ αυτούς, για πρώτη φορά, υπήρχαν και πολλοί αριστεροί.
Τι ήταν αυτό που μας έφερε σ’ αυτήν τη κατάσταση; Είναι ένα βαθύτατα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα το οποίο με τις πολιτικές του χρεοκόπησε τη χώρα. Οι πολίτες παρόλο ότι ευθύνονται γιατί ψήφιζαν τα συγκεκριμένα κόμματα γύρισαν τη πλάτη στα κόμματα που κυβέρνησαν επί 40 χρόνια και ψήφισαν τον «αντίπαλο» περισσότερο (ΣΥΡΙΖΑ) και λιγότερο συνειδητά ως ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά.
Όμως αποδείχτηκε εν τοις πράγμασι ότι όποιος αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά δεν σημαίνει ότι είναι.
Η αριστερά δεν είναι ένα δόγμα, ούτε θρησκεία, ούτε ευαγγέλια. Αποκτά περιεχόμενο συγκεκριμένο και παύει να είναι μια αφηρημένη έννοια όταν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή εκφράζει τα αιτήματα των εργαζομένων, των ανθρώπων του πολιτισμού και αυτών που βρίσκονται σε υποδεέστερη θέση, με ένα πολιτικό σχέδιο συγκεκριμένο.
Τα γεγονότα όμως είναι αδιάψευστα. Η αριστερά στη χώρα μας τη στιγμή που την κάλεσε ο Ελληνικός λαός για να λύσει το πρόβλημα της κρίσης που δε μπορούσαν να λύσουν τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν δεν είχε σχέδιο. Το δεύτερο σημαντικό γεγονός είναι ότι η αριστερά στη χώρα μας από τη μεταπολίτευση κι εδώ δεν φρόντισε να εκσυγχρονιστεί.
Με πολιτική τον λαϊκισμό που χρησιμοποίησε, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε διαχρονικά το ηθικό πρόταγμα. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε σχέδιο αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τα κακώς κείμενα ενός διεφθαρμένου «κοτσαμπάσικου» κράτους, άλλαξε ο ίδιος κι ενσωματώθηκε στις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων. Εν ολίγοις θυσίασε τα πάντα κι έκανε αυτοσκοπό την εξουσία. Η εξουσιολαγνεία διαμόρφωσε ένα πλαίσιο παραπιστικότητας με τραγικά αποτελέσματα για το σύνολο της αριστεράς. Έγινε κι αυτός μέρος του προβλήματος, δηλαδή το παλαιό.
Τι είναι όμως αυτό το παλαιό πολιτικό σύστημα που με αυτό επικοινωνιακά κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι η πολιτική που με το πολιτικό της προσωπικό, στο σύνολο του, προσπαθεί καταλάβει τη κυβέρνηση και την εξουσία για να χρησιμοποιήσει το κράτος ως λάφυρο και λυμαίνεται τον δημόσιο πλούτο προς όφελος του.
Παρ’ όλα αυτά σήμερα καλούμαστε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που αιωρείται σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα του τι ψήφισαν «Υπάρχει ελπίδα για μια εναλλακτική πολιτική;»
Κάτω από τις προηγούμενες διαπιστώσεις η χώρα και οι πολίτες, η ίδια η κοινωνία οφείλει να βρει τη λύση. Η λύση αυτή δε μπορεί παρά να αντιστρατεύεται τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά. Να στοχεύει με τις δικές μας δυνάμεις να κάνουμε βαθύτατες διαρθρωτικές αλλαγές στο επίπεδο του κράτους. Αποδείχτηκε ότι η αυτορρύθμιση της αγοράς δεν αποτελεί λύση. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης με κύριο πυρήνα τις δυνάμεις που πιστεύουν στην ίδια την κοινωνία.
Όλα αυτά θα στοχεύουν σε ένα «ΝΕΟ Πρότυπο Ζωής» απέναντι στην πολιτική της λιτότητας που επιβάλλουν οι αγορές κι απέναντι στον καταναλωτισμό και την εμπορευματοποίηση των πάντων.
Είναι προφανές μια τέτοια σύγχρονη αριστερά με στρατηγική το «δημοκρατικό δρόμο» και με βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές ότι μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών μπροστά στα αδιέξοδα που δημιούργησαν με τη πολιτική τους τα «παλαιά κόμματα». Πρέπει και μπορούν να προκύψουν νέες πολιτικές δυνάμεις για το καλό της κοινωνίας και της χώρας.
*Ο Θράσος Φωτεινός είναι μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ Ανανεωτικής Αριστεράς
Via : www.patris.gr
